Στις 13 Σεπτεµβρίου στην Νέα Υόρκη, μετά από τις εντονότατες πιέσεις που δέχονταν η Ελλάδα για άρση του εμπάργκο, υπογράφτηκε η Ενδιάµεση Συµφωνία από τον τότε υπουργό Εξωτερικών της Ελλάδας κ. Παπούλια και τον τότε υπουργό Εξωτερικών της πΓ∆Μ κ. Τσερβενκόφσκι.
Τι έλεγε τότε η Συμφωνία; Ότι μέχρι να βρεθεί οριστική λύση η χώρα θα ονομάζεται πΓ∆Μ και θα πρέπει να να προχωρήσει σε άµεση αλλαγή του συµβόλου (µε τον Ήλιο της Βεργίνας) που υπάρχει στη σηµαία, να σταµατήσει την έκδοση και να διακηρύξει τηv άµεση αλλαγή του νέου χαρτονοµίσµατος µε την απεικόνιση του Λευκού Πύργου της Θεσσαλονίκης και να διακηρύξει (προσέξτε, να διακηρύξει, όχι να αλλάξει) ότι η ερµηνεία των επίµαχων άρθρων στο Σύνταγµά της δεν ερµηνεύονται ως διεκδίκηση ελληνικού εδάφους αλλά ούτε και ως ανάµιξη στις εσωτερικές υποθέσεις της Ελλάδας.
Τα χρόνια πέρασαν και όπως γίνεται πάντα με τα προβλήματα που παραμένουν άλυτα η γειτονική χώρα, όχι απλά συνέχισε τις προσκλήσεις αλλά αναγνωρίσθηκε νέτα, σκέτα ως «Μακεδονία» από μια σειρά από χώρες, π.χ. Ρωσία, Κίνα, Καναδάς. Το 2005 ο τότε πρωθυπουργός Κώστας Καρμανλής, όπως παραδέχεται και ο ίδιος, υπό την πίεση να αναγνωρίσουν τη γειτονική χώρα οι ΗΠΑ ως «Μακεδονία» στέλνει την επιστολή στον Τζ. Μπους (την οποία αποκαλύπτει σήμερα το Documento) δίνοντας το όνομα «Μακεδονία» για εσωτερική χρήση, το όνομα «Μακεδονία – Σκόπια» για εξωτερική, φυσικά γλώσσα και ταυτότητα στο εσωτερικό που ακολουθούν το όνομα, και χωρίς Συνταγματική αλλαγή.
Το θετικό για τη χώρα μας είναι ότι ακόμη και αυτήν τη συμφωνία δεν τη δέχθηκαν οι σκληροί του VMRO και ο Κύρο Γκλιγκόροφ, με αποτέλεσμα να φτάσουμε στο 2008 και τη Σύνοδο του ΝΑΤΟ στο Βουκουρέστι όπου η Ελλάδα και η τότε Κυβέρνηση Καραμανλή ρωτήθηκαν αν θα συναινούσαν στην είσοδο της πΓΔΜ στο ΝΑΤΟ με την προσωρινή της ονομασία και απάντησαν «όχι» με αποτέλεσμα να μην μπει καν στην ημερήσια διάταξη το θέμα. Αυτό παρουσιάζει ως μεγάλη επιτυχία ο Κ. Καραμανλής, αλλά πρέπει να ανάψει ένα μεγάλο κεράκι στον Κ. Γκλιγκόροφ και το VMRO γιατί χωρίς αυτούς τα πράγματα θα ήταν πολύ δύσκολα για την Ελλάδα από τη στιγμή που το 1995 είχε δεχθεί τη χρήση του ονόματος πΓΔΜ, κάτι που φάνηκε από την καταδικαστική απόφαση για τη χώρα μας του δικαστηρίου της Χάγης.