Συντάκτης: Δημήτρης Ψαρράς
Ως επιφανές στέλεχος του Δημοκρατικού Κόμματος των ΗΠΑ, και διαπρεπής πανεπιστημιακός παρουσιάζεται ο πρώην βουλευτής του Νιου Χάμσαϊρ Κρις Σπύρου, ο οποίος επελέγη ως κεντρικός ομιλητής στο κυριακάτικο συλλαλητήριο κατά της Συμφωνίας των Πρεσπών.
Η αλήθεια είναι ότι ο κ. Σπύρου έχει δώσει εδώ και πολλά χρόνια τα διαπιστευτήριά του στο εγχώριο εθνικιστικό ρεύμα, αναλαμβάνοντας κατά καιρούς ποικίλες πρωτοβουλίες, οι οποίες κατέληξαν όμως κακήν κακώς.
Ισως η πιο προβεβλημένη έμπνευσή του ήταν η ίδρυση της κίνησης «Ελευθερώστε την Αγία Σοφία» (Free Agia Sofia, κατά το Free Willy) το 2005, με σκοπό την «αποκατάσταση» του ναού της Κωνσταντινούπολης ως κέντρου της Ορθοδοξίας.
Πάντως η απόπειρα να πραγματοποιηθεί ορθόδοξη λειτουργία στην Αγία Σοφία το 2010 απέτυχε, ενώ και το Πατριαρχείο αντιμετώπισε με επιφύλαξη την ελληνοαμερικανική πρωτοβουλία (βλ. Ιός, «Οι περιπέτειες της Αγια-Σοφιάς», «Εφ.Συν.», 28.12.2013).
Στενός φίλος του Στέλιου Παπαθεμελή και θαυμαστής του Αντώνη Σαμαρά, ο κ. Σπύρου μοιράζεται μ’ εκείνους το όραμα μιας Ελλάδας χωρίς βαλκάνιους γείτονες, με την εξαίρεση της «ομόδοξης» Σερβίας.
Αλλωστε ο κ. Σπύρου διατέλεσε φίλος και μυστικοσύμβουλος του Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς, και ήταν από εκείνους που επισκέπτονταν τακτικά τον έκπτωτο πρόεδρο της Σερβίας στη φυλακή, μετά την παραπομπή του στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο της Χάγης (βλ. Σταύρος Τζίμας, «Η κατάρρευση της Γιουγκοσλαβίας και οι ελληνικές φαντασιώσεις», εκδ. Επίκεντρο, Θεσσαλονίκη 2014).
Είναι βέβαια γεγονός ότι τους τελευταίους μήνες δραστηριοποιείται στο «Μακεδονικό», υποστηρίζοντας τη σκληρή γραμμή ότι η Μακεδονία είναι «μόνο μία και ελληνική».
Λιγότερο γνωστό είναι το γεγονός ότι εξίσου «σκληρή» γραμμή κράτησε ο κ. Σπύρου και την περίοδο την μνημονίων, εισηγούμενος ακραία λιτότητα, στηρίζοντας την κυβέρνηση Σαμαρά και απευθύνοντας τον ωμό εκβιασμό ότι οι Ελληνοαμερικανοί επιχειρηματίες θα επενδύσουν στην Ελλάδα μόνον όταν αυτή είναι «έτοιμη» και «σοβαρή».
* Περισσότερα για τον κ. Σπύρου τη Δευτέρα στην έντυπη έκδοση της «Εφημερίδας των Συντακτών»