Η Τουρκία σήμερα καλύπτει πλήρως όλα τα κριτήρια, που σύμφωνα με τους ειδικούς διεθνών σχέσεων, συνιστούν ένα «Κράτος Εγκληματία». Ο ορισμός αυτής της «ταυτότητας», όπως δημιουργήθηκε από αμερικανούς, προβλέπει: «ένα αδίστακτο κράτος που δεν σέβεται τους βασικότερους διεθνείς κανόνες, οργανώνει ή υποστηρίζει επιθέσεις ή παραβιάζει συστηματικά τα πιο βασικά ανθρώπινα δικαιώματα».

Το Ιράν, η Βόρεια Κορέα και η Λιβύη έχουν ήδη χαρακτηριστεί από την Ουάσινγκτον ως τέτοια κράτη, επειδή αυτό εξυπηρετεί τα αμερικανικά συμφέροντα. Αντίθετα η Σαουδική Αραβία, για παράδειγμα, η οποία επίσης πληροί όλα τα κριτήρια δεν περιλαμβάνεται στο σχετικό κατάλογο επειδή είναι σύμμαχος των ΗΠΑ. Η απουσία της Κίνας επίσης από τη λίστα οφείλεται κατά πάσα πιθανότητα στην πολιτική, στρατιωτική και οικονομική ισχύ του Πεκίνου.

Πολύ λίγοι είναι αυτοί που συμπεριλαμβάνουν την Τουρκία σε αυτή την κατηγορία, παρά το γεγονός πως ο τουρκικός στρατός επιχειρεί στο Βόρειο Ιράκ εδώ και τουλάχιστον 20 χρόνια και στη βορειοανατολική Συρία για τουλάχιστον δύο χρόνια. Η αστυνομία, οι μυστικές υπηρεσίες, οι πολιτοφυλακές, ένα τεράστιο σύστημα που βρίσκεται υπό τον έλεγχο του Προέδρου Ερντογάν και στο περιλαμβάνεται και η Δικαιοσύνη συνεχίζουν από το 1984 ένα ανελέητο κυνηγητό των Κούρδων σε όλη τη χώρα.

Ο «παγκόσμιος ηγέτης της σύγχρονης εποχής», όπως χαρακτηρίζεται ο Ερντογάν από τους υποστηρικτές του, οι οποίοι ωστόσο διαρκώς μειώνονται, επεκτείνει την παράνομη δράση σε περιφερειακό και διεθνές επίπεδο παραβιάζοντας και τα χωρικά ύδατα άλλων κρατών στην Ανατολική Μεσόγειο και σκοπεύει να συνεχίσει τις γεωτρήσεις έως ότου εντοπίσει τους πολυπόθητους υδρογονάνθρακες. Η Κύπρος, η Ελλάδα και η ΕΕ διαμαρτυρήθηκαν έντονα ενάντια σε αυτές τις επιχειρήσεις, όμως η Άγκυρα συνεχίζει να αδιαφορεί.

Μάλιστα ο «Σουλτάνος» προχώρησε σε μια ακόμη κίνηση υπογράφοντας τη συμφωνία για τον ορισμό των θαλάσσιων συνόρων με την κυβέρνηση της Λιβύης, μιας διχασμένης χώρας που μαστίζεται από εμφύλιο και σε καμία περίπτωση η ηγεσία της, αν και διεθνώς αναγνωρισμένη, δεν αντιπροσωπεύει το σύνολο του λαού. Σημειώνεται πως η Τουρκία προμηθεύει και με όπλα την κυβέρνηση της Τρίπολης, ενώ οι δύο χώρες δεν έχουν καν κοινή ακτογραμμή στη Μεσόγειο.

Ο Ερντογάν απείλησε να μπλοκάρει και το σχέδιο του ΝΑΤΟ για την ενίσχυση των κρατών της Βαλτικής εναντίον της Μόσχας, αν η Συμμαχία δεν αναγνωρίσει τις κουρδικές δυνάμεις στη Συρία ως «τρομοκρατικές οργανώσεις». Η αντικουρδική εμμονή της Άγκυρας έφτασε έως τις ακτές της Βαλτικής. Είναι πλέον ο μόνος πρόεδρος στον κόσμο που αποκαλεί τους Κούρδους της Συρίας (όπως εξάλλου και της Τουρκίας, του Ιράκ και του Ιράν) «τρομοκράτες». Αντίθετα οι ηγέτες των Δυτικών χωρών αναγνωρίζουν πως οι Κούρδοι της Συρίας υπήρξαν οι στενότεροι σύμμαχοι της Ευρώπης και των ΗΠΑ στην καταπολέμηση της πραγματικής τρομοκρατίας του «Ισλαμικού Κράτους».

Αναλυτές διεθνών σχέσεων εκτιμούν ακόμη πως ο Ερντογάν επιχείρησε να ενεργήσει ως «πρεσβευτής» του Πούτιν στο ΝΑΤΟ. Στην τελευταία Σύνοδο Κορυφής επετεύχθη τελικά η υποχώρηση του Ερντογάν και η ακύρωση του τουρκικού βέτο. Είναι σύνηθες εξάλλου ο Τούρκος Πρόεδρος μέσα σε λίγες ημέρες, ακόμη και ώρες, να αλλάζει γρήγορα θέση και πολιτική, ανάλογα με την κατάσταση. Τελευταίο και ενδεικτικό παράδειγμα είναι η ψήφιση νομοσχεδίου στην τουρκική Βουλή από τους βουλευτές του AKP (290) και των ακροδεξιών Γκρίζων Λύκων (49) το οποίο προβλέπει την παράταση της ατιμωρησίας για τις βιομηχανικές μονάδες, που δεν λαμβάνουν τα απαραίτητα μέτρα για τη ρύπανση του περιβάλλοντος.

Η κοινοβουλευτική πλειοψηφία επικαλέστηκε το υψηλό κόστος που θα πρέπει να επωμιστούν οι βιομήχανοι, ενθαρρύνοντάς τους να συνεχίζουν τη ρύπανση του περιβάλλοντος που ενδεχομένως να κοστίσει ακόμη και ανθρώπινες ζωές, όσων ζουν κοντά στις μονάδες. Μετά τις αντιδράσεις από τον κόσμο και την αντιπολίτευση ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν άσκησε βέτο εναντίον του νομοσχέδιου που κατέθεσε και υπερψήφισε το ίδιο του κόμμα, το κόμμα στο οποίο συνεχίζει να είναι επικεφαλής. Το επίσης εντυπωσιακό είναι πως πολλοί εκ των βουλευτών που πριν από λίγες ημέρες υπερψήφισαν το νομοσχέδιο επικρότησαν την κίνηση του αρχηγού τους.

Τελικά ο Ερντογάν βυθισμένος και παγιδευμένος στα εσωτερικά αδιέξοδα αναζητά διεξόδους στην εξωτερική πολιτική. Όμως η στρατιωτική επιχείρηση εναντίον των Κούρδων της Συρίας διακόπηκε από την Ουάσιγκτον και τη Μόσχα, ενώ οι ενέργειες στην Ανατολική Μεσόγειο και η συμφωνία με τη Λιβύη, όπως και οι απειλές για βέτο στο ΝΑΤΟ, δεν φαίνεται να έχουν αποτέλεσμα. Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν βρίσκεται λοιπόν σε αδιέξοδο και στο εξωτερικό.