Η «επιστροφή στην κανονικότητα», όπως φαίνεται ότι την εννοούσε η Νέα Δημοκρατία, αποτυπώνεται απόλυτα μέσα στο πρώτο δεκαήμερο της νέας κυβέρνησης. Ειδικά η δεύτερη εβδομάδα ξεκίνησε με διαδοχικές αποφάσεις της Δικαιοσύνης που προκάλεσαν σάλο και εξυπηρετούν τους σχεδιασμούς Μητσοτάκη, ενώ η κυβέρνηση μόνο μέσα σε λίγες ώρες διέψευσε με τις επιλογές της τα δύο βασικά της αντιπολιτευτικά της αφηγήματα την περίοδο του ΣΥΡΙΖΑ.
Συγκεκριμένα, η ΝΔ όρισε ως Γενικό Γραμματέα Δημόσιας Τάξης τον Κωνσταντίνο Τσουβάλα, τον αρχηγό της ΕΛΑΣ που είχε υπό την εποπτεία του τη διαχείριση της τραγωδίας στο Μάτι και αποπέμφθηκε για αυτήν. Η ΝΔ τότε τον είχε κατηγορήσει με απίστευτη αγριότητα χαρακτηρίζοντας «θλιβερή παράσταση» τα όσα είχε δηλώσει στη συνέντευξή Τύπου ενώ είχε ζητήσει το ξήλωμα του από την τότε κυβέρνηση υποστηρίζοντας πως δεν μπορεί κανείς πλέον να του έχει εμπιστοσύνη. Απέδειξε την τυμβωρυχία της στην υπόθεση της μεγάλης πυρκαγιάς, επιλέγοντας αυτόν που κατηγορούσε ως υπαίτιο της τραγωδίας.
Εξίσου υποκριτική η επιλογή του Γιώργου Μαυρωτά για τη θέση του Γενικού Γραμματέα Αθλητισμού. Πρόκειται για τον πρώην βουλευτή του Ποταμιού ο οποίος υπερψήφισε τη Συμφωνία των Πρεσπών, έναν από τους «προδότες» κατά πολλά στελέχη της ΝΔ, τότε που το κόμμα επιδιδόταν σε χυδαία εθνικιστική σπέκουλα με το θέμα. Και ενώ τότε δήλωναν πως δεν πρόκειται να συνεργαστούν με πρόσωπα που έχουν ψηφίσει τη Συμφωνία των Πρεσπών, ξαφνικά «επιβραβεύουν» με μια κυβερνητική θέση το βουλευτή ενός άλλου κόμματος που έδωσε την καθοριστική ψήφο.
Οι παραπάνω αποφάσεις καταδεικνύουν την υποκρισία της ΝΔ και κλόνισαν την εμπιστοσύνη ανθρώπων που την εμπιστεύτηκαν. Όπως κλονίστηκε και το κοινό αίσθημα από την ίδια τη Δικαιοσύνη με τη σωρεία των αποφάσεών της, μέσα σε λίγες ημέρες, που όλες έχουν προκαλέσει μεγάλη συζήτηση. Και να σκεφτεί κανείς ότι είναι ακέφαλη και εκκρεμεί ο ορισμός νέας ηγεσίας, η οποία μετά τις μεθοδεύσεις της ΝΔ θα είναι της αρεσκείας του νέου Πρωθυπουργού.
Την Τρίτη το Πενταμελές Εφετείο Κακουργημάτων αποφάσισε την αποφυλάκιση του Αριστείδου Φλώρου, υπαίτιου του σκανδάλου Energa, ο οποίος πέρυσι είχε επιχειρήσει να αποφυλακιστεί με πλαστά ιατρικά πιστοποιητικά, παραμένει πρωτόδικα καταδικασμένος με πολυετή κάθειρξη για απάτη σε βάρος της ΔΕΗ, εμπλέκεται στη δολοφονία Ζαφειρόπουλου, δεκάδες προβεβλημένα στελέχη της ΝΔ τον επισκέφθηκαν στη φυλακή σύμφωνα με καταγγελίες, ενώ είχε ως δικηγόρο στη σύσταση off shore εταιριών των ανιψιό του Κυριάκου Μητσοτάκη, Γ. Δημητριάδη, σημερινό Διευθυντή του Πρωθυπουργικού Γραφείου! Απολύτως προκλητικό ότι, αυτό που διακινείται από την υπεράσπιση και συμπολιτευόμενους κύκλους, είναι ο ψευδής ισχυρισμός ότι για τις αποφυλακίσεις ευθύνεται ο «Νόμος Παρασκευόπουλου» ή ο «νέος Ποινικός Κώδικας», αυτονόητες μεταρρυθμίσεις που έχουν εργαλειοποιηθεί ως προπέτασμα καπνού. Πέρα από τα υπόλοιπα ερωτήματα που έχουν τεθεί για τη σύνδεση με τον Αριστείδη Φλώρο, η ΝΔ, πλέον ως κυβέρνηση, καλείται να εξηγήσει ποια είναι η διάταξη που ισχυρίζεται πως «απελευθέρωσε» τον Φλώρο και εάν υπάρχει να μας πει πότε θα την καταργήσει.
Το Συμβούλιο της Επικρατείας, πάλι, με δύο αποφάσεις του απέρριψε τις προσφυγές κατοίκων για το ύψος των ουρανοξυστών στο Ελληνικό, απόφαση που διευκολύνει τα σχέδια των επενδυτών. Με άλλη απόφαση η ολομέλεια του ΣτΕ ανέτρεψε προηγούμενη θετική απόφαση του ΣΤ Τμήματος του Συμβουλίου, κρίνοντας οριστικά συνταγματική την κατάργηση των Δώρων και του 13ου και 14ου μισθού των Δημοσίων Υπαλλήλων. Η συγκυρία αυτής της απόφασης μοιραία, οδηγεί σε συγκρίσεις με τα πρώτα χρόνια των μνημονίων όταν το ΣτΕ απέρριπτε και πάλι όλες τις διεκδικήσεις εναντίον των περικοπών αλλά και την περίοδο ΣΥΡΙΖΑ όταν οι προσφυγές γίνονταν δεκτές.
Επιπλέον, εν αναμονή της απόφασης για τις μίζες της Siemens, εντύπωση προκάλεσε η εισαγγελική πρόταση για αθώωση του πρώην “στρατηγού” του ΠΑΣΟΚ Θεόδωρου Τσουκάτου, ο οποίος έχει ήδη ομολογήσει για τα χρήματα που έλαβε και έδωσε στα Ταμεία του κόμματος, γεγονός που σημαίνει ότι άλλο ένα πολύκροτο σκάνδαλο ενδέχεται να κλείσει, με τρόπο που αφήνει βαριές σκιές.
Η μέγιστη υποκρισία της εκτελεστικής εξουσίας και η πρόκληση της κοινής γνώμης από τις αποφάσεις της δικαστικής εξουσίας που ευνοούν τους ισχυρούς είναι το πρώτο δείγμα μιας καθόλου ευοίωνης για τους θεσμούς και την κοινωνία, περιόδου που ξεκινά.