Του Νίκου Λακόπουλου
Μετά από τέσσερις ώρες πεζοπορία ο Κυριάκος Μητσοτάκης, έφαγε σε ένα σαλέ στο χιονοδρομικό κέντρο κι ανέβασε στο Istagram μια οικογενειακή φωτογραφία για να δείξει σε όλους «πόσο ευτυχισμένη οικογένεια είμαστε».
Με μια συνέντευξη στο Βήμα της Κυριακής ο Πρωθυπουργός ανέλαβε πλήρως την ευθύνη για τα φαινόμενα αστυνομικής βίας, αυτοθαυμαζόμενος για το έργο του που θα συνεχιστεί με αλλαγές στον συνδικαλιστικό νόμο- αφού πρώτα έλυσε το θέμα με τις απεργίες.
Η είδηση μπορεί να είναι ότι ο νέος εκλογικός νόμος θα έρθει στην Βουλή τον Ιανουάριο -που μπορεί και να σημαίνει ότι τον απασχολούν πρωτίστως οι επόμενες εκλογές οι οποίες δεν θα είναι όπως είπε πρόωρες. Ο νέος νόμος με κλιμακωτό μπόνους θα ευνοεί την ανάδειξη αυτοδύναμων εκλογών κι αν δεν συγκεντρώσει 200 ψήφους -όπως φαίνεται- θα πάμε κατά πάσα πιθανότητα σε διπλές εκλογές, αλλά το 2023.
Σε ό,τι αφορά το πρόσωπο που θα προτείνει για την Προεδρία της Δημοκρατίας, είπε πως θα πρέπει να είναι ένα άτομο που «συμβολίζει την ενότητα του έθνους» και ότι θα ήταν «σημαντικό να μην εκλεγεί μόνο από την παράταξη που τον προτείνει και έχει την πλειοψηφία στη Βουλή σήμερα».
Όλα αυτά σε συνδυασμό και με το ότι -όπως ξεκαθάρισε θα είναι πολιτικό πρόσωπο μπορεί να παραπέμπουν στον Προκόπη Παυλόπουλο -αλλιώς στο κουίζ που έφτιαξε στο βουνό -όπως πράγματι είπε και έκανε!- η απάντηση είναι: πολιτικό πρόσωπο που συμβολίζει την ενότητα του έθνους και δεν θα εκλεγεί μόνο από την Νέα Δημοκρατία ή η αντιπολίτευση θα πρέπει να εξηγήσει γιατί δεν το ψηφίζει.
Οι βόλτες των μαμάδων στην πόλη
Ο Πρωθυπουργός επιμένει στην ανάγκη ενός «νέου εθνικού οράματος» κι όπως διαπιστώνει ο ίδιος η νέα κυβέρνηση «μπορεί ταυτόχρονα να δίνει λύσεις σε άμεσα προβλήματα, αλλά και να σχεδιάζει ευρύτερες παρεμβάσεις, που θα φέρουν αποτέλεσμα σε βάθος χρόνου»!
Φαίνεται πως το δικαίωμα στην απεργία παραβιάζει «το δικαίωμα της ελεύθερης κίνησης στην πόλη» και «το καταπατούν βάναυσα ορισμένες μειοψηφίες». «Θα μπει, λοιπόν, τάξη σε αυτό το πλαίσιο και πλέον μπορεί να έχουμε παράνομες απεργίες και διαδηλώσεις -για τις καταλήψεις δεν το συζητάμε- υπέρ του δικαιώματος «του υπαλλήλου που θέλει να πάει στη δουλειά του, και του μαγαζάτορα που θέλει να πουλήσει τα προϊόντα του, και της μαμάς που θέλει να πάει βόλτα το παιδί της».
Η κοινωνία που ονειρεύεται ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι μια κοινωνία χωρίς ‘Εξάρχεια» -από την Κρήτη στην Κομοτηνή- όπου όλοι δεν θα καπνίζουν σε κλειστούς χώρους, θα φορούν ζώνη και κράνος, δεν θα κάνουν απεργίες χωρίς λόγο, διαδηλώσεις χωρίς άδεια και καταλήψεις.
