Η τριήμερη κοινοβουλευτική διαδικασία των προγραμματικών δηλώσεων της νέας κυβέρνησης Μητσοτάκη προσφέρει την πολυτέλεια μιας μικρής ανάπαυλας στον ΣΥΡΙΖΑ από τον υφέρποντα εσωκομματικό ανταγωνισμό, για την ανακατανομή ρόλων και θέσεων ισχύος μετά την αποχώρηση Τσίπρα.
- Από τον Γιώργο Χατζηδημητρίου
Αυτό δεν σημαίνει ότι τα στρατόπεδα έχουν υποστείλει τις σημαίες. Οι φατρίες της Κουμουνδούρου αναζητούν το πρόσωπο που θα αναλάβει το τιμόνι και θα μπορέσει να εγγυηθεί την τραυματισμένη ενότητα του κόμματος και να συνενώσει σε κοινές επιδιώξεις όλα τα ακροατήρια, από την Κεντροαριστερά και τους σοσιαλιστές μέχρι τη ριζοσπαστική Αριστερά, με αποδεκτό τρόπο.
Στη διάχυτη αβεβαιότητα που αφήνει πίσω της η αναπάντεχη παραίτηση Τσίπρα, η οποία αιφνιδίασε όλα τα μέτωπα, έρχονται στο φως υφέρπουσες δυσαρέσκειες και προσωπικές αντιπάθειες, όπως συνήθως συμβαίνει σε περιπτώσεις κομμάτων που μαστίζονται από φυγόκεντρες δυνάμεις.
Ο επικεφαλής του πολιτικού σχεδιασμού Νίκος Μπίστης εξαπέλυσε επίθεση χθες εναντίον του Χρήστου Σπίρτζη, ο οποίος πρότεινε την παραίτηση των επικεφαλής όλων των οργάνων. «Η πρόταση που έκανε είναι συνταγή αυτοκτονίας. Το να παραιτηθεί όλη η πολιτική γραμματεία, γιατί έχει ευθύνες, είναι συνταγή διάλυσης» δήλωσε (Open) και την ίδια στιγμή τάχθηκε υπέρ των στελεχών της νέας γενιάς, εννοώντας προφανώς πιθανές υποψηφιότητες, όπως της Έφης Αχτσιόγλου και του Αλέξη Χαρίτση, ενώ προειδοποίησε ότι ενδεχόμενη καθυστέρηση ανάδειξης νέου προέδρου θα έχει ολέθριες συνέπειες.
Επιμένοντας στη γραμμή αποστάσεων από το πάλαι ποτέ κραταιό, «προεδρικό μέτωπο», το οποίο κινείται πλέον ασύντακτα, έχοντας χάσει κάθε σημείο αναφοράς, ο Χρ. Σπίρτζης καταγγέλλει ότι στον ΣΥΡΙΖΑ κάνει κουμάντο η κομματική γραφειοκρατία και δηλώνει: «Ο επόμενος πρόεδρος δεν θα βγει με καλλιστεία, αλλά με πολιτικές θέσεις. Για να μπορέσουμε να πάμε παρακάτω, να σφυρηλατήσουμε ακόμα περισσότερο την ενότητα του κόμματός μας, θα πρέπει να διευκρινίσουμε μία σειρά από ζητήματα σε συγκεκριμένους τομείς, στα εθνικά θέματα, στο Ασφαλιστικό, στις προτάσεις μας για την επιχειρηματικότητα».
Την ίδια στιγμή ο Διονύσης Τεμπονέρας σε άρθρο του στη «Ναυτεμπορική», που τιτλοφορεί «Το κάρο και το άλογο», τα βάζει με τους «μεγαλομετόχους» του κόμματος και παρατηρεί ότι ο εσωκομματικός διάλογος «δεν μπορεί να γίνεται στα τηλεοπτικά παράθυρα». Επαναλαμβάνει, στο ίδιο πλαίσιο, «να προταχθεί η συζήτηση για την πολιτική και όχι τα πρόσωπα (…), αν θέλει η Αριστερά να κυβερνήσει με σύγχρονους όρους».
Σε κοινό μήκος κύματος ο Αντώνης Κοτσακάς, εκ των πασοκογενών και συνιδρυτής της ΡΕΝΕ (Ριζοσπαστική Εναλλακτική Ενότητα), σε δικό του άρθρο («Ποντίκι») υπογραμμίζει αναφορικά με τα οργανωτικά: «Υπάρχει ένα κρίσιμο ερώτημα: Θέλουμε ένα κόμμα ενεργών μελών ή μεγαλομετόχων;». Προκρίνει δε εμμέσως την υποψηφιότητα Τεμπονέρα, λέγοντας: «Δεδομένου ότι μετά τον Αλ. Τσίπρα όποιος και αν εκλεγεί πρόεδρος δεν θα είναι ισοϋψής, ας σκεφτούμε και την ανάγκη ύπαρξης γραμματέα, ο οποίος θα έχει διευρυμένη νομιμοποιητική βάση, αν εκλεγεί από το συνέδριο».
Στο κλίμα αυτό, όπου η άκαρπη ονοματολογία ανακυκλώνεται καθημερινά, χωρίς κανένας από τους πιθανούς υποψηφίους (Έφη Αχτσιόγλου, Ρένα Δούρου, Αλέξης Χαρίτσης, Νίκος Παππάς, Ευκλείδης Τσακαλώτος, Παύλος Πολάκης, Διονύσης Τεμπονέρας) να ανοίγει περπατησιά, περιμένοντας να εκδηλωθούν «οι άλλοι», σημειώθηκε και καυστικό άρθρο του άλλοτε στενού συνεργάτη Τσίπρα Θανάση Καρτερού στη (χθεσινή) «Αυγή» κατά Τεμπονέρα – Σπίρτζη. Εκεί, αναφέρει, μεταξύ άλλων: «Το τελευταίο που χρειάζεται ο ΣΥΡΙΖΑ αυτή τη στιγμή είναι αυτούς που δηλώνουν “παρόντες στις διεργασίες, μόνο εφόσον συντελέσουν σε ό,τι συμβαδίζει με τις δικές τους θέσεις και αρχές”».
Ο Καρανίκας υπέρ του Τζανακόπουλου
Λόγο υπέρ Τζανακόπουλου έβγαλε χθες με ανάρτησή του στο διαδίκτυο ο Νίκος Καρανίκας, στηλιτεύοντας τη διαρροή, αλλά και τη δημοσίευση του γεγονότος (σ.σ.: γιατί άραγε;) από τη «δημοκρατία» της ωμής επίθεσης του πρώην γραμματέα στον Παναγιώτη Ρήγα το βράδυ των εκλογών, «στολίζοντάς» τον με τον χαρακτηρισμό «σκουπίδια του ΠΑΣΟΚ».
Ο πρώην σύμβουλος… στρατηγικού σχεδιασμού του Αλ. Τσίπρα εξαίρει το ήθος του ανδρός, κάνοντας συχνές αναφορές στο «ταμπεραμέντο» του και συνοψίζει: «Είναι ντροπή να του επιτίθεται κόσμος κάνοντας κουτσομπολιό, διογκώνοντας ένα άσχημο γεγονός με σκοπό τη συκοφάντησή του, την αποδόμηση και τη δολοφονία του χαρακτήρα του».
Όπως λέει, «η πράξη δεν μας ταιριάζει, αλλά δεν επιτρέπονται η γενίκευση, η καταδίκη και η απαξίωση ενός ανθρώπου».