Μπορεί η υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας να υπερηφανεύεται όταν μιλά στους δημοσιογράφους πως «τώρα πιά έχει μάθει καλά τα θέματα» που χειρίζεται, η εικόνα ωστόσο που δείχνει η διπλωματία μας στο θέμα των Σκοπίων, τις τελευταίες ημέρες, μάλλον το αντίθετο δείχνει. Ένα αλαλούμ στην κυριολεξία, με άλλα να λέγει η υπουργός, άλλα ο συνομιλητής. Άλλα να δηλώνονται στους ξένους δημοσιογράφους κι άλλα στους Έλληνες. Και βέβαια με όλα αυτά, κανείς θα αναρωτιέται για τις πιθανότητες να καταλήξουμε σε ένα αποδεκτό συμβιβασμό με τα Σκόπια.
Και να εξηγηθούμε … Μία μερίδα διπλωματών με στενότερους δεσμούς με το Μαξίμου, δηλώνει πως δεν πρόκειται η Ελλάδα να δεχθεί διπλή ονομασία. Μία και μοναδική για πάσα χρήση. Τελική θέση υποχώρησης, λένε, διπλή ονομασία αν συνοδεύεται με συνταγματική τροποποίηση στα Σκόπια.
Τι λέει το περιβάλλον της υπουργού Εξωτερικών; Δεχόμαστε διπλή ονομασία, δεν θα ασχοληθούμε με την εσωτερική χρήση του συνταγματικού ονόματος των Σκοπίων, το διεθνές όνομα θα χρησιμοποιείται σε διεθνείς οργανισμούς και δεν θα κυνηγάμε τις χώρες που θα αποφασίσουν να αναγνωρίζουν τα Σκόπια ως «Δημοκρατία της Μακεδονίας».
Όσο για το διεθνές όνομα των Σκοπίων, με ένα πρόθεμα «Νέα», ή «Άνω» μπροστά από το «Μακεδονία», καθαρίσαμε.
Θα μου πείτε, είναι κακή αυτή η πρόταση; Ίσως είναι και η καλύτερη στο τέλος του διαπραγματευτικού δρόμου. Όμως, η πολυφωνία μάλλον έλλειψη σοβαρότητας δείχνει.
ΚΑΡ.ΦΙ.
Κρατάτε και πέφτουμε
Επίσης ειλικρινά δυσκολεύομαι να αντιληφθώ την επιχειρηματολογία της υπουργού Εξωτερικών. Ανάλωσε το μεγαλύτερο μέρος της κατʼ ιδίαν συνομιλίας της με την Κοντολίζα Ράις στο να δηλώνει ότι η κυβέρνηση της ΝΔ έχει εύθραυστη πλειοψηφία, πως η κυβέρνηση του πατέρα της έπεσε το 1993, αλλά κι ότι η ίδια είναι διατεθειμένη να αποδεχθεί αυτό που τότε απέρριψε ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, το όνομα «Νέα Μακεδονία».
Δε λέω, αφού τα Σκόπια παίζουν το παιγνίδι της αστάθειας, καλό είναι κι εμείς να υπενθυμίζουμε και τις εθνικές μας ευαισθησίες και τις κόκκινες γραμμές μας. Όμως, η υπερβολή προκαλεί ερωτηματικά για την ίδια την κυβερνητική σταθερότητα, με ότι επιπτώσεις αυτό έχει σε επί μέρους θέματα, όπως το διεθνές της κύρος, η οικονομία της, η ίδια η ασφάλειά της.
Αφού είπε στην κ. Ράις και την παρέα της, πως είναι τόσο σημαντικό το θέμα, που κι αν ακόμη η κυβέρνηση συμφωνήσει να επιτρέψει στα Σκόπια να ενταχθούν στο ΝΑΤΟ, με κακή λύση η Βουλή δεν θα το επικυρώσει. Τι χρειαζόταν τα υπόλοιπα; Δηλαδή αν η ΝΔ αντί 151 βουλευτές είχε 180, θα ήταν λιγότερο πατριωτική η κυβέρνηση; Θα έκανε υποχωρήσεις και στο Αιγαίο, και στην Κύπρο και στα Βαλκάνια και παντού;
Κι επειδή αναφερθήκαμε στο Μητσοτάκη, να υπενθυμίσουμε ότι η διγλωσσία είναι ο χειρότερος σύμβουλος. Ο κ. Μητσοτάκης ενώ δήλωνε πως δεν αποδεχόμαστε τον όρο Μακεδονία ή παράγωγό του, κι ολόκληρος ο Ελληνισμός, στη γενέτειρα και τη διασπορά, κατέβαινε στους δρόμους με σημαίες για συμπαράσταση, την ίδια στιγμή συζητούσε σύνθετα ονόματα με τον όρο Μακεδονία. Ούτε στον υπουργό Εξωτερικών του – τον Αντώνη Σαμαρά – δεν έλεγε την αλήθεια.
