Της Άννας Γριμάνη
INFO
Ο Νίκος Παπαδόπουλος είναι Chancellor’s Professor στο Μάρκετινγκ και Διεθνείς Επιχειρήσεις στο Sprott School of Business του Carleton University στην Οττάβα του Καναδά. Έχει διατελέσει Αντιπρύτανις (Έρευνα), Διευθυντής, και υπεύθυνος του τμήματος Διεθνών Επιχειρήσεων στη σχολή του, και ηγήθηκε στη διεθνοποίησή της εισάγοντας διεθνή προγράμματα, ξεκινώντας τις ανταλλαγές φοιτητών με πανεπιστήμια σε άλλες χώρες, και δημιουργώντας ομάδα μελέτης που ανάπτυξε την έρευνα επιχειρήσεων σε διεθνές επίπεδο.
Η έρευνά του εστιάζεται στην στρατηγική διεθνικής ανάπτυξης, συγκριτικές μελέτες παγκοσμίων συστημάτων αγοράς, και ανάλυση της διεθνούς εικόνας των χωρών, του εθνοκεντρισμού, της ξενοφιλίας, και άλλων παραγόντων που επηρεάζουν τη συμπεριφορά αγοραστών, πωλητών, και πολιτών στην αγορά και γενικότερα στην κοινωνία. Οι μελέτες του περιλαμβάνουν δειγματοληψία σε 91 χώρες με πανω από 42,000 καταναλωτές, επενδυτές, διευθυντές λιανικής πώλησης, και συστηματική ανάλυση μέσων προώθησης, με τη βοήθεια σημαντικών ερευνητικών χορηγήσεων από οργανισμούς όπως το Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, το Καναδικό Συμβούλιο Έρευνας στις Κοινωνικές και Ανθρωπιστικές Επιστήμες, και το Ινστιτούτο της Επιστήμης Μάρκετινγκ στην Αμερική.
Το επιστημονικό έργο του περιλαμβάνει 15 βιβλία και περισσότερες από 300 εργασίες και 200 ομιλίες και παρουσιάσεις στα πιο έγκυρα επιστημονικά περιοδικά του τομέα του, συντάκτης (editor) για τη Στρατηγική Διεθνών Επιχειρήσεων του Canadian Journal of Administrative Sciences, και μέλος των Ελεγκτικών Επιτροπών σε εννέα επιστημονικά περιοδικά. Διακεκριμένος Ομιλητής (Keynote Speaker) σε διεθνή συνέδρια στον Καναδά και τις Ινδίες (Royal Bank of Canada, Εμπορικό Επιμελητήριο Ινδιών), Ιταλία (Società Italiana di Marketing), Ελλάδα (Export Summit IV, Σύνδεσμος Εξαγωγέων Βορείου Ελλάδος), και Ουγγαρία, Μεξικό, Αγγλία, και άλλες χώρες. Έχει αναγνωρισθεί με οκτώ βραβεία καλύτερης εργασίας (Best Paper Awards) και σειρά άλλων διακρίσεων στον Καναδά και διεθνώς για το έργο του στη διδασκαλία και την έρευνα.
Η αναγωγή του σε Chancellor’s Professor στο Carleton University το 2008 ήταν “προς αναγνώριση επιστημονικής εργασίας / δραστηριοτήτων εξαιρετικής αξίας”, και το 2016 κέρδισε το Hans B. Thorelli Award “για την μακρόχρονη επίδραση της έρευνάς του” από την American Marketing Association.
- Γιατί οι Έλληνες διακρίνονται;
Πρώτα-πρώτα, για να μην ξεχνιόμαστε, δεν είναι μόνο οι Έλληνες που διακρίνονται. Σαν παράδειγμα, σε οποιαδήποτε από τις χώρες με έντονη μετανάστευση, όπως Καναδάς, Αμερική, Αυστραλία, Νέα Ζηλανδία, Αγγλία, διαπρέπουν άνθρωποι από πολλές γωνιές του κόσμου. Οι καλύτεροι συνάδελφοι και φίλοι στη σχολή μου είναι από την Ουγκάντα, Κονγκό, Νέα Ζηλανδία, Ινδίες, Κίνα, και Αμερική, με μόνο δύο γεννημένους στον Καναδά, και όλοι είναι διακεκριμένοι επιστήμονες με διεθνή εμβέλεια. Όλοι οι λαοί έχουν παρόμοια “τεχνικά” χαρακτηριστικά, αλλά ο καθένας φέρνει μέσα του τις ιδιομορφίες της καταγωγής του. Στη δική μας, μικρή γωνίτσα του κόσμου, η ιστορία μάς εφόπλισε με στοιχεία όπως το φιλότιμο, τις έντονες ηθικές αξίες, την έννοια του να “προσπαθούμε πιο πολύ”, ίσως για να μη νιώσουμε ότι προδίδουμε, με κάτι το λιγότερο, τη μεγαλουργία των αρχαίων προγόνων μας. Με δύο λόγια, οι Έλληνες, νομίζω ότι το “παλεύουν” περισσότερο από ορισμένους -όχι όλους!- άλλους λαούς.
- Πόσο διεθνής είναι η σύγχρονη Ελλάδα;
Όχι και τόσο, ή όσο θα έπρεπε και θα μπορούσε να είναι. Με εξαιρέσεις, η κοινωνία γενικά είναι εγωκεντρική και εσωστρεφής -μια Αγγλική έκφραση που της ταιριάζει είναι ότι εδώ “ατενίζουμε τον αφαλό μας”. Οι δόξες της αρχαιότητας έχουν οδηγήσει σε μια αλαζονική θέση ότι είμαστε “οι καλύτεροι”, ότι “δημιουργήσαμε τον πολιτισμό’’, ότι ‘’η Δύση μας χρωστάει”, και ακόμη ότι “έχουμε τις καλύτερες παραλίες” κ.ά. -ενώ είμαστε μόνο μία χώρα ανάμεσα στις 200+. Κι’ όμως συχνά κοιτάμε τον κόσμο σαν να βλέπουμε κινηματογράφο αντί να συμμετέχουμε ενεργά στα όσα γίνονται. Το θέμα δεν είναι αν είμαστε μέλη της ΕΕ ή τού ΟΗΕ (αυτά είναι εκ των συνθηκών “υποχρεωτικά”), ούτε εάν πάμε διακοπές στη Σιγκαπούρη- αυτό είναι το σινεμά. Το θέμα είναι τί σκέφτεται ο μέσος πολίτης όταν κάθεται στη νησιώτικη παραλία πίνοντας Νεσκαφέ.
- To έργο σας και η πρωτοπορία του.
Πίστεψα πάντοτε στην έννοια ότι “ο άνθρωπος δεν είναι νησί”, κι’ έτσι στη διάρκεια των χρόνων οργάνωσα διεθνείς ερευνητικές ομάδες με δεκάδες συναδέλφους, φοιτητές, και φίλους σε πολλές χώρες, που έκανε δυνατή την πρωτοπορία μας στη “συγκριτική” έρευνα σε διακρατικό και διαπολιτισμικό επίπεδο σε τομείς όπως η συμπεριφορά των αγοραστών, εξαγωγέων, επενδυτών, και κρατικών οργανισμών, και τα συστήματα οργάνωσης της αγοράς.
- Ο πολιτισμικός παράγοντας, σε μια εποχή που χαρακτηρίζεται από οικονομικές πολιτικές.
…