Του Λουκά Βελιδάκη
Η μεγαλύτερη κατάρα του προσφυγικού/μεταναστευτικού είναι η επιλεκτική ευαισθησία και η συναισθηματική έξαρση των κατά συνθήκη ευαίσθητων: αυτών που είτε λόγω συμφέροντος είτε λόγω αφέλειας δεν θέλουν ποτέ να γίνει τίποτα (προς το πραγματικό συμφέρον των ξεριζωμένων ανθρώπων).
Τι είχαμε σήμερα;
– Οδυρμοί για τις φώτο με τα παιδάκια και τα μωρά που απομακρύνονται μαζί με τις οικογένειες τους από τις καταλήψεις. Δηλαδή, εσείς θα προτιμούσατε να τα αφήσουν πίσω για να μην μπουν στο πλάνο ή σε αστυνομικό όχημα; Δεν θα έπρεπε να υπάρχει ένας λογικός ειρμός στη σκέψη σας;
– Οδυρμοί για την απομάκρυνση των 143 μεταναστών/προσφύγων από τρεις καταλήψεις των Εξαρχείων, όταν:
α) Οι εκκενώσεις έγιναν παρουσία εισαγγελέα, σε εφαρμογή δικαστικών αποφάσεων. Οι ιδιοκτήτες των υπό κατάληψη κτιρίων είχαν δικαιωθεί δικαστικώς, όμως το Κράτος δεν είχε εφαρμόσει έως σήμερα τις αποφάσεις. (Αν είχαν καταλάβει δική σας ιδιοκτησία, τι θα λέγατε; Ή μήπως θα ζούσαμε άλλον ένα παραλογισμό τύπου City Plaza, με την ιδιοκτήτρια αρχικώς να πανηγυρίζει και μετά να ωρύεται για το που είναι το κράτος),
β) τα Εξάρχεια δεν είναι η ιδανική περιοχή για να ζουν άνθρωποι που έχουν ξεριζωθεί (διάχυτη ποικιλόμορφη ανομία: πρέζα, όπλα, χημικά, μολότοφ, μαφίες, κλπ),
γ) τα κτίρια των καταλήψεων δεν πληρούν στο ελάχιστο τις συνθήκες που χρειάζονται όλοι αυτοί οι άνθρωποι, πολλώ δεν μάλλον τα παιδιά (κάποια ακούγεται ότι δεν είχαν καν ρεύμα),
δ) πολλοί υποστηρίζουν ότι οι πρόσφυγες/μετανάστες των καταλήψεων αξιοποιούνται σαν “ασπίδα” προστασίας πίσω από παράνομες πράξεις επιτήδειων.
Οι 143 μετανάστες και πρόσφυγες μεταφέρθηκαν αρχικώς στο Τμήμα Αλλοδαπών και κατόπιν θα οδηγηθούν σε σχετικούς χώρους φιλοξενίας (όχι στη Μόρια, για την οποία πολλοί σούπερ ευαίσθητοι τηρούσαν αιδήμονα σιγήν). Κάποιοι εξ αυτών, που διαθέτουν προσφυγικό στάτους, ενδέχεται να οδηγηθούν και σε επιδοτούμενα από τον ΟΗΕ διαμερίσματα.
Οι χώροι φιλοξενίας είναι απείρως ασφαλέστεροι για τα προσφυγάκια, καθώς διαθέτουν γιατρούς και επαγγελματίες με σχετικές ειδικότητες (νηπιαγωγούς, κοινωνικούς λειτουργούς, κλπ).
Κοντολογίς, για αυτούς τους ανθρώπους, τους ξεριζωμένους λόγω πολέμων, διώξεων, αλλά και οικονομικής ασφυξίας, δεν υπάρχει ασφαλέστερος τρόπος για να συνεχίσουν το όνειρο τους για μία καλύτερη ζωή από αυτό της νομιμότητας. Όταν μπαίνεις στο σκιώδη χώρο της ανομίας -όπως προφανώς είναι οι καταλήψεις- μόνο σκοτεινά μονοπάτια θα βρεις μπροστά σου. Αναπόφευκτα.