Η Τουρκία είναι ολοφάνερο πως προχωρά ακάθεκτη τα σχέδιά της εναντίον μας, κυριολεκτικά κυκλώνοντάς μας με εγκαθίδρυση συμφερόντων της και νότια της Κρήτης. Απόδειξη, η προσέγγιση του Ερντογάν και με τον Χάφταρ, τον οποίο συνάντησε στη Λιβύη ο Αρχηγός της ΜΙΤ, ο Καλίν, και με τους αντιπάλους του.
Του Φαήλου Μ. Κρανιδιώτη*
Σε όσους οργίζονται θα πρέπει να πούμε πως για την αξιοπιστία των Λίβυων ρωτήστε τους λοιπούς Άραβες. «Desert Arabs» τους αποκαλούν περιφρονητικά οι Αιγύπτιοι, ό,τι κι αν αυτό σημαίνει – δεν είμαι ερημολόγος, αλλά ξέρω Ιστορία.
Θυμάστε πόσα σχέδια και συμφωνίες του Καντάφι πήγαν άπατα, π.χ. για Ένωση με άλλες αραβικές χώρες. Ήταν δε άθλος ότι κράταγε, με χρήμα και με το πιστόλι, ενωμένη όλη αυτή την πανσπερμία φυλών, ενωμένη υπό την ηγεσία του. Θυμάμαι επίσης πως το 1974 η Λιβύη, κατά την εισβολή του «Αττίλα» στην Κύπρο, είχε προσφερθεί να δώσει μαχητικά Mirage στην Τουρκία για να τα χρησιμοποιήσει εναντίον μας, αλλά οι Τούρκοι δεν είχαν ιδέα από γαλλικά αεροπλάνα, έδωσαν όμως άλλου είδους βοήθεια.
Κρατήστε πάντως ότι γενικά οι Λίβυοι, διπλωματικά και πολιτικά, είναι χαμηλής αξιοπιστίας, σου δίνουν το χέρι και είναι σαν να σου δίνουν το πόδι τους. Αυτό δεν σημαίνει πως εμείς δεν έπρεπε και δεν πρέπει να κάνουμε τα πάντα για να τους προσεταιριστούμε. Απλά η Τουρκία έχει το πλεονέκτημα του Ισλάμ. Η Αίγυπτος είναι άλλη ιστορία, πολύ πιο σοβαρή χώρα, που πρέπει όμως να σε σέβεται.
Από την άλλη, έχουμε υπέρ μας την επιρροή της Τουρκίας και τα νταραβέρια του καθεστώτος Ερντογάν με τους Αδερφούς Μουσουλμάνους, που υπό τον Μόρσι πήγαν να τινάξουν την Αίγυπτο στον αέρα και έγινε η επέμβαση του Στρατού υπό τον Σίσι.
Οι Τούρκοι πάλι όμως κινούνται, οι Αιγύπτιοι φαίνεται να αμφισβητούν τα όρια της ΑΟΖ μας και αναρωτιέμαι τι κάνει ο Γεραπετρίτης. Δεν θέλω να πιστέψω τα δημοσιεύματα πως συνεργάτες του έχουν υπογράψει σχέδιο συνυποσχετικού με τα Μεμέτια για προσφυγή στη Χάγη.
Η Ελιαμεπιτζίδικη θεωρία πως θα τα λύσουμε όλα, ταΐζοντας τον τουρκικό επεκτατισμό με ελληνικές υποχωρήσεις και δικαιώματα, δεν θα ξοδεύουμε πια για όπλα και θα τρώμε με χρυσά κουτάλια κάνοντας κοινές μπίζνες, είναι συνταγή ηλιθίων για δορυφοροποίηση της Ελλάδας, οριστική απώλεια της Κύπρου και πλήρη αποχαλίνωση της τουρκικής επιθετικότητας.
