Περικυκλώθηκε και λιντσαρίστηκε από οργανωμένους Τουρκοκύπριους και Τούρκους Γκρίζους Λύκους, στην ουδέτερη ζώνη, μπροστά στα μάτια ειρηνευτών του ΟΗΕ και τηλεοπτικών συνεργείων
Το μεσημέρι της 11ης Αυγούστου 1996, στη διάρκεια αντικατοχικής διαμαρτυρίας μοτοσικλετιστών, ο Τάσος Ισαάκ περικυκλώθηκε και λιντσαρίστηκε από οργανωμένους Τουρκοκύπριους και Τούρκους Γκρίζους Λύκους, στην ουδέτερη ζώνη, μπροστά στα μάτια ειρηνευτών του ΟΗΕ και τηλεοπτικών συνεργείων.
Η διαμαρτυρία δεν ήταν τυχαία. Αποτελούσε την κορύφωση μιας πανευρωπαϊκής πορείας μοτοσικλετιστών που είχε ξεκινήσει στις 2 Αυγούστου από την Πύλη του Βρανδεμβούργου στο Βερολίνο, με τελικό προορισμό την κατεχόμενη Κερύνεια. Στόχος ήταν να υπενθυμίσει διεθνώς ότι η Κύπρος παραμένει μοιρασμένη και υπό κατοχή. Παρά την ακύρωσή του σκέλους από την Λευκωσία προς την Κερύνεια μέσα από τα τουρκικά οδοφράγματα έπειτα από παρέμβαση του τότε Προέδρου Γλαύκου Κληρίδη, χιλιάδες άνθρωποι συγκεντρώθηκαν και κινήθηκαν προς τη γραμμή κατάπαυσης του πυρός. Σύμφωνα με εκτιμήσεις επρόκειτο για περίπου 7.000 άτομα.
Στο οδόφραγμα της Δερύνειας η κατάσταση ξέφυγε. Ο Τάσος Ισαάκ, προσπαθώντας να βοηθήσει άλλον διαδηλωτή που δεχόταν επίθεση, μπλέχτηκε στα συρματοπλέγματα στη νεκρή ζώνη και έγινε στόχος ανηλεούς ξυλοδαρμού από μέλη των «Γκρίζων Λύκων» και Τουρκοκύπριους. Τα κτυπήματα με ρόπαλα και πέτρες αποδείχθηκαν θανατηφόρα. Μεταγενέστερες καταγραφές και μαρτυρίες φωτογράφων και ειρηνευτών επιβεβαίωσαν το λιντσάρισμα εντός της ζώνης.
Η Κυπριακή Αστυνομία, στις 22 Νοεμβρίου 1996, εξέδωσε διεθνή εντάλματα σύλληψης για τη δολοφονία του Ισαάκ, εναντίον των Χασίμ Γιλμάζ, Νεϊφέλ Μουσταφά Εργκούν, Πολάτ Φικρέτ Κορελί, Μεχμέτ Μουσταφά Αρσλάν (επικεφαλής των «Γκρίζων Λύκων» στα κατεχόμενα) και Ερχάν Αρικλί. Ο τελευταίος συνελήφθη στο Κιργιστάν τον Σεπτέμβριο του 2012 αλλά αφέθηκε ελεύθερος, παρά το διεθνές ένταλμα. Μέχρι σήμερα, κανείς δεν έχει οδηγηθεί στη δικαιοσύνη.
Στις 24 Ιουνίου 2008, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου καταδίκασε την Τουρκία για την υπόθεση της δολοφονίας του Τάσου Ισαάκ, διαπιστώνοντας παραβίαση του άρθρου 2 (δικαίωμα στη ζωή) τόσο ως προς τη θανάτωση όσο και ως προς την ελλιπή διερεύνηση. Παρά την απόφαση, τα εντάλματα σύλληψης εναντίον των δολοφόνων δεν εκτελέστηκαν.
Τρεις ημέρες μετά, στις 14 Αυγούστου 1996, η Κύπρος αποχαιρετούσε τον Ισαάκ. Μετά την κηδεία του, ομάδα πολιτών κατευθύνθηκε ξανά προς το οδόφραγμα της Δερύνειας για να αφήσει στεφάνια στον τόπο της θυσίας. Ανάμεσά τους και ο ξάδελφός του, Σολωμός Σολωμού. Ο Σολωμού πέρασε στη νεκρή ζώνη, ανέβηκε σε ιστό για να κατεβάσει την τουρκική σημαία και δέχθηκε πυροβολισμούς από την κατεχόμενη πλευρά, πέφτοντας νεκρός μπροστά στις κάμερες.
Σύμφωνα με την Κυπριακή Αστυνομία και το αποδεικτικό υλικό της εποχής, ως δράστες ταυτοποιήθηκαν ο τότε «υπουργός Γεωργίας» του ψευδοκράτους Κενάν Ακίν και ο τότε αρχηγός της «ειδικής» αστυνομίας Ερντάλ Χατζιαλί Εμενέτ. Εκδόθηκαν εντάλματα και για άλλους αξιωματούχους ασφαλείας του ψευδοκράτους. Ωστόσο, καμία σύλληψη δεν έγινε, με αποτέλεσμα οι καταζητούμενοι να παραμένουν ασύλληπτοι εκτός εμβέλειας της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Και για τη δολοφονία Σολωμού το ΕΔΔΑ έκρινε την Τουρκία υπεύθυνη για παραβίαση του άρθρου 2, επισημαίνοντας ότι ο θάνατος προήλθε από πυρά της κατεχόμενης πλευράς και ότι οι τουρκικές αρχές δεν διερεύνησαν αποτελεσματικά την υπόθεση.
Είκοσι εννέα χρόνια μετά, τα γεγονότα του Αυγούστου του 1996 δεν είναι απλώς μνήμες· είναι εκκρεμότητες με την ιστορία. Η διεθνής πορεία από το Βερολίνο μέχρι τη Λεμεσό και η ματωμένη κατάληξή της στη Δερύνεια υπενθυμίζουν ότι το Κυπριακό δεν είναι θεωρητικό ζήτημα, αλλά ένας φάκελος με ονόματα, πρόσωπα, εντάλματα και αμετάκλητες αποφάσεις διεθνών δικαστηρίων που ακόμη δεν έχουν βρει πρακτική δικαίωση.