Δεν έχουν τελειωμό οι κατραπακιές που δέχεται σχεδόν καθημερινά ο Κυριάκος μας.
Με αποτέλεσμα όχι μόνο να μη βρίσκει ελεύθερο σαββατοκύριακο να χαλαρώσει σε κάποιον εξωτικό προορισμό, αλλά και όλο το αφήγημα περί «αριστείας» να καταντάει φαρσοκωμωδία.
Είναι τέτοιος ο κυκεώνας των χαστουκιών που τρώει, και τόσες οι αστοχίες του επιτελείου του, που κάποιοι μάλιστα έφτασαν στο σημείο να αναπολούν τις «παλιές καλές εποχές» των οραματιστών του… Σύριζα.
Και δε μιλάω για βαρεμένους, ιδεοληπτικούς, «αριστερούς», αλλά για «νοικοκυραίους», που δυόμισι χρόνια τώρα αναθεματίζουν την ώρα και τη στιγμή που ψήφισαν τον ανέμελο γόνο.
Μια η πανδημία με τις χιλιάδες νεκρούς της, μια τα λοκντάουν, μια η ακρίβεια, μια η εγκληματικότητα, μια οι φωτιές, μια τα χιόνια, μια η βενζίνη και το ρεύμα στα ουράνια, μια ο χουλιγκανισμός, μια ο Φουρφουρθιώτης, μια το ένα μια το άλλο, και έτσι εύλογα γεννάται το ερώτημα «μα καλά, υπάρχει κι άλλος πάτος»;
Και η απάντησή εμού του ποταπού είναι πως «μπορεί να πιάσαμε πάτο αδέρφια, αλλά μην ανησυχείτε… θα σκάψουμε κι άλλο… με τον Κυριάκο πρώτο στις φτυαριές».
Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά τα άσχημα που τον συνοδεύουν, έχουμε και τας Βρυξέλλας που τον μυκτηρίζουν, με φήμες και διεθνή ρεπορτάζ να μιλάνε για την ανικανότητά του να διαχειριστεί τις κρίσιμες εποχές, και να διακινούν σενάρια για εκπαραθύρωση, και αντικατάστασή του από κάποιον τεχνοκράτη στυλ Σχοινά, Στουρνάρα, μπορεί και Πιερρακάκη… ποιος ξέρει.
Λέτε να το δούμε και αυτό;
Με τόσους πολιτικούς γίγαντες στον τόπο μας, όπως π.χ. (έτσι στην τύχη λέω) τον Χάρη (διά τούτο λέγω) Καστανίδη, τον Κουμουτσάκο, τον (σπινθηροβόλο) Καραμανλή τον νεότερο, την Έλενα τη Ράπτη, και άλλα τέτοια διαμάντια της πολιτικής διανόησης… λέτε να φτάσουμε στο σημείο να μας κυβερνούν άχρωμοι κι άοσμοι σοβαροφανείς γραφειοκράτες-λογιστές;
Δηλαδή οι άριστοι πολιτικάντηδες δε μπορούν να διαχειριστούν τα κονδύλια και τα πακέτα στήριξης που έρχονται, και χρειαζόμαστε μπάστακες «ειδικούς»; Κρίμας…
Και να ‘ταν μόνο αυτή η απειλή που κρέμεται πάνω από το κόκκινο από τις συνεχείς σφαλιάρες σβέρκο του Κυριάκου;
Όχι, υπάρχουν κι άλλες, όπως π.χ. η αναπάντεχη επιστροφή του Πασόκ, που μάλιστα μοιάζει αγριεμένο, με τον άφθαρτο Ανδρουλάκη στο τιμόνι.
Αν ζούσε και ο Κατσανέβας, αν αποφάσιζε να συστρατευτεί και ο Κουλούρης… τότε το ξανάβλεπα να εκλέγεται με 44αρια, όπως τις παλιές καλές εποχές, τότε που λεφτά υπήρχαν, και που μαζί τα τρώγαμε.
Αυτά λοιπόν είναι τα σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζει ο Κυριάκος στην προσπάθειά του να μας σώσει.