Δε λέω, σήμερα τα όσα λέγει ο κ. Μητσοτάκης μπορεί να ακούγονται σοφά κι ωραία, τότε όμως που κυβερνούσε δεν επέδειξε την ίδια σοφία.
Η Ομογένεια
Πάντως, η Ομογένεια έχει κινητοποιηθεί για τα καλά κι αυτό είναι θετικό. Ανεξαρτήτως διαφορών απόψεων (η Παμμακεδονική είναι κάθετα αντίθετη με τη χρήση του όρου Μακεδονία ή παραγώγου στο όνομα των Σκοπίων), όλοι κάθισαν στο ίδιο τραπέζι και στην παρουσία του Έλληνα πρέσβη Αλέξανδρου Μαλλιά (ο ρόλος του καταλυτικός στην ενότητα) και αποφάσισαν ενιαία δράση, με αιχμή το Κογκρέσο. Να περάσουν δηλαδή τα δύο σχέδια ψηφίσματος που έχουν κατατεθεί στη Βουλή και στη Γερουσία.
Κι επειδή στο παρελθόν επικρίναμε για κάποιες ενέργειες την Παμμακεδονική, τώρα πρέπει να επιδοκιμάσουμε τις προσπάθειές της στην κρίσιμη αυτή ώρα.
Όμως, αναρωτιέμαι, δεν θα έπρεπε και η υπουργός Εξωτερικών, Ντόρα Μπακογιάννη, που ήταν στην Ουάσιγκτον, να δεχθεί να συναντηθεί με εκπροσώπους των μεγάλων οργανισμών της Ελληνοαμερικανικής Κοινότητας και να τους ενημερώσει για τις εξελίξεις; Άκουσα πως το αίτημα που έγινε από τους ομογενείς για συνάντηση με την υπουργό, έπεσε στο κενό. Κι αν οι φωνές που ακούγονται ιδιωτικά δεν δημοσιοποιούνται λόγω «κομματικής συγγένειας», ταπεινή μου άποψη είναι πως δημιουργείται σοβαρό πρόβλημα.
Κι ένα τελευταίο που άκουσα. Στη συνάντηση που είχε στην Ουάσιγκτον η κ. Μπακογιάννη με τον πρόεδρο της επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων της Γερουσίας Τζο Μπάιντεν και το μέλος της επιτροπής Μπομπ Μενέντεζ, δεν είπε κουβέντα για την άσκηση βέτο από μέρους της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ, αν τα Σκόπια δεν συμφωνήσουν με τη γενέτειρα. Μιά περίεργη παράλειψη, αν η πληροφορία αληθεύει
Ομοσπονδία
Αδέλφια, είναι καιρός να ανασκουμπωθούμε όλοι για την παρέλαση, γιατί δε νομίζω ότι έχουμε ακόμη πάρει ζεστά το θέμα. Καταλαβαίνω ότι οι πανομογενειακές αποκτούν μαζικότητα το Μάρτιο, όμως, ο κόσμος που έρχεται είναι υπερβολικά χαμηλός, σε σύγκριση με παλιότερες χρονιές. Και το κυριότερο, δεν βλέπω να παρουσιάζονται άτομα που έχουν αναλάβει αρμοδιότητες.
Ένα άλλο αρνητικό σημείο, είναι πως ανακοινώνεται οι ανάληψη αρμοδιοτήτων από διάφορα άτομα, ωστόσο, όπως αποδεικνύεται, οι άνθρωποι δεν έχουν ιδέα! Κανείς δεν τους ενημέρωσε εκ των προτέρων. Πάρτε για παράδειγμα τον καλό ομογενή και πρώην πρόεδρο της Ομοσπονδίας – παρόντα σε κάθε παρέλαση – Τάσο Μάνεση. Ανακοινώθηκε στην προ προηγούμενη πανομογενειακή ότι αναλαμβάνει συμπρόεδρος στην επιτροπή για τη συγκέντρωση χρημάτων και βέβαια η εφημερίδα μας το δημοσιοποίησε.
Μας πήρε ο άνθρωπος τηλέφωνο για να παραπονεθεί.
Ας είμαστε βρε παιδιά πιο προσεκτικοί. Θυμάστε με ανάλογες κινήσεις τι έγινε στο συνέδριο και πως δημιουργήθηκαν προβλήματα με άτομα, φορείς και επιχειρήσεις, που βοηθούσαν κάθε δραστηριότητα της Ομοσπονδίας. Άντε τώρα, που έχουμε την παρέλαση, να τους φέρουμε πίσω για να εργαστούν, όπως έκαναν στο παρελθόν.