Του Κωνσταντίνου Παπαδόπουλου
Στο προηγούμενο άρθρο μου στο new economy, που έτυχε απρόσμενα θερμής υποδοχής, (ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ) ανέπτυξα αναλυτικά τη θέση πως ούτε οι ΗΠΑ, ούτε η Κίνα, που αλληλοκατηγορούνται για τον κορονοϊό, θα είχαν συμφέρον από το ξέσπασμα μιας παγκόσμιας επιδημίας. Συμφέροντα όμως και μάλιστα μεγάλα θα είχε το μπλοκ της Παγκοσμιοποίησης που σημαντικοί παράγοντες του, όπως ο Μπιλ Γκέιτς και το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ, διοργάνωσαν το περίφημο Event 201. Μια άσκηση προσομοίωσης για μια ιδιαίτερα θανατηφόρα επιδημία κορονοϊού, ένα μόλις μήνα πριν το πρώτο κρούσμα στην Κίνα.
Η στρατηγική των Παγκοσμιοποιητών να εκμεταλλευθούν τις κοσμογονικές αλλαγές που θα προκαλέσει μια παγκόσμια επιδημία είχε φανερωθεί από το 2010. Τότε διοργανώθηκε μια άλλη άσκηση προσομοίωσης από το Ίδρυμα Ροκφέλερ και το Global Business Network, δυο ιδρύματα που επίσης προωθούν την παγκοσμιοποίηση. Το σενάριο της άσκησης Lock Step προέβλεπε πως μια παγκόσμια επιδημία ιδιαίτερα θανατηφόρας γρίπης θα κατέστρεφε τις παγκόσμιες οικονομίες και το διεθνές εμπόριο. Θα γινόταν η αφορμή για την επιβολή κατασταλτικών μέτρων στην κυκλοφορία των πολιτών, στην οικονομία και σε άλλες κοινωνικές δραστηριότητες.
Ιδιαίτερα προβλεπτική ήταν η άσκηση Lock Step για το ποια χώρα θα γινόταν η αφορμή για την καταστολή των πολιτικών ελευθεριών παγκοσμίως. «Η κυβέρνηση της Κίνας μέσω γρήγορης επιβολής και καταναγκαστικής καραντίνας για όλους τους πολίτες -σε συνδυασμό με το άμεσο και σχεδόν ερμητικό σφράγισμα όλων των συνόρων- έσωσε εκατομμύρια ζωές, σταματώντας την επέκταση του ιού πολύ νωρίτερα από άλλες χώρες και πετυχαίνοντας μια γρήγορη ανάκαμψη μετά την επιδημία».
Η κατάργηση όμως σημαντικών ελευθεριών θα συνεχιζόταν και μετά τη λήξη της επιδημίας. Οι πολίτες «πρόθυμα θα παρέδιδαν την κυριαρχία επί των ζωών τους -και την ιδιωτικότητα τους- σε περισσότερο πατερναλιστικά κράτη με αντάλλαγμα τη μεγαλύτερη ασφάλεια και σταθερότητα». Οι ηγέτες διεθνώς θα έσφιγγαν περισσότερο τα λουριά της εξουσίας «προκειμένου να προστατευθούν από αυξανόμενα παγκόσμια προβλήματα – από επιδημίες και διακρατική τρομοκρατία μέχρι κλιματικές κρίσεις και αύξηση της φτώχειας».