Με διάφορους σαμποτέρ, ακόμη και εσωκομματικούς, να του ροκανίζουν το… όραμα.
Και να κινδυνεύει με κατάρρευση…
Και να σκεφτεί κανείς πως η αξιωματική αντιπολίτευση, όχι μόνο είναι ανύπαρκτη και ανυπόληπτη, αλλά στα μάτια του λαού είναι ακόμη φρέσκιες οι καθημερινές απατεωνιές της, πολιτικές, κοινωνικές, και οικονομικές.
Επομένως, αν κρίνω σωστά, ο Κυριάκος παίζει μόνος και χωρίς αντίπαλο, αλλά χάνει.
Περίεργα πράγματα…
Έχεις λοιπόν περιστατικά σαν εκείνο το χθεσινό, όπου ευρισκόμενοι μεταξύ τους δυο μεγαλόσχημοι νεοδημοκράτες, παρέα με κάποιους κολαούζους, ο ένας δήμαρχος και πρώην υφυπουργός Οικονομικών του Καραμανλή (του νωθρού), κι ο άλλος υπουργός Γεωργίας των αρίστων, να χαριεντίζονται και να χαχανίζουν για το πώς το 2007, στις φωτιές της Ηλείας, με τους 60 τόσους νεκρούς, ο μόνος νταλκάς τους ήταν πως θα σώσουν τη δημοσκοπική πτώση του κόμματος εν όψει εκλογών.
Και θυμήθηκαν πως μοίραζαν σακούλες με χρήματα σε όποιον τους έλεγε καλημέρα, και να τα γέλια και τα χαχανητά της ομήγυρης, αποτελούμενης προφανώς από στελέχη της ΝΔ, που κατά τα άλλα κατακεραύνωναν τους Συριζαίους για την «αναισθησία» τους απέναντι στους νεκρούς στο Μάτι.
Μόνο ούζα και μεζέδες που δε βγάλανε αναπολώντας την «εποποιία της σακούλας» στη φλεγόμενη Ηλεία.
Ευτυχώς που βγήκε αμέσως ο Κυριάκος ο επονομαζόμενος και αδιάφθορος, και πήρε το κεφάλι του υπουργού Γεωργίας (διαγράφοντας ταυτόχρονα από το κόμμα τον γαλαντόμο δήμαρχο Σπάρτης).
Και βάζοντας στη θέση του υπουργού έναν άλλον άριστο, από το Κιλκίς, ο οποίος πρόσφατα ζητούσε (πάλι σε κομματική ομήγυρη) να «πλησιάσουμε και να θυμίσουμε σε όσους βολέψαμε, και σε όσους ταΐσαμε (ή κάπως έτσι) πως πρέπει να συσπειρωθούν και να μας ψηφίσουν μη χάσουμε το γκουβέρνο»…
Είπαμε, η αριστεία ξεχειλίζει από τα μπατζάκια τους.
Και έχεις και τους «χειροκροτητές» στα σόσιαλ μύδια, που προφανώς λόγω υπερβάλλοντος ζήλου ή νεαρού της ηλικίας, να βγαίνουν στην αντεπίθεση, σιγοντάροντας την επίσημη ανακοίνωση της ΝΔ που μιλάει για ψέματα του Δούκα, λέγοντας πως τότε (το 2007) υπήρξε χρηστή διαχείριση των αποζημιώσεων στους πυρόπληκτους, μπλα μπλα…
Λες και είμαστε λωτοφάγοι.
Και άντε καλά η ΝΔ τη δουλειά της κάνει. Οι χειροκροτητές όμως δε θυμούνται;
Διότι εγώ που έχω μνήμη ελέφαντα ως κακότροπο άτομο που είμαι, ακόμη θυμάμαι τον «στρατηγό άνεμο» του Βύρωνα, τις «ασύμμετρες απειλές» που έκαψαν την περιοχή, και κυρίως τα καραβάνια και τα λεφούσια των συμπαθών Ρομά και άλλων άσχετων, που μόλις άκουσαν για αποζημιώσεις κατέβαιναν ομαδικά στην Ηλεία, ακόμη και από τη μακρινή Ροδόπη, για να τσιμπήσουν το τριχίλιαρο.
