Στο https://hellasjournal.com διαβάσαμε:
Του Δρ. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ (ΝΤΙΝΟΥ) ΑΥΓΟΥΣΤΗ
Σχεδόν καθημερινά γινόμαστε μάρτυρες σκληρών αντιπαραθέσεων μεταξύ των πολιτικών (εξαιρέσεις πάντα υπάρχουν), που ξιφουλκούν αδιάλειπτα (και για το θεαθήναι), υπερασπιζόμενοι ένα μεγάλο ψέμα!
Η μη εξεύρεση λύσης στο Κυπριακό δεν οφείλεται, όπως υποστηρίζεται από τους περισσότερους, στην έλλειψη από μέρους μας εθνικής στρατηγικής! Διότι και οι πέτρες γνωρίζουν πως η ευθύνη για τη μη εξεύρεση μιας βιώσιμης λύσης στο Κυπριακό (για δίκαιη λύση ούτε λόγος να γίνεται) ανήκει αποκλειστικά στην κατοχική Τουρκία.
Αν η Άγκυρα αλλάξει κατ΄ ελάχιστον μυαλά, τότε το Κυπριακό θα λυθεί μέσα σε μερικές ώρες. Το Κυπριακό δυστυχώς δεν θα λυθεί ποτέ, όσο η Τουρκία επιμένει σε λύση δύο κρατών με σχέση χαλαρής ομοσπονδίας που στην ουσία θα είναι συνομοσπονδία [κακά τα ψέματα, αυτό σημαίνει Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία (Δ.Δ.Ο.)] με δική της επικυριαρχία σε ολόκληρη την Κυπριακή επικράτεια.
- Αυτό που στην ουσία ονειρεύεται η Τουρκία (και ουδέποτε το έκρυψε, άσχετο αν εμείς κοιμόμαστε όρθιοι ή κάνουμε πως δεν καταλαβαίνουμε) είναι επικυριαρχία στο όποιο κράτος προκύψει μετά τη συμφωνία και μόνιμη παρουσία στη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου.
Ωστόσο, και παρά το γεγονός ότι είναι ηλίου φαεινότερο γιατί η Τουρκία επιδιώκει λύση Δ.Δ.Ο. (μια λύση αναχρονιστική και αντιδημοκρατική που υποσκάπτει τις θεμελιώδεις αρχές της Ε.Ε. και κάθε έννοιας δικαιοσύνης), η δική μας πλευρά έμεινε προσκολλημένη σε αυτή τη μορφή λύσης, επειδή (άκουσον – άκουσον), η Τουρκία δεν συζητά οτιδήποτε άλλο! Εδώ άλλαξε το σύμπαν ολόκληρο, έπεσαν τείχη και διαλύθηκαν σιδερόφρακτοι συνασπισμοί και εμείς επιμένουμε να συζητούμε στη βάση μιας λύσης διχοτομικής επικαλούμενοι τις Συμφωνίες Μακαρίου – Ντενκτάς του 1977 και μετέτρεπα Κυπριανού – Ντενκτάς, οι οποίοι δήθεν συμφώνησαν (δεν είναι έτσι κι αυτή η διαστρέβλωση κάποτε πρέπει να σταματήσει) σε λύση Δ.Δ.Ο..
Οι πολιτικές μας ηγεσίες εξαντλούν όλη την αγωνιστικότητα τους σε αλληλοκατηγορίες για τις θέσεις και τις επιλογές τους, χωρίς κανένα απολύτως νόημα και χωρίς κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα, μόνο και μόνο για εσωτερική κατανάλωση και για να ωφελούνται κομματικά, την ώρα που ο λαός έπαψε να ασχολείται με το Κυπριακό λες και δεν τον αφορά! Η Ελληνική Κυπριακή πλευρά εμφανίζεται μονίμως διχασμένη, αυτοαναιρούμενη, μπερδεμένη και υποχωρητική. Μέχρι και την Τουρκία επισκέπτονται πολιτικοί της πρώτης γραμμής για να διαβουλευτούν με τον κατακτητή της γης μας!
- Με πρώτο διδάξαντα τον σημερινό πρόεδρο της Δημοκρατία, όταν ως πρόεδρος του Δημοκρατικού Συναγερμού, βρέθηκε το Φεβρουάριο του 2005, στην Άγκυρα για να διαβουλευθεί με του Τούρκους, τότε που η τουρκική εφημερίδα «Ραντικάλ» έγραφε ότι η Τουρκία θεωρεί την επίσκεψη του στην Τουρκία ως ευκαιρία για να καταβληθεί η αντίσταση του Τάσσου Παπαδόπουλου (!), ο οποίος «αντιτάσσεται στην εξεύρεση λύσης» (09/02/2005). Ακολούθησε ο Γενικός Γραμματέας του ΑΚΕΛ Άντρος Κυπριανού (δυο φορές μάλιστα) για να μάθει κι αυτός, άκουσον – άκουσον, από πρώτο χέρι ποιές είναι οι πραγματικές προθέσεις της Τουρκίας!
Κι όλα αυτά την ώρα που η τουρκική προκλητικότητα ξεπέρασε κάθε προηγούμενο, με τα τουρκικά πολεμικά να βρίσκονται μονίμως αραγμένα μέσα στις θάλασσες μας και την τουρκική αεροπορία να παραβιάζει καθημερινά τα χερσαία κα θαλάσσια σύνορα μας σε Κύπρο και Ελλάδα, απειλώντας μας να μη πλησιάσουμε στο Ίμια, ενώ δεν διστάζουν να απειλούν με νέες διακοπές της Αϋσέ…. Εμείς όμως πάντα ψύχραιμοι, ψάχνουμε να μάθουμε ποιές είναι οι πραγματικές προθέσεις της Άγκυρας!
Και τι άλλο στ΄ αλήθεια μπορούμε να κάνουμε εκτός από το να συνομιλούμε; Πόλεμο δεν μπορούμε να κάνουμε. Δεν είναι και λύση ο πόλεμος. Όχι πως είναι δεδομένη η ήττα αν, μη γένοιτο, ο Ερντογάν ανοίξει την πόρτα του φρενοκομείου. Δεν πολεμούν μόνο τα οπλικά συστήματα. Οι Έλληνες στο διάβα των αιώνων απέδειξαν πολλές φορές ότι και με υπέρτερους σιδερόφρακτους εχθρούς τα καταφέρνουν περίφημα… Άρα λοιπόν τι μας απομένει; Πίστη στο δίκιο μας μέχρι τέλους! Απονέμεται όμως δικαιοσύνη την σήμερον ημέραν! Στους «μικρούς» κι αδύναμους σχεδόν ποτέ!
- Παρά ταύτα υπάρχει σίγουρα ελπίδα. Αρκεί τα δύο κέντρα του ελληνισμού να αξιοποιήσουν τις σημερινές θετικές συγκυρίες. Η Τουρκία έχει πλέον πολλά μέτωπα και πολλά αδύνατα σημεία. Η Τουρκία παίζει άσχημα παιχνίδια ακροβατώντας επικίνδυνα μεταξύ Ανατολής και Δύσης. Όλα τα παραπάνω κι άλλα πολλά είναι παράγοντες στους οποίους μπορούμε να επενδύσουμε προκειμένου να βάλουμε τέρμα στις επεκτατικές βλέψεις της Άγκυρας. Το Ισραήλ ούτε που να ακούσει για Τουρκία. Το ίδιο και η Αίγυπτος. Ο Τραμπ ήξεις αφίξεις, ωστόσο βολικός είναι για την ώρα…
Όταν όμως(Πηγή)