Ούτε θα ζητούν αυξήσεις κι όλα όσα ζητούν οι «μειοψηφίες». «Γιατί αυτό είναι άδικο. Εξίσου, συνεπώς, θα υπερασπιζόμαστε και το δικαίωμα του ενός πολίτη να διαδηλώνει, αλλά και το δικαίωμα των άλλων να ζουν, να εργάζονται, να μετακινούνται».
Το ερώτημα αν θα έχουν δουλειά ή λεφτά για να «μετακινούνται» ή γιατί γίνονται απεργίες και διαδηλώσεις είναι άλλο θέμα. Το πλαίσιο των δικαιωμάτων της «πλειοψηφίας» που δεινοπαθεί από τις «μειοψηφίες» είναι η βάση του εθνικού οράματος του Μητσοτάκη -μια κοινωνίας εργασίας όπου η πάλη τάξεων διασαλεύει την κανονικότητα, την τάξη και την κοινωνική ειρήνη.
Ένας ανεκτικός αυτοθαυμαζόμενος ηγεμόνας
Τώρα πια»στην ΕΡΤ- που διοικεί ο ίδιος και τον ανέδειξε σε «πρόσωπο της χρονιάς» και μάλιστα διεθνώς- «πλέον όλοι αναγνωρίζουν ότι δεν έχει καμία σχέση με το φερέφωνο κομματικής προπαγάνδας που υπήρχε επί ΣΥΡΙΖΑ».
Το ένα μικρό πρόβλημα είναι πως η αξιοκρατία που υποσχέθηκε ο Μητσοτάκης αξιολογείται μόνο από τον ίδιο, αλλά όπως είπε στο Βήμα «Είμαι πολύ ανεκτικός» και «ζητώ την καλόπιστη κριτική που βοηθά να διορθώνονται λάθη. Πράγματι, υπήρξαν επιλογές μόνο στις διοικήσεις των νοσοκομείων οι οποίες, σε δεύτερη φάση, δεν πέρασαν τα αυστηρά κριτήρια που έχω θέσει για στελέχη που παίρνουν σημαντικές δημόσιες θέσεις. Γι’ αυτό και δεν προχωρήσαμε σε διορισμούς. Εντοπίστηκε ένα πρόβλημα και λύθηκε. Άκουσα τους προβληματισμούς των πολιτών».
Η μεγαλοθυμία του αυτοκράτορα- όπως τον χαρακτήρισε το Κινάλ- φαίνεται και στο θέμα του Προέδρου της Δημοκρατίας -που αν και μπορεί να επιλέξει όποιον θέλει πια θα φροντίσει – ο ίδιος- να είναι πρόσωπο εθνικής αποδοχής. Φαίνεται και στη δήλωση πως «δουλειά των μέσων ενημέρωσης και της αντιπολίτευσης είναι να κάνουν κριτική. Δεκτόν»!
Αλλά «δεν θα δεχτώ αυτή η κριτική να θολώσει την συνολική μας αντίληψη για τις προδιαγραφές που πρέπει να έχουν τα πρόσωπα σε δημόσιες θέσεις. Ούτε, επαναλαμβάνω, και την ευαισθησία μας». Το πολύ- πολύ να κόψει τις διαφημίσεις σε όσους κάνουν κριτική και να προάγει στην ΕΡΤ όσους κάνουν καλά τη δουλειά τους με την αρχαία πρακτική της ελεύθερης κριτική στον «πολυχρονεμένο μας αυτοκράτορα».
Το μονοπώλιο της «νόμιμης» βίας
«Είναι δουλειά της Αστυνομίας να συμπεριφέρεται εξευτελιστικά σε συλληφθέντες;» ρωτάει η δημοσιογράφος του Βήματος. Κι ο πρωθυπουργός που έχει χρησιμοποιήσει ήδη σε κάθε παράγραφο την λέξη εγώ απαντάει πως «δεν έχω –εγώ!- τέτοια εικόνα»
«Το μονοπώλιο της νόμιμης βίας το έχει μόνο το κράτος. Ακριβώς πριν από 100 χρόνια, ο Μαξ Βέμπερ μίλησε για το μονοπώλιο της βίας που ασκεί το κράτος. Έτσι λειτουργούν οι οργανωμένες πολιτείες και δεν είμαι διατεθειμένος να κάνω την παραμικρή έκπτωση στην πολιτική μου για την εφαρμογή του νόμου».
