Του ΜΑΡΙΟΥ ΕΥΡΥΒΙΑΔΗ
O τούρκος υπουργός Εξωτερικών, Μελβούτ Τσαβούσογλου δεν είναι μόνο εκβιαστής, υβριστής και τιμητής των πάντων. Είναι και ένας κοινός πολιτικός τραμπούκος.
Κατά την εφημερίδα Χουριέτ, στις τοπικές εκλογές του Μαρτίου 2014 μπούκαρε με τα παλληκαριά του σε δικαστικό εκλογικό κέντρο της περιφέρειας Αττάλεια (όπου εκλέγεται) και διέκοψε την καταμέτρηση ψήφων διότι ο τοπικός υποψήφιος του δικού του ισλαμιστικού κόμματος, του AKP, έχανε από αντίπαλο του, του Ρεμπουπλικανικού Λαϊκού Κόμματος. Και τελικά νικητής ανεδείχθη ο δικός του υποψήφιος. Ο τραμπουκισμός του Τσαβούσογλου έπιασε τόπο. Και αυτό πρώτου γίνουμε μάρτυρες των αντίστοιχων τραμπουκισμών του Ταγίπ Ερντογάν, όταν το AKP άρχισε να χάνει την απόλυτη κυριαρχία του σε εθνικό επίπεδο το 2015. Ο Τσαβούσογλου ήταν μπροστάρης.
- Ο Τσαβούσογλου δεν είναι επαγγελματίας διπλωμάτης. Είναι πολιτικάντης. Είναι ιδρυτικό μέλος του ισλαμιστικού κόμματος. Και αυτό εξηγεί και τη μετεωρική του εξέλιξη. Είναι κομματόσκυλο. Γεννήθηκε το 1968. Είναι δηλαδή μόλις 51 ετών. Έχει όμως διατελέσει βουλευτής (από το 2002) και μέλος του Ευρωπαικού Κοινοβουλίου του Συμβουλίου της Ευρώπης. Διετέλεσε και πρόεδρος του (2010-12). Είναι με την ιδιότητα του αυτή που επισκέφθηκε επίσημα την Κύπρο. Τότε η Κυπριακή Δημοκρατία δεν ήταν- κατά την Τουρκική προπαγάνδα- “εκλιπούσα” ώστε ο Μελβούτ και το συνάφι του να μην την αναγνωρίζουν. Είναι, παρεμπιπτόντως, την περίοδο της θητείας του στο Συμβούλιο της Ευρώπης που ανέπτυξε την πολιτική του λυκοφιλία με τον Άντρο Κυπριανού του ΑΚΕΛ.
Από το 2013-14, διετέλεσε Υπουργός Ευρωπαϊκών Υποθέσεων. Τότε είχαν ξεσπάσει τα επεισόδια στο Γκεζί Πάρκο στη Πόλη που καταστάλθηκαν βίαια. Μαζί τους ξέσπασε και το μεγάλο σκάνδαλο διαφθοράς στο ισλαμιστικό κόμμα με πρωταγωνιστές τον Ερντογάν και τους πρωτοκλασάτους του κόμματός του και τα εκ. δολλάρια από μίζες που όλοι έκρυβαν σε παπουτσοθήκες στα σπίτια τους. Εκτός από τον Ερντογάν, ένας ήταν και ο περιβόητος Egemen Bagis, που τότε ήταν Υπουργός Ευρωπαϊκών Υποθέσεων και ο οποίος πήρε μίζα πάνω από 1.5 εκ. δολλάρια από την υπόθεση της παραβίασης από τουρκικές τράπεζες του αμερικανικού εμπάργκο κατά της Τεχεράνης. Ο “αμόλυντος” Ερντογάν τον απέλυσε μαζί με άλλους και τη θέση του πήρε ο Τσαβούσογλου.
Το αναφέρω αυτό διότι σήμερα, με τον Τσαβούσογλου ΥΠΕΞ και πρωταγωνιστή, γίνεται η “αποκατάσταση” του Μπαγίς με διορισμό του ως πρέσβη στην Τσεχία. Μόνο που ο Μπαγίς βρίσκεται στο στόχαστρο των αμερικανικών οικονομικών υπηρεσιών λόγω Ιραν, δεν μπορεί να ταξιδέψει εκτός Ευρώπης και πολύ πιθανό-και παρά την διπλωματική του ιδιότητα- να καταλήξει υπόδικος στις ΗΠΑ. Κατά τον εξαιρετικό αντιπολιτευτικό τουρκικό ιστότοπο Nordic Monitor, είναι πολύ πιθανό να ξεσπάσει ακόμα μια κρίση με τις ΗΠΑ γύρω από το ζήτημα αυτό.