Το μήνυμα του σενάριου του Lock Step δεν αφήνει αμφιβολίες για το ότι οι Παγκοσμιοποιητές διοργανωτές του τάσσονται υπέρ της αστυνόμευσης και του περιορισμού της ζωής των πολιτών ακόμη και στα χρόνια μετά τον τερματισμό της επιδημίας. Πρέπει οι πολίτες να παραδώσουν τα κατοχυρωμένα δικαιώματα τους προκειμένου να έχουν ασφάλεια όχι μόνο από τις επιδημίες αλλά και από τους τρομοκράτες και την κλιματική αλλαγή. Γιατί όχι και από την εισβολή εξωγήινων ή την πτώση ενός μεγάλου μετεωρίτη;
Στην παγκόσμια δικτατορία των αγορών που οραματίζονται οι Παγκοσμιοποιητές πρέπει να τους είναι γνωστό ανά πάσα στιγμή που βρισκόμαστε, τι κάνουμε, τι αγοράζουμε από το τάδε μαγαζί, πότε ανέβηκε ο πυρετός και η κυκλοφοριακή μας πίεση. Η επιδημία του κορονοϊού θα λήξει πιθανότατα σε λίγες εβδομάδες αλλά με αφορμή να προστατευτούμε και από την επόμενη επιδημία θα μας πιέσουν να δεχτούμε κάποια γκατζετάκια. Τη σύνδεση 5G (που σημαίνει κεραίες και υψηλές ακτινοβολίες σε κάθε γειτονιά), εμβόλια που πρέπει να διαθέτουν εμφυτεύσιμη κάψουλα με «ψηφιακά πιστοποιητικά» όπως υποστηρίζει ο Μπιλ Γκέιτς και ενδεχομένως το βιομετρικό βραχιόλι. Έτσι ο Μεγάλος Αδελφός θα βρίσκεται όχι μόνο στο κινητό μας αλλά και στο ίδιο μας το σώμα.
Η καταστροφή των οικονομιών των χωρών που θα προκαλέσει η επιδημία μπορεί να αποτελεί εφιάλτη για τις κυβερνήσεις τους, αλλά για το παγκοσμιοποιητικό κεφάλαιο μπορεί να αποτελεί μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία. Αφενός θα δώσει στους Παγκοσμιοποιητές το πρόσχημα να απαλλαγούν από ενοχλητικούς αντιπαγκοσμιοποιητές ηγέτες όπως ο Τραμπ και ο Τζόνσον, oι οποίοι ήδη κατηγορούνται από τα παγκοσμιοποιητικά μμε ότι απέτυχαν στη διαχείριση της επιδημίας. Aφετέρου την ευκαιρία να κάνουν ρισέτ στην παγκόσμια οικονομία με ένα νέο Μπρέτον Γουντς που θα συστήσουν οι ίδιοι. Και τέλος τη δυνατότητα να επιβάλουν τις παγκόσμιες εκείνες δομές που θα συντονίζουν τις δράσεις των κυβερνήσεων απέναντι σε παγκόσμια προβλήματα όπως οι επιδημίες και η κλιματική αλλαγή. Αυτές οι δομές στις οποίες θα συμπεριλαμβάνεται φυσικά και ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας θα προετοιμάσουν το έδαφος μελλοντικά και για μια παγκόσμια κυβέρνηση. Κάτι που αποτελεί σαφή προτεραιότητα για παγκοσμιοποιητικούς οργανισμούς όπως ο ΟΗΕ και το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ (που συνδιοργάνωσε το Event 201).
Να σημειώσω εδώ πως ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας είναι παρακλάδι του ΟΗΕ και πως ο δεύτερος μεγαλύτερος χορηγός του, την τελευταία δεκαετία, είναι ο Μπιλ Γκέιτς (o έτερος διοργανωτής του Event 201). Πρώτος χορηγός του ΠΟΥ είναι οι ΗΠΑ, δεύτερος ο Γκέιτς και τρίτος η Μεγάλη Βρετανία. Να προσθέσω επίσης πως ο ΠΟΥ ουσιαστικά θεωρεί τον Γκέιτς, σαν τον ανεπίσημο αλλά ουσιαστικό προεδρό του. Διόλου παράξενο μιας και το Ίδρυμα Μπιλ και Μελίντα Γκέιτς κάνει από τη δεκαετία του 90, τακτικές δωρεές στον ΠΟΥ που έχουν ξεπεράσει τα δυο δισεκατομμύρια δολάρια. Συνεπώς ο ΠΟΥ μέσω ΟΗΕ και Μπιλ Γκέιτς κατευθύνεται ουσιαστικά από τα παγκοσμιοποιητικά συμφέροντα. Δυστυχώς αντί να αποτελεί ένα οργανισμό που να εξυπηρετεί αποκλειστικά ανθρωπιστικά ιδεώδη, έχει κατηγορηθεί επανειλημμένα για σοβαρά οικονομικά σκάνδαλα. Ο πρόεδρος του μάλιστα έφτασε στο σημείο να προτείνει, το 2017, το δικτάτορα Μουγκάμπε της Ζιμπάμπουε σαν πρεσβευτή καλής θέλησης του ΠΟΥ!
