«Το πρώτο λάθος αφορά την αμνηστία φοροφυγάδων στην υπόθεση Φλικ, το δεύτερο την υπόθεση των “μαύρων ταμείων” της CDU, το τρίτο την υπερβολική αφοσίωση στον τότε καγκελάριο Κολ. Η Μέρκελ γύρισε, την κατάλληλη στιγμή, την πλάτη στον “Καγκελάριο της Επανένωσης”. Γι’ αυτό και κατάφερε να γίνει καγκελάριος, ενώ ο Σόιμπλε ανέλαβε υπουργός.
Ως υπουργός Οικονομικών ο Β. Σόιμπλε έκανε το τέταρτο μέγα λάθος του όταν ο κατά τα άλλα “πεπεισμένος Ευρωπαίος” θέλησε να διώξει με κάθε τρόπο την Ελλάδα από το ευρώ. Σε περίπτωση που η καγκελάριος δεν προέβαλλε αντίσταση, ο Σόιμπλε θα είχε τινάξει στον αέρα την Ε.Ε.
Ο επιθετικός τρόπος που επέβαλε τον Μερτς για να εμποδίσει την εκλεκτή της Μέρκελ, Άνεγκρετ Καρμπ-Κάρεμπάουερ, αποτελεί την εκδίκηση του Σόιμπλε για το γεγονός ότι δεν έγινε καγκελάριος, ότι η Μέρκελ δεν τον άφησε να γίνει Πρόεδρος της Δημοκρατίας και για το ότι δεν έγινε επικεφαλής του Eurogroup».
…