ΜΕ ΤΟΝ ΜΑΡΙΝΑΚΗ Ή με τον Κόκκαλη;

Η πρόσφατη κόντρα ανάμεσα στον Μαρινάκη και τον Κόκκαλη έβγαλε για μια ακόμη φορά στην επιφάνεια το μόνιμο κουσούρι των περισσότερων οπαδών να μπερδεύουν την ομάδα τους με τον πρόεδρο – ιδιοκτήτη.

Μέχρι πριν λίγο καιρό ο Κόκκαλης ήταν ο πιο μάγκας πρόεδρος στην ιστορία του Ολυμπιακού. Τον μάζεψε κουρελιασμένο από τα «πέτρινα χρόνια» και τον έκανε πάλι «Θρύλο των Γηπέδων». Κυριάρχησε ολοκληρωτικά, έπαθε… «υπερκούπωση» και γενικά δημιούργησε μια αυτοκρατορία η οποία μόλις τα δύο τελευταία χρόνια αμφισβητείται. Όταν αποφάσισε πως δεν άξιζε τον κόπο να ξοδεύει άλλα, πούλησε στον Μαρινάκη επειδή τον είδε ως την καλύτερη συνέχεια εκείνου που είχε δημιουργήσει. Ώσπου οι δουλειές τους βρέθηκαν απέναντι. Μαζί και οι πολιτικές τους επιδιώξεις. Ο Μαρινάκης προτίμησε να στηρίξει τη Νέα Δημοκρατία παραμερίζοντας ακόμη και την «αβυσσαλέα» κόντρα με τον Αλαφούζο και τον Παναθηναϊκό, ενώ ο Κόκκαλης ακολούθησε τον ΣΥΡΙΖΑ με την ίδια πετυχημένη (για τον ίδιο…) συνταγή που είχε πορευτεί και επί ΠΑΣΟΚ. Ο πόλεμος ήταν αναπόφευκτος και δικαιολογημένος. Σ αυτό το επίπεδο, όπου μπαίνουν στη μέση συμφέροντα, δεν υπάρχει τίποτα άλλο. Πόσο μάλλον ομάδες που παίζουν μπάλα. Οι οπαδοί κατά βάθος το ξέρουν, αλλά παρ’ όλα αυτά τσιμπάνε. Στην προκειμένη περίπτωση είναι διατεθειμένοι όχι απλά να αμφισβητήσουν όσα πρόσφερε ο Κόκκαλης αλλά και να τον κατηγορήσουν για τις μεθόδους που εφάρμοσε προκειμένου να τους δώσει την χαρά 12 πρωταθλημάτων, 5 κυπέλλων και 13 ευρωπαϊκών συμμετοχών σε 14 χρόνια. Ο Θωμάς, ο Γκαγκάτσης και όλοι οι μεγάλοι πρωταγωνιστές εκείνης της εποχής είναι πλέον για την συντριπτική πλειονότητα «μισητά πρόσωπα» που απεργάζονται το κακό της ομάδας. Και φυσικά όλο αυτό δουλεύεται επικοινωνιακά με μεγάλη επιτυχία ανάλογα με εκείνον που το χρησιμοποιεί και τους σκοπούς που θέλει να εξυπηρετήσει. Αν αύριο – μεθαύριο «χρειαστεί», την ίδια στάση θα κρατήσουν και απέναντι στον Μαρινάκη.

Η προσέγγιση είναι, φυσικά, αφελής. Στην πραγματικότητα η μόνη διαφορά ανάμεσά τους υπάρχει στο όφελος που περιμένει ο καθένας από τις επιχειρηματικές του κινήσεις, είτε αφορούν τα σπορ είτε οποιαδήποτε άλλη δραστηριότητα. Αυτό όμως δεν έχει να κάνει με τον οπαδό. Άλλωστε, δεν υπάρχει πρόεδρος που να αγοράζει ομάδα χωρίς να κοιτάζει πρώτα το κέρδος που θα βγάλει. Βάζει τα ωραία του λεφτά όχι για να τα χάσει σε κάποια Ποδοσφαιρική (ή Μπασκετική) Ανώνυμη Εταιρία με μόνιμο παθητικό στον ισολογισμό της, αλλά για να κερδίσει περισσότερα από αλλού. Δεν είναι επίσης δυνατόν, τη μια να θεωρείται «προεδράρα», να φέρνει «παιχταράδες» και να κάνει τον κόσμο «υπερήφανο» παρά τις αμφισβητήσεις που πάντα υπάρχουν, και μετά να γίνεται αποδιοπομπαίος επειδή κάποιος άλλος με αντίθετα συμφέροντα πήρε στο μεταξύ την θέση του. Και ο μεν και ο δε είναι επιχειρηματίες με χιλιάδες εργαζόμενους που αν δεν υπάρχουν δουλειές (που κλείνονται με όπλο και την ομάδα) κινδυνεύουν να μείνουν άνεργοι.

Αυτά, για να μην υπάρχουν ψευδαισθήσεις…

Πηγή: https://www.athensvoice.gr

Απάντηση

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.