Υπάρχουν σοβαρές κατηγορίες που έχουν διατυπωθεί κατά του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας και για την αντιμετώπιση της επιδημίας του κορονοϊού. Για παράδειγμα όταν στις 14 Ιανουαρίου ανακοίνωνε πως δεν υπάρχει σοβαρή απόδειξη πως ο κορονοϊός μεταδίδεται από άνθρωπο σε άνθρωπο. Γενικότερα όλο τον Ιανουάριο καθησύχαζε την επιστημονική κοινότητα και τους λαούς πως ο νέος κορονοϊός έχει χαμηλότερη μεταδοτικότητα και μειωμένη θνησιμότητα σε σχέση με τους ιούς Sars και Mers. Ακόμη και ο καθηγητής Σωτήρης Τσιόδρας, εξαιτίας των ανακοινώσεων του ΠΟΥ, δεν ανησυχούσε ιδιαίτερα τότε.
Στις 30 Ιανουαρίου κάτω από την πίεση των γεγονότων ο ΠΟΥ υποχρεώθηκε να κηρύξει έκτακτη ανάγκη λόγω του κορονοϊού. Ο πρόεδρος του, ο Τέντρος Γκεμπρεγέσους, ωστόσο και στις αρχές Φεβρουαρίου παρέμενε αρνητικός στη λήψη μέτρων. Κατηγορούσε μάλιστα τις κυβερνήσεις των ΗΠΑ και της Αυστραλίας πως υποκινούσαν «φόβο και στιγματισμό» επειδή αρνούντουσαν να δεχτούν ταξιδιώτες από την Κίνα. Επέμενε πως «δεν υπάρχει κανένας λόγος για μέτρα που επεμβαίνουν στα διεθνή ταξίδια και το εμπόριο χωρίς να είναι απαραίτητα».
Ο ΠΟΥ άργησε χαρακτηριστικά να ανακηρύξει και πανδημία λόγω του ιού. Τελικά θα το κάνει στις 11 Μαρτίου, όταν είχε χαθεί πολύτιμος χρόνος και υπήρχαν ήδη 120.000 κρούσματα σε 114 χώρες με 4.400 θανάτους. Εξαιτίας της καθησυχαστικής στάσης του η Ιταλία και συνολικά η Ευρώπη δεν πήραν τα προληπτικά μέτρα που έπρεπε. Και τα οποία αν είχαν εφαρμοστεί εγκαίρως δεν θα χρειαζόταν να φτάσουμε σε lockdown των ευρωπαικών οικονομιών.
Το μπλοκ της Παγκοσμιοποίησης φαίνεται όμως πως έχει ιδιαίτερη εμμονή για lockdown της οικονομίας. O Mπιλ Γκέιτς ζήτησε στις 2 Απριλίου να κλείσουν τα πάντα στην Αμερική, σε όλες τις πολιτείες και να παραμείνουν κλειστά μέχρι να λήξει η επιδημία. Στη λογική του lockdown για το σύνολο της οικονομίας συμφωνούν και οι κυβερνήσεις που προωθούν την παγκοσμιοποίηση, πιχι οι περισσότερες ευρωπαικές. Αντίθετα οι πολιτικοί ηγέτες που μάχονται την παγκοσμιοποίηση υπήρξαν πολύ διστακτικοί μπροστά σε μια τέτοια επιλογή. Γιατί καταλάβαιναν πως η τεράστια ύφεση που θα δημιουργήσει μια τέτοια κίνηση θα μπορούσε να συγκριθεί μόνο με τις δραματικές συνέπειες του Κραχ του 1929.
