H σκληρή γραμμή στο μεταναστευτικό ζήτημα ήταν μία από τις παντιέρες που σήκωσε ψηλά η Νέα Δημοκρατία στην προεκλογική περίοδο, όταν υπολόγισε –σωστά- ότι η κρίσιμη μάζα των πατριδόπληκτων χρυσαυγιτών ψηφοφόρων θα μπορούσε να της χαρίσει την αυτοδυναμία.
Η «σοβαρή Χρυσή Αυγή» των Βορίδηδων απέφευγε τις άναρθρες κραυγές για να μη τους πουν δα φασίστες, αλλά σε κάθε ευκαιρία υποδαύλιζε το εθνικιστικό μίσος, για να το μετατρέψει σε πατσαβούρα ενάντια στον ΣυΡιΖα.
Κάτι η μακεδονομαχία, κάτι η ισλαμοφοβία, κάτι ο αντικομμουνισμός, κάτι η μαδουρολογία, έδεσε το γλυκό και έγινε η δουλειά.
Το μόνο παρήγορο, είναι ότι έμειναν εκτός Κοινοβουλίου οι νεοναζί, οπότε απώλεσαν την ασπίδα της ασυλίας. Για μερικές εκατοντάδες ψήφους, θα είχαμε στην ταλαίπωρη Βουλή και Μιχαλολιάκους και Βελόπουλους και Πλεύρηδες και Μπογδάνους: όλες τις αποχρώσεις του γκρι.
Δεν ήταν, παρά προεκλογικό τέχνασμα. Η Νέα Δημοκρατία δεν είχε την παραμικρή πρόθεση να πειράξει τη Συμφωνία των Πρεσπών (την οποία θεωρεί, και δικαίως, ευλογία για τον τόπο) και δεν έχει την παραμικρή δυνατότητα να δώσει λύσεις στο προσφυγικό.
Εκείνο που ομολόγησε εν τη ρύμη του λόγου ο Γιώργος Κουμουτσάκος, ότι οι αυξημένες ροές οφείλονται σε γεωστρατηγικούς λόγους, είναι το προφανές και το αυτονόητο. «Αφήστε τις βλακείες και κλείστε τα σύνορα», τον προστάζει οργισμένη κάτω από τις σχετικές αναρτήσεις η φαιογάλαζη στρατιά. «Για αυτό σας ψηφίσαμε».
Ο Κουμουτσάκος δεν είναι ούτε Βορίδης ούτε βλάκας ούτε κάφρος. Ξέρει ότι δεν ευθύνεται κανένας ΣυΡιΖα και καμία Τασία για την οξύτητα του προβλήματος και αντιλαμβάνεται ότι είναι αδύνατο να τοποθετηθούν στη θάλασσα φράχτες, σαν αυτούς που ευαγγελίζεται σε κάποια άλλη γωνία του πλανήτη ο Τραμπ.
Το περισσότερο που μπορεί να πράξει μία κυβέρνηση της χώρας που γέννησε την αναθεματισμένη δημοκρατία, είναι να χειριστεί το μεταναστευτικό ζήτημα με ανθρώπινο πρόσωπο, όπως, προς τιμήν της, έκανε η απελθούσα.
Στην παραμεθόριο γραμμή, τουλάχιστον. Διότι στα μετόπισθεν υπάρχουν εναλλακτικές, μακιαβελλικές μέθοδοι, ώστε να ικανοποιηθεί το ακροδεξιό άχτι όσων ψήφισαν ΝΔ αλλά τώρα απειλούν να τη ρίξουν πρόωρα, μετρώντας την κοροϊδία στο μακεδονικό. Πιο κόσμιες.
Από την πρώτη κιόλας Δευτέρα του, το γκουβέρνο ανέδειξε τον υποδόριο ρατσισμό σε εθνική πολιτική, εντάσσοντας το μεταναστευτικό στις αρμοδιότητες του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη. Ακολούθησε η εξαγγελία για τα «αποκλειστικά για Έλληνες» επιδόματα τοκετού και η κατάργηση του ΑΜΚΑ για ανασφάλιστους αλλοδαπούς πολίτες.
