ΤΑ «ΚΙΤΡΙΝΑ ΓΙΛΕΚΑ» ΚΑΙ ΟΙ μακροπρόθεσμες επιπτώσεις για τη Γαλλία

Από τα μέσα Νοεμβρίου, δεκάδες χιλιάδες διαδηλωτών στη Γαλλία έχουν πραγματοποιήσει διαδηλώσεις κατά της κυβέρνησης, στο πλαίσιο ενός σκοπού που έχει γίνει γνωστός ως το κίνημα των «κίτρινων γιλέκων», που αναφέρεται στα γιλέκα ασφαλείας που έχουν στα αυτοκίνητά τους οι Γάλλοι οδηγοί.

Αν και οι μεγάλες πολιτικές διαμαρτυρίες δεν είναι κάτι καινούριο στη Γαλλία, ωστόσο η ένταση των διαδηλώσεων των «κίτρινων γιλέκων» όχι μόνο έχει οδηγήσει σε ορισμένες από τις χειρότερες ταραχές των τελευταίων δεκαετιών στο Παρίσι και έχουν αναγκάσει τις αρχές να αποκλείσουν περιοχές της πόλης, αλλά επίσης ανάγκασαν τον πρόεδρο Εμμανουέλ Μακρόν να κάνει πίσω σε πολιτική του απόφαση για πρώτη φορά στην προεδρία του, που «μετρά» 18 μήνες. Η γαλλική κυβέρνηση ανακοίνωσε στις 5 Δεκεμβρίου πως δεν θα προχωρήσει στην αμφιλεγόμενη αύξηση του φόρου στα καύσιμα, που προκάλεσε και τις διαδηλώσεις των «κίτρινων γιλέκων».  Οι διαδηλώσεις έρχονται σε μια περίοδο που η δημοφιλία του Μακρόν έχει διολισθήσει σε χαμηλό-ρεκόρ. Η κατάσταση απειλεί να αποδυναμώσει την εξουσία του Μακρόν στο εσωτερικό και να μειώσει την επιρροή της Γαλλίας στις υποθέσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Από τότε που έγινε πρόεδρος τον Μάιο του 2017, ο Μακρόν έχει προσπαθήσει να καταστήσει τη γαλλική οικονομία πιο ανταγωνιστική, μειώνοντας τους φόρους προς τις επιχειρήσεις, μειώνοντας τις δημόσιες δαπάνες και περιορίζοντας το φορολογικό βάρος στους πλούσιους. Οι πολιτικές αυτές, που στόχο είχαν να στείλουν μήνυμα στους εγχώριους και ξένους επενδυτές πως η Γαλλία είναι «ανοικτή» για επιχειρηματικές δραστηριότητες, έβλαψε την εικόνα του Μακρόν και οι επικριτές του τώρα τον αποκαλούν «ο πρόεδρος των πλουσίων».

Το κίνημα των «κίτρινων γιλέκων» εξελίχθηκε γρήγορα από μια αντίδραση προς την αύξηση της φορολογίας καυσίμων, σε μια ευρύτερη απαίτηση για βελτίωση της αγοραστικής δύναμης των οικογενειών της μεσαίας τάξης. Σε συνδυασμό με τις απαιτήσεις για περιορισμό της φιλο-επιχειρηματικής ατζέντας του Μακρόν, αυτό δείχνει πως υπάρχει ένα μεγάλο τμήμα του γαλλικού εκλογικού σώματος που είναι φανερά δυσαρεστημένο με τις πολιτικές του προέδρου. Παρά την μεταρρυθμιστική προσπάθεια του Μακρόν, η ανάκαμψη της γαλλικής οικονομίας παραμένει αργή και ανομοιόμορφη.

