Ελάχιστα πράγματα σήμερα θυμίζουν την Ελλάδα των… δοξασμένων χρόνων, με την είσοδο της χώρας στον «σκληρό πυρήνα της Ευρώπης» (βλέπε ΟΝΕ), την κατάκτηση του Euro και την διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004.
Τότε που όλη η Ελλάδα περίμενε την Θάνου και τον Κεντέρη (μεταξύ άλλων) σε ακόμη μία προσπάθειά τους να τα βάλουν με τα «τέρατα» του εξωτερικού και να νικήσουν, φουσκώνοντας τα στήθη των πολιτών από «εθνική περηφάνια. Η συνέχεια είναι γνωστή. Και για τους συγκεκριμένους αθλητές, αλλά και για την χώρα. Η δική τους «πτώση» με την μηχανή παραμονές των αγώνων αποδείχθηκε προάγγελος και ισχυρός συμβολισμός για όσα θα ακολουθούσαν στον τόπο.
Βέβαια, εκείνα τα χρόνια ουδείς είχε συνδέσει το μέλλον με… στενωπούς. Όλοι ή σχεδόν όλοι ενεργούσαν για το τώρα και με την βεβαιότητα πως τίποτε δεν θα μπορούσε ποτέ να πάει στραβά και προσπαθούσαν να εκμεταλλευτούν τις συγκυρίες προς όφελός τους.
Κάπως έτσι προέκυψαν και τα πλοία «Αίολος Κεντέρης», με τα οποία η εταιρεία ΝΕΛ αποπειράθηκε να συνδέσει το όνομά της με εκείνο του σπουδαίου αθλητή και Ολυμπιονίκη, πριν τουλάχιστον αυτό εμπλακεί στο «σκάνδαλο του αιώνα», για τα ελληνικά δεδομένα.
Το «Αίολος Κεντέρης» αποτέλεσε την ναυαρχίδα της και βρέθηκε στην παραγωγή με τον τίτλο του ταχύτερου πλοίου στο Αιγαίο, ταυτιζόμενο στη συνείδηση του κόσμου με τον Έλληνα πρωταθλητή.
Στην πορεία επιβεβαίωσε αυτόν τον χαρακτηρισμό, αλλά αποδείχθηκε πως η ταχύτητά του δεν ερχόταν χωρίς κόστος και «παράπλευρες απώλειες». Υπήρξαν μπόλικες αναφορές για τα προβλήματα που δημιουργούσαν τα απόνερά του, τα οποία αποδείχτηκαν επικίνδυνα.
Οι καταγγελίες και τα ατυχήματα άρχισαν να πληθαίνουν σε τέτοιο βαθμό ώστε να σχηματιστεί δικογραφία για την υπόθεση, η οποία αφορούσε τόσο το συγκεκριμένο πλοίο, όσο και το «Αίολος Κεντέρης ΙΙ», το οποίο επίσης βρισκόταν στην ιδιοκτησία της NEL Lines.
Παρά το γεγονός ότι στην Ελλάδα μετέβη ολόκληρο κλιμάκιο προκειμένου να ελέγξει τις «προβληματικές» μηχανές τύπου «Pielstick» που έδιναν σε αυτά τα πλοία τη δυνατότητα να αναπτύσσουν ταχύτητες ακόμη και 40 κόμβων, τα προβλήματα δεν σταμάτησαν. Σε συνδυασμό, δε, με την αλλαγή σκηνικού στην οικονομία και τις δυσχέρειες που αντιμετώπιζε η εταιρεία, ήρθε το τέλος εποχής για το καράβι για το οποίο κάποτε φώναζαν «Κάνετε στην άκρη, περνάει ο Κεντέρης»!
Παρά τις αλλαγές που ακολούθησαν σε ιδιοκτησιακό καθεστώς και τον συμβιβασμό με τους Γάλλους κατασκευαστές, το κάποτε «κόσμημα του Αιγαίου» δεν μπόρεσε να σταθεί απέναντι στον ανταγωνισμό.
Ο στόλος της NEL σταδιακά παροπλίστηκε, με κάποια από τα πλοία της να αλλάζουν χρήση και ιδιοκτήτες. Η μοίρα του «Αίολος Κεντέρης» παρέμενε άγνωστη μέχρι πριν λίγες ημέρες που ήρθε στο φως η αλήθεια. Μια αλήθεια που αντικατοπτρίζεται στις εικόνες από το παρηκμασμένο (όπως και η ίδια η Ελλάδα» καράβι, το οποίο μεταφέρθηκε ρυμουλκούμενο από την Σαλαμίνα στο λιμάνι της Αουγκούστα στην Ιταλία.
Στην πραγματικότητα, δηλαδή, σε ένα «νεκροταφείο» για σαπιοκάραβα, όπου παραμένει περιμένοντας να βυθιστεί εξαιτίας εισροής υδάτων, χωρίς κανείς να ενδιαφέρεται για την τύχη, τη σωτηρία ή την αξιοποίησή του.