Πιθανόν να έμπλεξε τον Βέμπερ με τον άλλο Βέμπερ, αλλά δεν χρειαζόταν αφού τα λέει καλύτερα ο Βορίδης. Για να εγκαθιδρυθεί ένα κράτος πρέπει οι εξουσιαζόμενοι να υπακούν στους ασκούντες την εξουσία και η μόνη λύση -δεν το λέει ο Μαξ Βέμπερ- είναι το ξύλο.
«Η τρομοκρατία θα τσακιστεί! Δεν θα παταχθεί. Θα τσακιστεί! Θα φοβηθώ, δηλαδή, επειδή κάποιοι από αυτούς τους χώρους μας απειλούν ότι θα εντείνουν την αντίδραση τους; Θα φοβηθεί το κράτος, η οργανωμένη πολιτεία με τα μέσα που διαθέτει; Ποτέ! Δεν διαπραγματευόμαστε με τρομοκράτες. Γιατί πιστεύουμε στη δημοκρατία και η τρομοκρατία είναι εχθρός της».
Πού βρέθηκαν ξαφνικά οι τρομοκράτες -οι οποίοι μάλλον συνδέονται και με τον Σύριζα; Με την αναγόρευση ορισμένων ακτιβιστών σε τρομοκράτες ο Μητσοτάκης επιχειρεί να νομιμοποιήσει την κρατική βία παραβλέποντας πως είναι αυτή που μπορεί να γεννήσει αντιβία. Πώς στο τέλος του δρόμου η κοινωνική διαμαρτυρία θα πάρει ανεξέλεγκτες μορφές -όπως συμβαίνει στα αυταρχικά καθεστώτα.
Πιθανότατα σύντομα η εγκληματικότητα να εκτιναχθεί στα ύψη, αφού άλλωστε η αστυνομία ασχολείται πλέον με τα κράνη που βρέθηκαν στην ΑΣΟΕΕ και τα «παράνομα φυλλάδια αναρχικού περιεχομένου» -σαν άλλες εποχές. Με το ξυλοφόρτωμα του Ινδαρέ σε μια κατάληψη που αντί για τους καταληψίες συνελήφθησαν οι γείτονες. Και με την πάση θυσία δημιουργία ενός κινήματος που θέλει ο Ηγέτης να καταστείλει προκειμένου να αποδείξει πως είναι πράγματι ηγέτης.
Μόνο που στις σύγχρονες δημοκρατίες δεν επιτρέπεται η σύλληψη ενός πολίτη χωρίς νόμιμη αιτιολογία, δεν επιτρέπονται τα βασανιστήρια ούτε και η φυλάκιση χωρίς αποδείξεις και δίκαιη δίκη. Πολύ περισσότερο δεν επιτρέπεται η κατασκευή ψευδών κατηγοριών σε βάρος κάθε ανύποπτου Ινδαρέ προκειμένου να δικαιολογηθεί ως νόμιμη η αστυνομική βία.
Αν η υπακοή στην εξουσία στηρίζεται στον φόβο και την ελπίδα ο Μητσοτάκης -που διαβάζει Μαξ Βέμπερ- τα χειρίζεται και τα δύο πολύ καλά και είναι πράγματι καλός δημαγωγός αφού πείθει τόσο κόσμο ότι για να έρθει η ανάπτυξη πρέπει να ξυλοκοπηθεί ο… Ινδαρές -να υπάρξει νόμος και τάξη.
Μόνο που δεν θα κριθεί από το αν κατέστειλε τις καταλήψεις που ο ίδιος έδειξε ως ανομία -παίζοντας με τον φόβο, αλλά αν θα ανταποκριθεί στον τομέα της ελπίδας.
Προς το παρόν στην προσπάθειά του να γίνει ηγέτης -με πτυχίο- γίνεται ένας ηγεμόνας που αυτοθαυμάζεται, αυτοαξιολογείται και γελάει πολύ μόνος του και χωρίς λόγο. Μάλλον γιατί δεν ξέρει τι τον περιμένει.
Πηγή: anoixtoparathyro.gr