Η Αλβανία οδεύει σε εμφύλια κρίση σαν εκείνη του 1997, υποστηρίζει ο Αλβανός δημοσιογράφος Ηλί Ρακίπι (Ylli Rakipi), γράφει η αλβανική «TEMA».
Η χώρα πάει κατευθείαν προς την αναρχία, όπως εκείνη τη χρονιά (1997) όταν οι Αλβανοί έπιασαν τα όπλα ο ένας ενάντια στον άλλον.
«Μια πολύ δύσκολη κατάσταση έχει δημιουργηθεί», λέει ο Αλβανός δημοσιογράφος.
Ο ίδιος κατηγορεί τον Έντι Ράμα ότι με τον τρόπο που χειρίζεται τα δημόσια πράγματα έχει καταστήσει την Αλβανία «μια χώρα δίχως κυβέρνηση».
Έκανε επίσης και την «πρόβλεψη» ότι η αντιπολίτευση, που έχει δηλώσει αποχή από τις δημοτικές εκλογές της 30ης Ιουνίου, πολύ πιθανό να προσπαθήσει να τις εμποδίσει να διεξαχθούν και με δυναμικές κινητοποιήσεις.
Ο δημοσιογράφος είναι της άποψης ότι ο μόνος τρόπος για μια κανονική λύση της πολιτικής κρίσης στη χώρα είναι ο Έντι Ράμα να παραιτηθεί από πρωθυπουργός και να προκηρυχθούν έκτακτες εκλογές.
Στην Αλβανία στις εθνικές εκλογές η κυβέρνηση δεν παραιτείται, όπως στην Ελλάδα, με μια υπηρεσιακή να αναλαμβάνει τη διενέργειά τους.
Η αντιπολίτευση ζητά να προκηρυχθούν έκτακτες εθνικές εκλογές, με υπηρεσιακή κυβέρνηση.
Εάν γίνουν έτσι, με υπηρεσιακή κυβέρνηση, θα ήταν οι πρώτες «ελεύθερες και δίκαιες εκλογές, για πρώτη φορά μετά από 30 χρόνια, τονίζει ο Ρακίπι.
Η αντιπολίτευση έχει παραιτηθεί από τις βουλευτικές της έδρες και ζητά πρόωρες εκλογές.
Αιτία οι αποκαλύψεις ότι στις εθνικές εκλογές του 2017 εξαγοράστηκαν ψηφοφόροι υπέρ του Έντι Ράμα με χρήματα από ναρκωτικά.
Τι συνέβη το 1997 στην Αλβανία
Η εξέγερση του 1997 στην Αλβανία πυροδοτήθηκε από τα μέτρα του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.
Εκατομμύρια χαμένες θέσεις εργασίας, περικοπές στην κοινωνική ασφάλιση και τις συντάξεις.
Σχεδόν καταρρέουσες δημόσιες υποδομές. Αυτό ήταν το αποτέλεσμα των σχεδίων για άνοιγμα της χώρας στις επενδύσεις της Δύσης.
Η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι ήταν η πίεση του ΔΝΤ που οδήγησε το κράτος να καταργήσει κάθε εγγύηση για τις τραπεζικές καταθέσεις.
Να «απελευθερώσει» τον τραπεζικό και οικονομικό τομέα επιτρέποντας την ανάδυση «πυραμίδων» που προσέφεραν νόμιμα μηνιαίους τόκους μέχρι και 100%.
Πολλοί άνθρωποι κατέθεσαν τις οικονομίες της ζωής τους σε αυτά τα διεφθαρμένα σχήματα.
Αποτέλεσμα η λεηλασία 2 δισ. δολαρίων (80% του ΑΕΠ).
Αυτή η κατάσταση πραγμάτων αντιμετώπισε άγρια αντίσταση από τον βαριά οπλισμένο πληθυσμό.
Οπλοστάσια δέχθηκαν επίθεση, λεηλατήθηκαν και τα όπλα μοιράστηκαν μεταξύ του κόσμου.
Κρατούμενοι βοηθήθηκαν να αποδράσουν και απελευθερώθηκαν μαζικά.
Κομματικά γραφεία πυρπολήθηκαν.
Αστυνομικά τμήματα και δικαστήρια ισοπεδώθηκαν.
Πράκτορες της Shik (μυστική αστυνομία) εκτελέστηκαν επι τόπου.
Τράπεζες λεηλατήθηκαν.
Το προεδρικό παλάτι καταλήφθηκε.
Η εξέγερση απλώθηκε σ’ ολόκληρη τη χώρα και σύντομα κάλυψε ολόκληρη την Αλβανία.
Εκτός έμειναν μερικά κομμάτια της πρωτεύουσας, των Τιράνων, τα οποία έλεγχε η Shik.
Οι κρατικοί θεσμοί είχαν κυριολεκτικά καταλυθεί για μια περίοδο μερικών ημερών εμπόλεμης κατάστασης, ενώ η Αστυνομία ήταν άφαντη από παντού.
Ολόκληρες πόλεις οργάνωσαν δομές αυτο-άμυνας συχνά με λιποτάκτες του στρατού που αποδείχθηκαν ιδιαίτερα ενεργοί στην εξέγερση.
Συνολικά σκοτώθηκαν 2.000 με 3.800 πολίτες, στρατιωτικοί, αστυνομικοί και ασφαλίτες.
Ξένοι στρατοί για αποκατάσταση της τάξης
Αυτή η κατάσταση ανησύχησε την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Μια πολυεθνική δύναμη -και με τη συμμετοχή του ελληνικού στρατού- στάλθηκε προκειμένου να αποκαταστήσει την τάξη.
Σχηματίστηκε «κυβέρνηση εθνικής ενότητας» υπό τον Σαλί Μπερίσσα που μόλις πρόσφατα είχε βγει ζωντανός από μια εναντίον του επίθεση με δυναμίτη.