Αντιμέτωπος με τα προβλήματα της πρωτεύουσας είναι εδώ και μερικές εβδομάδες ο πρώην υπουργός των κυβερνήσεων Παπανδρέου, Παύλος Γερουλάνος. Από τη στιγμή που ανακοίνωσε την πρόθεσή του να διεκδικήσει τον Δήμο Αθηναίων ξεκίνησε καθημερινές επισκέψεις στις γειτονιές.
«Κάποιος σπάει μια λάμπα σε ένα παρκάκι και ο Δήμος καθυστερεί να την αντικαταστήσει. Το σκοτάδι προσφέρει το τέλειο περιβάλλον σε διάφορες ομάδες με παραβατικές συμπεριφορές να συγκεντρώνονται και να κάνουν τα δικά τους. Καμιά φορά πρέπει απλά να αλλάξεις τη λάμπα στο πάρκο για να αντιστρέψεις την κατάσταση. Το φως θα διώξει την ανομία» αναφέρει με βάση τις πρώτες εμπειρίες που αποκόμισε.
.
Σε ότι αφορά στα αιτήματα των πολιτών επισημαίνει ότι «η κάθε γειτονιά έχει τα δικά της, αλλά αυτό που επαναλαμβάνεται συχνά είναι η αίσθηση εγκατάλειψης, το αίσθημα ανασφάλειας και η ανάγκη για λιγότερη γραφειοκρατία και καλύτερο συντονισμό των υπηρεσιών του δήμου».
«Πρέπει να αντιστρέψουμε τον κύκλο της παραίτησης» τονίζει και ασκεί κριτική στην… ιδιοκτησιακή αντίληψη της δεξιάς για τον πρώτο δήμο της χώρας, με αφορμή τις πρώτες κινήσεις του Κώστα Μπακογιάννη:
«Το σύνθημα «Η Αθήνα μας ανήκει» όταν προέρχεται από τους ανθρώπους που πλαισιώνουν τη συγκεκριμένη υποψηφιότητα δείχνει μια νοοτροπία για την Αθήνα που μας τρομάζει όλους. Μια νοοτροπία με την οποία κυβέρνησαν το Δήμο τα επιτελεία της κυρίας Μπακογιάννη και του κυρίου Κακλαμάνη, και άφησαν άδεια τα ταμεία. Η Αθήνα δεν τους ανήκει και εκεί δεν πρέπει να επιστρέψουμε ποτέ».
Ολόκληρη η συνέντευξη του Παύλου Γερουλάνου στο protothema.gr:
Πώς ήταν οι πρώτες 40 μέρες στις γειτονιές της Αθήνας;
Γεννήθηκα σ’ αυτή την πόλη και, εκτός από την περίοδο των σπουδών μου, την έχω ζήσει στα καλά της και στα δύσκολα. Και ενώ νομίζεις ότι ξέρεις την πόλη σου από κάθε άποψη, σε κάθε γωνιά βρίσκεις κάτι που δεν ήξερες, κάποια νέα ευκαιρία που μπορεί να αξιοποιηθεί, κάποιο πρόβλημα που πρέπει να λυθεί. Και με γεμίζει αισιοδοξία ότι εμείς οι Αθηναίοι που μείναμε εδώ, που επιλέξαμε την Αθήνα για να ζήσουμε, να δουλέψουμε και να μεγαλώσουμε τα παιδιά μας δεν έχουμε παραιτηθεί. Ακόμα το παλεύουμε. Ξέρουμε από πρώτο χέρι τα προβλήματά της, και είμαστε παραπάνω από πρόθυμοι να καθίσουμε σε ένα τραπέζι με όποιον νιώθουμε ότι μας σέβεται για να δουλέψουμε μαζί τις λύσεις. Γι’ αυτό και ξεκίνησα να μαζεύω προτάσεις και ιδέες, είτε στο δρόμο με τα ερωτηματολόγια της εκστρατείας μας, είτε διαδικτυακά μέσα από το yeroulanos.gr. Τις μελετάμε για να διαμορφώσουμε το πρόγραμμά μας πάνω σε πραγματικές ανάγκες. Δεν μπορείτε να φανταστείτε τι πλούτο γνώσεων και εμπειριών έχουμε συλλέξει τόσες μέρες. Έχουμε επισκεφτεί πάνω από 20 γειτονιές, μερικές παραπάνω από μία φορά, και θα πηγαίνουμε ξανά και ξανά. Ο πλούτος της Αθήνας είναι αμύθητος, φτάνει να αφιερώσεις το χρόνο να ακούσεις καλές ιδέες και όχι να περιμένεις στο γραφείο σου να στις φέρουν άλλοι ή να τριγυρνάς στις γειτονιές μόνο για χειραψίες.
Ποια είναι τα βασικότερα προβλήματα που εντοπίσατε;
Η κάθε γειτονιά έχει τα δικά της, αλλά αυτό που επαναλαμβάνεται συχνά είναι η αίσθηση εγκατάλειψης, το αίσθημα ανασφάλειας και η ανάγκη για λιγότερη γραφειοκρατία και καλύτερο συντονισμό των υπηρεσιών του δήμου. Στην Κυψέλη, για παράδειγμα, μας λένε για την έλλειψη σεβασμού κάποιων στο δημόσιο χώρο. Στη Βαρβάκειο και στην πλατεία Θεάτρου, για το μεγάλο πρόβλημα των ναρκωτικών. Στου Γκύζη για βανδαλισμένες παιδικές χαρές. Στα Πατήσια για το παραεμπόριο και τη γενικότερη ανασφάλεια.
Ποια επαφή με δημότη και σε ποια γειτονιά σας έχει μείνει περισσότερο στο μυαλό και γιατί;
Μια κουβέντα που με συνοδεύει ακόμα είναι αυτό που είπε ο Δημήτρης στην πλατεία Αγίου Γεωργίου, στην Ακαδημία Πλάτωνος: «Σου μιλάμε με ένταση», μου είπε, «αλλά μη μας παρεξηγείς. Δεν είναι εύκολο να μένεις στη γειτονιά μας». Ο κόσμος σε πολλές γειτονιές βρίσκεται στα όριά του αλλά ακόμα είναι έτοιμος να συζητήσει. Και αν πρέπει να «τα ακούσεις» και για πράγματα που δεν ευθύνεσαι, δεν πειράζει. Το σημαντικό και πολύ θετικό είναι ότι ο κόσμος μιλάει, συμμετέχει. Βγάζει το άχτι του αλλά μετά αρχίζει και προτείνει λύσεις, γίνεται δημιουργικός, θέλει να προσφέρει τη γνώση και τη γνώμη του για το καλό της γειτονιάς του. Όμως πρέπει να αφιερώσεις χρόνο για να τον πείσεις να φτάσει μέχρι εκεί. Πρέπει να κερδίσεις την εμπιστοσύνη του.