Η ανεργία στη Γαλλία είναι γύρω στο 9%, μια μονάδα χαμηλότερα απ’ ότι ήταν όταν ανέλαβε τα καθήκοντά του ο Μακρόν, όμως παραμένει η τέταρτη υψηλότερη στην Ευρωπαϊκή Ένωση –και είναι υπερδιπλάσια σε σχέση με την ανεργία στη Γερμανία. Σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ο ρυθμός ανάπτυξης της γαλλικής οικονομίας θα επιβραδυνθεί στο 1,6% το 2019, από το εκτιμώμενο 1,7% το 2018. Επιπλέον, το Γαλλικό Οικονομικό Παρατηρητήριο, μια ανεξάρτητη «δεξαμενή σκέψης», έχει προειδοποιήσει πως οι πολιτικές του Μακρόν έχουν μειώσει την αγοραστική δύναμη του κατώτατου 5% των γαλλικών νοικοκυριών ενώ έχει αυξήσει την αγοραστική δύναμη του ανώτατου 5%.

Επίμονες διαδηλώσεις

Η εμφάνιση των «κίτρινων γιλέκων», ενός κινήματος χωρίς άμεσες σχέσεις με οποιοδήποτε πολιτικό κόμμα, μη κυβερνητική οργάνωση ή εργατικό συνδικάτο, δεν είναι ένα νέο φαινόμενο στη Γαλλία. Παρόμοια κινήματα από τη βάση, όπως τα «κόκκινα καπέλα» (που διαδήλωναν το 2013 κατά της φορολόγησης των φορτηγών) και το «nuit debout» (που διαδήλωνε το 2016 κατά των εργασιακών μεταρρυθμίσεων), έχουν εμφανιστεί τα τελευταία χρόνια. οι αφίξεις τέτοιων κινημάτων δείχνουν πως τα παραδοσιακά κανάλια εκπροσώπησης της Γαλλίας αποτυγχάνουν να απορροφήσουν ολόκληρο το φάσμα της κοινωνικής δυσαρέσκειας. Σε κάποιον βαθμό, αυτά τα κινήματα από τη βάση τείνουν να αντιπροσωπεύουν μια προσωρινή πρόκληση για τη Γαλλική κυβέρνηση, διότι κινήματα χωρίς ξεκάθαρη ηγεσία και οργάνωση τείνουν να φθίνουν πολύ γρήγορα. Όμως τα κινήματα αυτά είναι επίσης προβληματικά, διότι δεν έχουν ξεκάθαρη ηγεσία με την οποία μπορεί να διαπραγματευτεί η κυβέρνηση. Οι κοινωνικές αναταραχές μπορούν γρήγορα να κλιμακωθούν και να παρακινήσουν άλλες ομάδες να συμμετάσχουν στις διαδηλώσεις, όπως συνέβη με τα «κίτρινα γιλέκα».

Οι αντίπαλοι του Μακρόν, περιλαμβανομένων των αριστερών και δεξιών πολιτικών κομμάτων και εργατικών συνδικάτων, θα προσπαθήσουν να οικειοποιηθούν αυτές τις κοινωνικές δυνάμεις και να χρησιμοποιήσουν τις απαιτήσεις των κινημάτων προς δικό τους πολιτικό όφελος. Απηχώντας τα αιτήματα των «κίτρινων γιλέκων» για υψηλότερο βιοτικό επίπεδο για τη μεσαία τάξη, η μαχητική Γενική Συνομοσπονδία Εργασίας πρόσφατα ανακοίνωσε τις δικές τις αντικυβερνητικές διαδηλώσεις. Από την πλευρά τους, ο δεξιός Εθνικός Συναγερμός (πρώην Εθνικό Μέτωπο) και η αριστερή Ανυπότακτη Γαλλία έχουν χρησιμοποιήσει τις προτάσεις των «κίτρινων γιλέκων» για να ζητήσουν την παραίτηση της κυβέρνησης. Οι εκλογές του επόμενου έτους για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, που έχουν προγραμματιστεί για τον Μάιο, θα δείξουν αν αυτά τα κόμματα μπορούν να κεφαλαιοποιήσουν τη συνεχιζόμενη κοινωνική δυσαρέσκεια.

Όσο περισσότερο(Πηγή)

Απάντηση

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.