Ο υπουργός Υγείας, που μου προξενεί πρόσθετη θλίψη επειδή προέρχεται από τον γνωστό για τους δημοκρατικούς αγώνες χώρο του μπάσκετ, έσπευσε να χαϊδέψει τα αυτιά των νοικοκυραίων με αστείες κορώνες τύπου: «Δεν θα πληρώνουν οι Έλληνες ασφαλισμένοι τα νοσήλεια πολιτών τρίτων χωρών».
Πέρα από την κούφια ουσία της εξαγγελίας (αφού οι Έλληνες ασφαλισμένοι ουδέποτε πλήρωναν νοσήλεια αλλοδαπών), όλα τα παραπάνω, συσσωρευμένα, μαρτυρούν μία ξεκάθαρα ξενοφοβική κυβερνητική γραμμή, στα όρια του ρατσισμού, όχι πολύ μακριά από τους Σαλβίνι, τους Όρμπαν και τους Μπολσονάρο αυτού του κόσμου.
«Κόψτε το λαιμό σας, εμείς δεν βοηθάμε κανέναν», είναι το μήνυμα προς όποιον σκέφτεται να φέρει τα μπογαλάκια του στην Ελλάδα, προσωρινά ή μόνιμα, εκών ή άκων. Διότι έτσι απαιτούν τα χρυσά αυγά που εκτάκτως ψήφισαν τους αρίστους της ΝΔ για να ξαποστείλουν τους σταλινικούς.
Δεν τους αξίζει ένα μουχλιασμένο ξεροκόμματο για ανταμοιβή; Έρχεται και ΔΕΘ, μην έχουμε δράματα στον βορρά, τώρα που τον κουρσέψαμε.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης πήρε αγκαζέ την αλλοδαπή σύζυγό του και πήγε να θαυμάσει τις φωτογραφίες του Γιάννη Μπεχράκη, ο οποίος πρόφτασε και πέθανε πριν βιώσει αυτή την προσβολή.
Ξεδιάντροπος όσο ποτέ, ο ηλιοκαμένος πρωθυπουργός πόζαρε τάχα μελαγχολικός μπροστά σε σπαρακτικά ενσταντανέ που αναδεικνύουν το δράμα των προσφύγων, όπως ακριβώς ο Τραμπ καμάρωνε δίπλα στο σκουρόχρωμο παιδάκι ενός από τα θύματα της εκατόμβης του Ελ Πάσο. Τουλάχιστον, ο Μητσοτάκης δεν χαμογελούσε, όπως ο πλανητάρχης.
Μεθαύριο, η Εθνική μπάσκετ μπορεί να κερδίσει μετάλλιο στην Κίνα, οπότε ο ηγέτης αυτού του απίθανου πολιτικού θιάσου θα φωταγωγήσει το Μέγαρο Μαξίμου για να υποδεχθεί τους θριαμβευτές.
Μαζί με τους υπόλοιπους διεθνείς, θα περάσουν τη μεγάλη πόρτα τα αδέλφια που ο Άδωνις αποκαλούσε χλευαστικά «Ακενοτούμπο», υπερήφανα παιδιά μίας οικογένειας που στην Ελλάδα της ΝΔ δεν θα είχε πρόσβαση στην περίθαλψη, στην ασφάλιση, στη σύνταξη, στην ιθαγένεια, στην ανθρωπιά.
Το χοντρό πετσί των Μητσοτάκηδων θα φωτιστεί από υποκριτικά χαμόγελα εκείνο το βράδυ, αλλά οι Αντετοκούνμπο παραείναι ευγενείς για να αρνηθούν την πρόσκληση, όπως κάνουν στις ΗΠΑ ο Γκρεγκ Πόποβιτς ή ο Στεφ Κάρι.
Η μάνα τους και ο μακαρίτης ο πατέρας τους, τους δίδαξαν να είναι γενναιόψυχοι απέναντι σε όλους. Είναι ζήτημα αγωγής του πολίτη. Αριστείας.