Το ρόδι είναι ένα φρούτο με χίλια-δυό πλεονεκτήματα. Που να τα απαριθμήσει όλα κάποιος. Περιέχει ένα σωρό βιταμίνες, ένα σωρό ουσίες χρήσιμες για το σώμα μας. Ένα ποτήρι από το χυμό του είναι μία πραγματική “ένεση υγείας”.
Είναι όμως, που θέλει μια ώρα για να το καθαρίσεις και να πάρεις να φας καθαρά τα σποράκια του ή να φτιάξεις στο blender χυμό από αυτά… Άσε που τα χέρια και ο πάγκος γύρω γίνονται χάλια από τα ζουμιά που τρέχουν… Και αν πέσουν και σε κανένα ρούχα, άντε να βγάλεις το λεκέ μετά… Άσε καλύτερα…
Όχι άσε; Γιατί ; ξέρετε κάποιον τρόπο να το καθαρίζω εύκολα; Ναι; Άντε λοιπόν, για πείτε, για πείτε…
Πώς το κάνουμε:
1) Κατ’ αρχήν, όπως και με κάθε φρούτο, διαλέγουμε ένα ρόδι γερό, χωρίς κτυπήματα, φρεσκοκομμένο και με χρώμα ζωντανό. Όσο πιο κόκκινο είναι εξωτερικά, τόσο πιο ώριμο είναι το φρούτο, συνεπώς τόσο πιο γλυκείς οι σπόροι του.
2) Παίρνοντας το ρόδι στα χέρια μας και κοιτώντας το, θα παρατηρήσουμε ότι το σφαιρικό σχήμα του δεν …είναι εντελώς σφαιρικό!
3) Εύκολα μπορεί να διακρίνει κανείς κάποιες περιοχές που προεξέχουν, δημιουργώντας έναν ελαφρύ «κυματισμό» στην επιφάνεια του ροδιού
4) Χαράζουμε με ένα μαχαίρι, γύρω-γύρω, το επάνω μέρος του ροδιού, σε μία απόσταση γύρω στα 3 εκατοστά από την “κορώνα” του.
5) Βυθίζοντας το μαχαίρι πιο βαθιά τώρα, τα 3 με 5 χιλιοστά, όσο το πάχος της φλούδας, αποκόπτουμε το επάνω κομμάτι, ένα «καπάκι», σαν να επρόκειτο να ανοίξουμε μία ντομάτα για γέμισμα,
6) και, ανασηκώνοντας απλώς το «καπάκι»αυτό, το αποκολλούμε από το υπόλοιπο ρόδι και το αφαιρούμε.
7) Από κάτω αποκαλύπτονται οι σπόροι του. Στο κέντρο τους είναι εύκολα εμφανές το κεντρικό μέρος της γνωστής λευκής μεμβράνης του.
8) Την αφαιρούμε εύκολα, τραβώντας την με τα δάκτυλά μας ή βοηθούμενοι από το μαχαιράκι. Εάν κοπεί και παραμείνει ένα μέρος της χωμένο βαθιά ανάμεσα στα σπυριά του ροδιού δεν σκάμε, θα την αφαιρέσουμε στη συνέχεια.
9) Παρατηρούμε τώρα επτά σημεία όπου υπάρχουν αντίστοιχες λευκές μεμβράνες, με κατεύθυνση από το κέντρο προς την περιφέρειά του, που χωρίζουν ακτινωτά το ρόδι σε επτά τμήματα. Θα προσέξετε ότι αντιστοιχούν στα σημεία της εξωτερικής επιφάνειας του φρούτου που παρουσιάζουν εξογκώματα.
10) Ακριβώς στα σημεία αυτά, λοιπόν, χαράζουμε την εξωτερική επιφάνεια του ροδιού. Πόσο βαθιά; Όσο περίπου είναι το πάχος της εξωτερική φλούδας, θέλουμε να μπορούμε να τη χωρίσουμε σε τομείς. Προσέχουμε να μην πάει το μαχαίρι βαθύτερα και «πληγώσουμε τα πολύτιμα σπυριά στο εσωτερικό (οι τομές θυμίζουν τις αντίστοιχες που κάνουμε καθαρίζοντας ένα πορτοκάλι)
11) Τραβώντας με τα χέρια προς τα έξω τους τομείς αυτούς, ανοίγουν εύκολα,
12) χωρίζοντας το ρόδι σε τόσα κομμάτια όσα και οι τομές που κάναμε, που κρατούνται χαλαρά ενωμένα μόνο στο κάτω μέρος του φρούτου.
13) Αφαιρούμε εύκολα, με τα δάκτυλα ή με το μαχαιράκι,τις ακτινωτές λευκές μεμβράνες που βρίσκονται ακριβώς στα σημεία των τομών που κάναμε.
14) Τώρα πια το ρόδι είναι απαλλαγμένο από όλες τις ενοχλητικές μεμβράνες, πλην ελαχίστων υπολειμμάτων, που δεν χρειάζεται να ασχοληθούμε μαζί τους τώρα. Με τα δάκτυλά μας εύκολα ξεκολλούμε τα σπυριά το ένα από το άλλο,
15) και τα αφήνουμε να πέσουν σε ένα δοχείο με λίγο κρύο νερό που έχουμε βάλει από κάτω. Το νερό το θέλουμε για την περίπτωση που μικρά κομματάκια λευκής μεμβράνης έχουν παραμείνει κολλημένα πάνω σε κάποια σπυριά.
16) Εύκολα θα αποχωρισθούν (απλά αναδεύοντας τα σπυριά μέσα στο νερό) και θα ανέβουν στην επιφάνεια του νερού (ενώ τα σπυριά του ροδιού θα παραμείνουν στον πάτο), απ’ όπου και τα αφαιρούμε εύκολα. Και έχουμε βάλει κρύο νερό έτσι ώστε να δροσίσει τα σπυριά και να τρώγονται ευχάριστα.
17) Ελπίζω να σας βολεύει αυτός ο τρόπος, είναι γρήγορος και “καθαρός”. Τα χέρια μας αλλά και ο πάγκος ένα γύρω, είναι όλα πεντακάθαρα! Που εκείνες οι απειράριθμες πιτσιλιές που εκτοξευόντουσαν προς κάθε κατεύθυνση… Που τα «ματοβαμμένα» χέρια μας…. Εάν πάλι δεν σας γεμίζει ιδιαίτερα το μάτι, έχω και άλλον τρόπο να σας δείξω, πιο …σταχπινογαργαλιάρικο εκείνο. Αναμείνατε!
Λίγα μυστικά ακόμα
Επιλέγετε πάντα ρόδια γερά, ώριμα, χωρίς κτυπήματα. Σα σας το …»ανταποδώσουν» σε γεύση