Και το τσίμπησαν… υπήρχαν και τηλεοπτικά ρεπορτάζ με συμπαθείς Ρομά να χορεύουν καλαματιανό, επιδεικνύοντας στις κάμερες τα κολλαριστά πενηντάευρα, που μόλις είχαν εισπράξει.
Από όλα τα μέρη της Ελλάδας, κατέβαιναν άνθρωποι που δεν είχαν καμία σχέση με τον νομό για να πάρουν το «τριχίλιαρο», ενώ χαρακτηριστική είναι η εικόνα που έχει μείνει στη μνήμη των ντόπιων, από την κεντρική πλατεία του Πύργου που είχε μετατραπεί σε ένα τεράστιο τσαντίρι, με εκατοντάδες «πυρόπληκτους» Ρομά από όλη τη χώρα, να κατασκηνώνουν έξω από την Εθνική Τράπεζα!
Μόνο η επίσημη ΝΔ, και οι άοκνοι σημερινοί χειροκροτητές (με το αζημίωτο άραγε;) δεν το θυμούνται, και επιμένουν πως ο Δούκας, που ήταν ο κατ’ εξοχήν αρμόδιος τότε, λέει ψέματα… άντε καλά.
Και έχεις από την άλλη και τους Πασόκους, που βρήκαν αφορμή να ξεσαλώσουν, ξεχνώντας τεχνηέντως πως μπορεί στις εκλογές του 2007 η ΝΔ να μοίραζε σακούλες με χιλιάρικα, μπας και «γυρίσει το ματς», αλλά και το δικό τους κόμμα έφερνε δεκάδες «τσάρτερ της χαράς», κυρίως μέσω Κύπρου, γεμάτα με «παλιννοστούντες», που άμα τη αφίξει τους στα αεροδρόμια τους υποδέχονταν μυστακοφόροι ρωσομαθείς πρασινοφρουροί, και λάμβαναν ζεστά ευρώ, ένα εκλογικό βιβλιάριο, κι ένα σταυρωμένο ψηφοδέλτιο…
Εν τω μεταξύ τα τσάρτερ επέστρεφαν άδεια…
Κάποιοι είπαμε έχουμε μνήμη ελέφαντα.
Πάντως, όλη αυτή η ιστορία με τις σακούλες τότε, που ανάγκασαν τον Λιβανό να μιλήσει για «εποποιία» που δύσκολα οι σημερινοί άριστοι μπορούν να ξεπεράσουν, δεν ευσταθεί αν κρίνουμε από τα διχίλιαρα για τα χιόνια της Αττικής Οδού, ή το ιστορικό ρεκόρ που έχει σπάσει η ΝΔ σε διορισμούς μετακλητών.
Είπαμε… αν και πιάσαμε πάτο, μπορούμε να σκάψουμε κι άλλο.
Μέχρι την άλλη άκρη της γης είναι ικανοί να σκάψουν κάποιοι προκειμένου να μη χάσουν τον έλεγχο της κουτάλας…
Ή αλλιώς: Είδα το παλιό να πλησιάζει, μα ερχόταν σα νέο.
Σερνόταν πάνω σε καινούργια δεκανίκια που κανένας δεν είχε ξαναδεί και βρομούσε νέες μυρωδιές σαπίλας που κανείς δεν είχε πριν ξαναμυρίσει, που έλεγε κι ο Μπρεχτ…
ΥΓ- Ακούω πως το κράτος θα επιδοτήσει ως και 800 ευρώ την κάθε απόσυρση ηλεκτρικής συσκευής για αγορά νέας.
Με φήμες που διακινούν κάποιοι κακοπροαίρετοι να λένε πως αν πρόκειται για συσκευές ΖΙΜΕΝΣ, η επιδότηση φτάνει τα χίλια ευρώ…
Αυτό θα πει ανάπτυξη!