«Μπορεί να χάσεις πολλούς ανθρώπους λόγω της γρίπης. Αλλά κινδυνεύεις να χάσεις περισσότερους ανθρώπους βυθίζοντας τη χώρα σε μια σοβαρή ύφεση ή σε μια κατάθλιψη» δήλωσε ο Ντόναλντ Τραμπ και πιθανότατα είχε δίκιο. Μια παγκόσμια ύφεση θα φέρει εκτός από τις αυτοκτονίες και εμφράγματα λόγω στεναχώριας αλλά και μεγάλη αύξηση της εγκληματικότητας. Προσθέστε ανάμεσα στα θύματα της και τα πολλά εκατομμύρια παιδιά που δεν θα γεννηθούν σε όλες τις χώρες γιατί οι γονείς τους δεν θα έχουν πλέον τα μέσα να τα μεγαλώσουν. Γι’ αυτό αντιπαγκοσμιοποιητές ηγέτες όπως ο Τραμπ, ο Τζόνσον και ο Ναρέντρα Μόντι στην Ινδία καθυστέρησαν να κλείσουν τις επιχειρήσεις. Άλλοι όπως ο Ερντογάν και ο Μπολσονάρου δεν προχώρησαν σε lockdown, το ίδιο και η εξαίρεση στην Ευρωπαική Ένωση που αποκαλείται Σουηδία. Ο Πούτιν εφάρμοζε ένα μοντέλο που μέχρις στιγμής και θανάτους προλάβαινε και την οικονομία συντηρούσε: αυστηρότατος εγκλεισμός για τους ηλικιωμένους, χιλιάδες ιατρικά τεστ καθημερινά για τον εντοπισμό κρουσμάτων αλλά οι νέοι και οι παραγωγικές ηλικίες δούλευαν κανονικά. Στις 28 Μαρτίου ο Ρώσος πρόεδρος προχώρησε στο κλείσιμο των καταστημάτων αλλά άφησε να λειτουργούν οι μεγάλες επιχειρήσεις.
Είναι παραπάνω από εντυπωσιακή και δεν αποτελεί σύμπτωση η μεγάλη διαφορά φιλοσοφίας μεταξύ των φιλοπαγκοσμιοποιητικών κυβερνήσεων και των αντιπαγκοσμιοποιητικών στο θέμα της αντιμετώπισης της οικονομίας. Με προβληματίζει ιδιαίτερα το πόσο εύκολα θυσίασαν τις οικονομίες τους οι σκληρά νεοφιλελεύθερες φιλοπαγκοσμιοποιητικές κυβερνήσεις. Αυτές που δεν είχαν διστάσει να θυσιάσουν κόσμο και κοσμάκη για να σώσουν τις τράπεζες και να αποφυγουν δημοσιονομικά ελλείμματα. Ξαφνικά όμως έρχεται ο Μπιλ Γκέιτς και τα φιλοπαγκοσμιοποιητικά μέσα και φωνάζουν κλείστε όλες τις επιχειρήσεις.
Τι συμβαίνει εδώ; Πως οι νεοφίλ πολιτικοί και δημοσιογράφοι που ζητούσαν να κοπούν μισθοί και συντάξεις μεταφορφώθηκαν με κάποιο μαγικό ραβδάκι σε ανθρωπιστές που απαιτούν ολοκληρωτική θυσία των οικονομιών; Και γιατί ο ΠΟΥ καθυστέρησε προκλητικά να συστήσει στις χώρες να πάρουν προληπτικά μέτρα; Μέτρα που αν είχαν εφαρμοστεί εγκαίρως θα είχαμε γλυτώσει την καταστροφή των οικονομιών και τους εκατοντάδες εκατομμύρια ανέργους που θα φέρει η ύφεση;
Τα ερωτήματα αγαπητοί φίλοι είναι πολλά και οι ευθύνες που πρέπει να αναζητηθούν μεγάλες. Ίσως γι’ αυτό η αρθρογράφος Ταϊάνα Λόου έγραψε στον Γουάσιγκτον Εξάμινερ το ακόλουθο καυστικό σχόλιο. «Υπάρχουν ελάχιστοι λόγοι να λάβουμε ξανά υπόψιν μας τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, οποτεδήποτε. Επί δυο ολόκληρους μήνες αυτός ο οργανισμός δυσφήμιζε τον εαυτό του και δεν του έμεινε άλλη αξιοπιστία για να χάσει». Και ίσως γι’ αυτό ο Ρεπουμπλικάνος γερουσιαστής Ρικ Σκοτ πρότεινε να πραγματοποιηθεί σύσκεψη του Κογκρέσου που να ερευνήσει το ρόλο του Παγκοσμίου Οργανισμού Υγείας επειδή σε συνεργασία με την Κίνα κουκούλωσε τις επικίνδυνες συνέπειες του κορονοϊού το πρώτο κρίσιμο χρονικό διάστημα της εξάπλωσης του.
new-economy