H ασύλληπτη υποκρισία του πρώην Πρωθυπουργού
O υπουργός Εξωτερικών Ν. Δένδιας προέβη μεν προ ημερών στη λανθασμένη δήλωση περί «λίγων δεκάδων μέτρων» στον Έβρο (και ευτυχώς την ανασκεύασε γρήγορα), αλλά μάλλον πάει πολύ να του επιτίθεται από το παρασκήνιο ο πρώην πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς για τα ελληνοτουρκικά.
Γιατί ο -εκ του ασφαλούς- υπερπατριώτης κ. Σαμαράς (που κατάπιε τη γλώσσα του και στη Συμφωνία των Πρεσπών) κρύβει τις δικές του ευθύνες για λάθη και παραλείψεις έναντι της Αγκυρας. Όπως μας θυμίζει η εφημερίδα «δημοκρατία»:
Ξεχνά, για παράδειγμα, ότι δεν έδωσε εντολή να υπάρξει καν ελληνική διαμαρτυρία το φθινόπωρο του 2012, όταν η τουρκική υδρογραφική υπηρεσία εξέδωσε χάρτες που επικάλυπταν τα ελληνικά χωρικά ύδατα στο νησιωτικό σύμπλεγμα των Οινουσσών. Όπως επίσης ξεχνά ότι, πάλι επί δικής του θητείας, η τουρκική πολεμική αεροπορία άρχισε τις υπερπτήσεις στις Οινούσσες. Η «πρώτη φορά Σαμαρά» κατεγράφη στις 25 Σεπτεμβρίου 2013.
Παράλληλα, ο πρώην πρωθυπουργός αποδεικνύεται ότι έχει δύο μέτρα και δύο σταθμά όταν μιλά για τους τρόπους ελληνικής αντίδρασης κατά των τουρκικών προκλήσεων. Στις αρχές του 1990, όταν ήταν υπουργός Εξωτερικών, είχε σοκάρει τον πρωθυπουργό Κων σταντίνο Μητσοτάκη, όταν εισηγήθηκε κατάρριψη τουρκικών μαχητικών που πραγματοποιούσαν παραβιάσεις στα όρια του εθνικού εναέριου χώρου (10 ναυτικά μίλια) στο Αιγαίο. Όταν έγινε ο ίδιος πρωθυπουργός, δεχόταν αδιαμαρτύρητα τόσο τις τουρκικές παραβιάσεις μέχρι τα 6 ν.μ., όσο -ακόμα χειρότερα- και τις υπερπτήσεις ελληνικών νησιών (11 το 2013 και 14 το 2014).
Για τα δε σύνορα του Έβρου ας μη μιλήσουμε! Έκανε τηλεοπτικά σόου για την κατασκευή φράχτη στον Έβρο (που πραγματικά ξεκίνησε στο τέλος της πρωθυπουργίας του), αλλά έκανε μόνο το μισό βήμα: ελάχιστα χιλιόμετρα φράχτη, ίσα ίσα για να τα δείξει στους ακρίτες μας και στην πιο δεξιά πτέρυγα της Ν.Δ., και μετά τίποτα!
Για να μη μιλήσουμε για τη σπουδή του να οργανώσει το 3ο Ανώτατο Συμβούλιο Ελλάδας – Τουρκίας τον Δεκέμβριο του 2014 στην Αθήνα, όταν η κυβέρνησή του ήδη κατέρρεε λόγω αδυναμίας εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας, ενώ ο άγραφος κανόνας είναι ότι ένας απερχόμενος πρωθυπουργός δεν δεσμεύει ποτέ τον επόμενο σε τόσο κρίσιμα θέματα.