- Ο Τσαβούσογλου είναι εξτρεμιστής με ισλαμοφασιστικά πιστευω και πρέπει να αντιμετωπιστεί και να εκτεθεί ως τέτοιος. Παρά το γεγονός πως οι υφιστάμενοι του Ερντογάν ανταγωνίζονται ο ένας τον άλλο σε ζητήματα σοβινισμού, ο Τσαβούσογλου τους ξεπερνά όλους στη αμετροέπεια. Είναι και τρομερά φιλόδοξος και στοχεύει ακόμη και πιο ψηλά στην ιεραρχία του κόμματος. Με τον αναμενόμενο ανασχηματισμό που ετοιμάζει ο Ερντογάν θα έχουμε περισσότερες ενδείξεις ως προς την κομματική του δύναμη, ιδιαίτερα αν παραμείνει στο πόστο του.
Πιο σημαντικό είναι πως έχει αποκτήσει ιδιαίτερη έφεση και ζήλο σε ζητήματα της Κύπρου. Σήμερα δεν υπάρχει κανένας επίσημος σε Κύπρο και Ελλάδα ο οποίος να έχει την ικανότητα και τις γνώσεις να ανταποκριθεί στον φασιστικό του λόγο, στα έωλα του επιχειρήματα, στα ασύστολα ψεύδη και νταϊλίκια του, αλλα κυρίως στον ψυχολογικό πόλεμο που διεξάγει καθημερινά ιδιαίτερα κατά της Κύπρου, είτε ευθέως είτε μέσω των ενεργούμενων του όπως είναι ο Κουντρέτ Οζερσάι και άλλοι.
Δυστυχώς μετά την αποχώρηση του έλληνα ΥΠΕΞ Νίκου Κοτζιά δεν υπάρχει κανένας σε Αθήνα και Λευκωσία που να κοιτάξει τον πολύ Τσαβούσογλου ευθέως, να του απαντήσει κατάλληλα και να τον αναγκάσει να τρέχει αυτός παρά εμείς πίσω του, καταϊδρωμένοι αλλά και κατατρομαγμένοι. Αυτό πρέπει να σταματήσει πάραυτα διότι αθροιστικά δημιουργεί ένα αίσθημα παντελούς αδυναμίας (helplessness) στον λαό.
- Ο διάδοχος του Κοτζιά, Γιώργος Κατρούγκαλος υπήρξε μια γραφική περίπτωση στον τομέα αυτό. Από επίσημες τοποθετήσεις του ήταν πασιφανές πως δεν αντιλαμβανόνταν πως η Ελλάδα είναι θαλασσινή χώρα, πως τα ελληνικά νησιά είναι ελληνική επικράτεια και πως έχουν υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ. Ως εκ τούτου δήλωνε πως η αντικειμενικά μεγαλύτερη από την τουρκική ελληνική ακτογραμμή- από τις μεγαλύτερες του κόσμου- είναι μικρότερη της Τουρκίας!
Κάτι παρεμφερές συμβαίνει και με τον κ. ΥΠΕΞ της Νέας Δημοκρατίας, τον κ. Νίκο Δένδια. Αλλά ήταν προφανές πως ο αποκλεισμός του καθηγητή και νεοεκλεγέντα βουλευτή της ΝΔ Άγγελου Συρίγου από το ΥΠΕΞ του Πρωθυπουργού Μητσοτάκη, σηματοδοτούσε την εφαρμογή μιας “πολιτικά ορθής” αλλά και τετρομαγμένης πολιτικής έναντι της Άγκυρας- ακολουθείται δηλαδή η συνταγή της Ντόρας. Διότι με τον Συρίγο σε ένα ουσιαστικό ρόλο στο ΥΠΕΞ, ο κάθε Τσαβούσογλου δεν θα αλώνιζε στα διεθνή φόρα και δεν θα προπαγάνδιζε ανεξέλεγκτα στα ΜΜΕ. Θα λάμβανε απαντήσεις και στην αντικυπριακή του προπαγάνδα.
Ειδικά για την Κύπρο η συνέχιση αυτής της συνθήκης, δηλαδή της παντελούς κυριαρχίας της “τσαβουσογλιανής” προπαγάνδας στα ΜΜΕ και σε πολλά διεθνή φόρα, οδηγεί νομοτελειακά όχι μόνο σε μια άνευ όρου παράδοσης στα “τσαβουσογλιανά” diktat, αλλά και σέ ένα ψυχολογικό σύνδρομο “ευγνωμοσύνης” και “αφοσίωσης” προς τον κατακτητή που θα εξασφαλίσει, με τις κόκκινες γραμμές του, μια “τουρκική” ειρήνη στην Κύπρο.