Εάν υπάρχει ίχνος αλήθειας σε αυτές τις πληροφορίες, πρόκειται για απόπειρα ανηκέστου βλάβης στα εθνικά συμφέροντα, αλλά και στην παράταξη. Αδυνατώ να το πιστέψω και θα συνιστά ματαίωση της τεράστιας ευκαιρίας που μας δίνει η τουρκοϊσραηλινή σύγκρουση, συνδημιουργώντας πλήθος κοινών συμφερόντων μας με την ισχυρότερη χώρα της περιοχής και τη μόνη αξιόπιστη ως εταίρο συμφωνιών και συμμαχιών, το Ισραήλ.
Η Ελλάδα και η Κύπρος είμαστε σε φυσικό χώρο ασφάλειας και υποστήριξης, back up, για το αγωνιζόμενο Ισραήλ και τις οικογένειες των πολιτών του, ο ασφαλέστερος για αυτούς χώρος στην Ε.Ε. και εξίσου φυσικός δίαυλος ενέργειας και εμπορίου. Η δε φυσική συνέχεια των ΑΟΖ των τριών χωρών μας δημιουργεί και συνθήκες από κοινού επιτήρησης και προστασίας τους για αγωγούς, εξέδρες άντλησης, ερευνητικά και εμπορικά πλοία.
Η Τουρκία ταυτόχρονα εξαπολύει ευθέως απειλές για την πόντιση του καλωδίου ηλεκτρικής διασύνδεσης Ισραήλ – Κύπρου – Ελλάδας, χωρίς να έχει απολύτως κανένα νόμιμο δικαίωμα να το παρεμποδίσει από άποψη Διεθνούς Δικαίου. Πρόκειται για έναν κοινώς λεγόμενο «τσαμπουκά», διότι αντιλαμβάνεται τη σημασία του και την ταύτιση συμφερόντων που θα δημιουργεί.
Ας γίνουμε επιτέλους πρακτικοί και τολμηροί για τα συμφέροντά μας, αλλά και ας δώσουμε μεγαλύτερη αξία στον ρόλο μας ως συμμάχων του Ισραήλ. Η κυβέρνηση να επιδιώξει μια συμφωνία με το Ισραήλ για πόντιση του καλωδίου και από κοινού προστασία του. Δηλαδή, Ελλάδα, Κύπρος, Ισραήλ να πουν με το τοπογραφικό τους πως προχωράμε άμεσα στην πόντισή του, Ισραήλ και Ελλάδα από κοινού, με ρήτρα αμοιβαίας στρατιωτικής συνδρομής, ότι εγγυώνται την ολοκλήρωση του έργου και πως όποιος εμφανιστεί στο πεδίο να το εμποδίσει θα κάνει μετά παρέα στα ψάρια, παράλληλα, φυσικά με εμπλοκή της Ε.Ε. και κυρίως των ΗΠΑ.
Πρακτικά, αυτό σημαίνει πως μαχητικά της IAF και της ΗΑF, όπως και πλοία του ΠΝ μας θα επιτηρούν τις εργασίες, έχοντας ορίσει no fly zone και απαγορεύοντας την προσέγγιση των τουρκικών πολεμικών πλοίων. Αυτή είναι η πρακτική πολιτική, που θέλει τόλμη, συνέπεια, αλλά και μετατρέπει τη συμμετοχή μας σε πολλαπλασιαστή ισχύος για το Ισραήλ και τη συμμετοχή των Ισραηλινών σε πολλαπλασιαστή ισχύος για μας. Και δίνουμε και μια γεύση για το τι θα ακολουθήσει.
Χρειάζονται βέβαια και οι κατάλληλοι άνθρωποι για να γίνουν εμπράκτως πολύτιμοι σύμμαχοι. Οι Ισραηλινοί έχουν και δίνουν και ρέστα. Δεν θα μας περιμένουν, όμως, για πάντα. Στα καθ’ ημάς, ο ΠΘ έχει «πάγκο» για τέτοιον αγώνα, στον οποίο δεν μπορούν να παίξουν πουρκουάδες με δύο αριστερά πόδια.
*Δικηγόρος, Πρόεδρος της Νέας Δεξιάς