Ο Κυριάκος Μητσοτάκης μπορεί να έβαλε στο σύνταγμα την πρόβλεψη για εκλογή Προέδρου Δημοκρατίας ακόμη και με 151 ψήφους, δεν αποτελεί όμως στόχο του να εκλέξει νέο Πρόεδρο με απλή πλειοψηφία. Ο στόχος και ο, βασικός τουλάχιστον, τακτικός σχεδιασμός της ΝΔ θέλει η εκλογή του νέου Προέδρου να γίνει μέσα από διαδικασία συναίνεσης – μιας συναίνεσης, όμως που περιλαμβάνει το Κίνημα Αλλαγής και όχι τον ΣΥΡΙΖΑ.
Πρόκειται για έναν στόχο ο οποίος εντάσσεται στην ευρύτερη επιδίωξη του πρωθυπουργικού επιτελείου για στρατηγικές συμμαχίες με το ΚΙΝΑΛ σε κεντρικά ζητήματα, στο πλαίσιο της προσπάθειας συγκράτησης κεντρώων και κεντροαριστερών δυνάμεων και ανάσχεσης του εγχειρήματος διεύρυνσης του ΣΥΡΙΖΑ που κλιμακώνει ο Αλέξης Τσίπρας. Και αυτήν ακριβώς την κατεύθυνση έδειξε και ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης όταν δήλωσε στην Βουλή, κατά την ψήφιση της συνταγματικής αναθεώρησης πως «η συνταγματική πρόβλεψη για τελική εκλογή Προέδρου Δημοκρατίας με απλή πλειοψηφία δεν αναιρεί την πολιτική ευθύνη της εκάστοτε πλειοψηφίας να αναζητεί πρόσωπο το οποίο θα εξασφαλίζει την μεγαλύτερη δυνατή συναίνεση».
Προτάσεις για το πρόσωπο που θα συγκεντρώνει τα εν λόγω χαρακτηριστικά υπάρχουν ήδη πολλές στο Μαξίμου κι ακόμη περισσότερες έχουν μπει στην μιντιακή πασαρέλα – είτε για να καούν, είτε για να υποβάλουν επιλογές. Οι τελικές αποφάσεις όμως θα ληφθούν κάπου ανάμεσα στο βουνό (και τις εορταστικές διακοπές του πρωθυπουργού) και τον Λευκό Οίκο, όπου στις 7 Ιανουαρίου ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα συναντηθεί με τον αμερικανό πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ.
Εως τότε τα βασικά δεδομένα είναι δύο. Το πρώτο είναι η όξυνση στα ελληνοτουρκικά και το δεύτερο η προϋπόθεση που έχει θέσει η Φώφη Γεννηματά – να προέρχεται ο επόμενος Πρόεδρος της Δημοκρατίας από τον χώρο της κεντροαριστεράς.
Το πρώτο δεδομένο περιθωριοποιεί ντε φάκτο τις εισηγήσεις να σταλεί στην Ηρώδου Αττικού μη πολιτικό πρόσωπο με ευρύτερο κοινωνικό αποτύπωμα – ένα προσωπο που, επικοινωνιακά τουλάχιστον, θα έδινε το σήμα μιας νέας «κυβερνητικής κουλτούρας». Με τον Ερντογάν όμως να απειλεί καθημερινά ότι θα στείλει γεωτρύπανα ανοιχτά της Κρήτης, η διάθεση πειραματισμών στο Μαξίμου έχει πέσει κατακόρυφα και διαπιστώνεται η ανάγκη ο νέος Πρόεδρος όχι μόνον να είναι πολιτικό πρόσωπο αλλά να έχει και βαθιά συναίσθηση του διεθνούς και γεωπολιτικού περιβάλλοντος.
Το δεύτερο δεδομένο – ο «όρος» της Φώφης – μάλλον βολεύει τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Του δίνει επιχείρημα, εάν όχι άλλοθι, να ανακόψει τις πιέσεις της καραμανλικής πτέρυγας της ΝΔ για ανανέωση της θητείας Παυλόπουλου και του προσφέρει επίσης ένα ανεκτό πρόσχημα κατευνασμού του (ξανά αποκλεισμένου) Αντώνη Σαμαρά.
Αρα, αναζητείται πολιτικό πρόσωπο με κεντροαριστερές αναφορές – έστω και με την διασταλτική έννοια του όρου «κεντροαριστερά» όπως έχουν φροντίσει να διαμηνύσουν το τελευταίο διάστημα πηγές της Χαριλάου Τρικούπη, διευκολύνοντας περαιτέρω τον πρωθυπουργό. Τα ονόματα των Ευάγγελου Βενιζέλου, Κώστα Σημίτη και Γιώργου Παπανδρέου που υπέδειξε η ίδια η Φώφη Γεννηματά δεν συζητούνται. Θα προκαλούσαν ισχυρές, και αναίτιες, εσωκομματικές δονήσεις στην ΝΔ όπως επισημαίνουν γαλάζια στελέχη – δεν είναι λίγοι, δε, και εκείνοι που θεωρούν ότι η πρόεδρος του ΚΙΝΑΛ τα έριξε στο τραπέζι απλώς για να τα κάψει.
Αντιθέτως, τα τελευταία 24ωρα συζητούνται έντονα ονόματα «κεντρώου – εκσυχγρονιστικού» προφίλ και καταβολών, όπως εκείνα του πρώην πρωθυπουργού Λουκά Παπαδήμου και της υπουργού των κυβερνήσεων Σημίτη Αννας Διαμαντοπούλου. Για αρκετούς, ισχυρό δέλεαρ – λόγω πολιτικής σημειολογίας, αριστερών καταβολών και παρενεργειών στον ΣΥΡΙΖΑ – παραμένει και η περίπτωση της Μαρίας Δαμανάκη, δύσκολα ωστόσο το τοπίο στο Μαξίμου θα έχει ξεκαθαρίσει πριν από το πρώτο δεκαπενθήμερο του Ιανουαρίου.