- Το “Σύνδρομο της Λευκωσίας”
Το ψυχολογικό αυτό σύνδρομο είναι μια παραλλαγή του “συνδρόμου της Στοκχόλμης”. Ας το ονομάσουμε “σύνδρομο της Λευκωσίας”. Στην περίπτωση της Στοκχόλμης οι απαχθέντες αγάπησαν τους απαγωγείς τους. Στην περίπτωση της Κύπρου οι κατακτημένοι θα αγαπήσουν τους κατακτητές τους. Το “σύνδρομο της Λευκωσίας” λειτουργεί και χαρακτηρίζει, ήδη, μια μεγάλη μερίδα της Λευκωσιάτικης νομενκλατούρας, μέρος της οποίας εκφράζεται από τις προοδευτικές, τάχατες, δυνάμεις και τη λεγόμενη κοινωνία των πολιτών.
Στους πολεμικούς αλαλαγμούς, στις απειλές, στους εκβιασμούς και στις ξενέρωτες ειρωνείες Τσαβούσογλου, η Λευκωσία απαντά με το στερεότυπο της “κολλημένης βελόνας”: εμείς “δεν θα παίξουμε τον παιγνίδι του”, “δεν θα δώσουμε συνέχεια”, “δεν θα παρασυρθούμε” κλπ, κλπ. Τέτοιου είδους τοποθετήσεις υποδηλώνουν αμηχανία και αδυναμία. Αλλά δεν αποφέρουν και το εικαζόμενο, δηλ. ουσιαστική στήριξη από τους εταίρους μας λόγω της δικής μας “πολιτισμένης” συμπεριφοράς, έναντι των παντελώς απαράδεκτων, προκλητικών και επιθετικών τουρκικών ενεργειών.
- Κατά την εκτίμησή μου οι “πολιτισμένες” και στερεότυπες αυτές απαντήσεις υποδηλώνουν, επιπλέον, και επαγγελματική ανεπάρκεια στην αντιμετώπιση της τουρκικής προπαγάνδας και του ασταμάτητου ψυχολογικού και υβριδικού πολέμου που διεξάγεται καθημερινά κατά του κυπριακού λαού. “Ούτε νοσοκομεία” δεν θέλουν να μοιράζονται στη Κύπρο οι Έλληνες, φωνασκούσε πρόσφατα ο τραμπούκος-cum-ΥΠΕΞ, Τσαβούσογλου. Και με ύφος αφέντη (efendi edasi) απαιτούσε “να μάθουμε να μοιραζόμαστε”, αλλιώς θα μας μάθει αυτός με οδηγό, προφανώς, τα επιτυχημένα του νταϊλικια της Αττάλειας. Θα του απαντήσει κάνεις;
Δεν του το εύχομαι αλλά απάντηση θα πάρει σίγουρα αν τον χτυπήσει η επάρατος νόσος όταν βρίσκεται στην Κύπρο. Κάποιος κύπριος ομόθρησκος του- από τις χιλιάδες που επισκέπτονται καθημερινά τα κυπριακά νοσοκομεία- σίγουρα θα τον συμβουλεύσει πως θα μπορεί να επισκεφθεί το εξαιρετικό Ογκολογικό της Λευκωσίας. Ή, αν του αρέσει η θάλασσα να τον συνοδεύσει ο Μουσταφά Ακιντζί στο εξίσου εξαιρετικό της Λεμεσού. Θα φιλοξενηθεί γενναιόδωρα. Πιθανότατα θα ιαθεί. Αλλά γλυκό λουκούμι ως κεραστικό δεν θα πάρει. Όσα νταϊλίκια και να κάνει.
Υ.Γ. Το ζήτημα του εποικισμού των Βαρωσίων, που προκύπτει όπως δείχνουν τα πράγματα από συμπαιγνία των Τσαβούσογλου-Οζερσάι, ώστε να ολοκληρωθεί η λαφυραγώγηση του 1974 αλλά και ταυτόχρονα να κορυφωθεί η ψυχολογική πίεση κατά των Ελλήνων της Κύπρου, θα ναυαγήσει μόνο με την οργανωμένη πολιτική αντίσταση των τουρκοκυπρίων και συγκεκριμένα κατά του “στρατηγιστή”, “καθηγητή” και σίγουρα πλιατσικολόγου Οζερσάι, προσωπικά. Μπορεί να συμβεί κάτι τέτοιο; Ναι εφόσον οι Τ/κ αντιληφθούν πως δεν θα μπορούν να συνεχίζουν να απολαμβάνουν τα οικονομικά και άλλα ωφέλη της διακίνησης στις ελεύθερες περιοχές, στηρίζοντας ταυτόχρονα ηγέτες πλιατσικολόγους τύπου Οζερσάι. Και τον σκύλο και την πίτα, εσαεί, δεν γίνεται. Το κυπριακό κράτος και οι (φορολογούμενοι) πολίτες του διαθέτουν ισχυρά όπλα για να υπερασπισθούν τα αναφαίρετα δικαιώματα τους, όποια και να είναι τα νταϊλίκια του κάθε Τσαβούσογλου και των “ic oglan” του στην Κύπρο. Και όποια και να είναι η αντίδραση αυτών που λειτουργούν με το “σύνδρομο της Λευκωσίας”.