Η Νορβηγία τη δεκαετία του 1960 ήταν μία φτωχή χώρα. Ίσως φτωχότερη από την Ελλάδα εκείνης της περιόδου. Η Νορβηγία σιγά-σιγά, με υπομονή και επιμονή, άλλαξε το τότε παραγωγικό της μοντέλο και στράφηκε στην αξιοποίηση των κοιτασμάτων υδρογονανθράκων. Σήμερα η Νορβηγία είναι μία από τις πλουσιότερες χώρες του κόσμου. Τον Μάρτιο του 2019 η αξία του νορβηγικού fund (ταμείο) είχε αξία περίπου 1,033 τρισ. δολάρια. Για όσους δεν το γνωρίζουν, μόλις πρόσφατα το αντίστοιχο ταμείο της Ιαπωνίας ξεπέρασε σε αξία το νορβηγικό ταμείο. Η αξία του ταμείου της Ιαπωνίας τον Μάρτιο του 2019 άγγιξε τα 1,464 τρισ. δολάρια.
Το οικονομικό θαύμα της Νορβηγίας στηρίχθηκε αποκλειστικά στην αξιοποίηση των ορυκτών της πόρων, στην ορθολογική οικονομική διαχείριση των εσόδων προερχόμενων από τους υδρογονάνθρακες και στην προσαρμογή της εκπαίδευσής της σε ένα μονοπάτι, το οποίο οδηγεί στην ανάπτυξη νέων σύγχρονων τεχνολογιών. Βεβαίως, τα κοιτάσματα υδρογονανθράκων της Νορβηγίας σιγά-σιγά μειώνονται. Γι’ αυτό ίσως η νορβηγική κρατική εταιρεία υδρογονανθράκων STATOIL στρέφεται σιγά-σιγά προς την έρευνα και ανάπτυξη (R&D) τεχνολογιών για Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας (ΑΠΕ).
Η χρήση των ηλεκτρικών αυτοκινήτων στη Νορβηγία βρίσκεται σε ιδιαίτερα υψηλά ποσοστά. Το Μάρτιο του 2019 οι πωλήσεις των ηλεκτρικών αυτοκινήτων άγγιξαν σχεδόν το 60% του συνόλου των πωλούμενων αυτοκινήτων. Στη Νορβηγία μπορεί να δει πλέον κανείς μέχρι και ηλεκτροκίνητες υπερπολυτελείς νεκροφόρες! Οι Νορβηγοί έχουν την πολυτέλεια απόκτησης και χρήσης ηλεκτροκίνητων αυτοκινήτων σε αντίθεση με εμάς τους Έλληνες. Ωστόσο, μη ξεχνάμε ότι η περιβαλλοντική πολυτέλεια των Νορβηγών προήλθε αποκλειστικά και μόνο από τον πλούτο που δημιουργήθηκε από την αξιοποίηση των ορυκτών πόρων.
Η υπερευαισθησία των Νορβηγών για την προστασία του περιβάλλοντος, ακόμη και κατά τη διάρκεια των κηδειών(!), δεν θα μπορούσε να ικανοποιηθεί εάν δεν προϋπήρχε ο πλούτος που δημιουργήθηκε από τους υδρογονάνθρακες. Άραγε, ήταν οι Νορβηγοί τόσο πολύ ευαίσθητοι περιβαλλοντικά κατά τη διάρκεια των τελευταίων 50 ετών όσο πλούτιζαν δηλαδή από τους υδρογονάνθρακες; Όχι φυσικά.
Η περιβαλλοντική ευαισθησία με τη χρήση ηλεκτρικών αυτοκινήτων είναι ένα σπορ για τους πολύ πλούσιους. Οι μεσαίου εισοδήματος Νορβηγοί καταναλωτές δεν θα άντεχαν την αγορά ενός ηλεκτροκίνητου αυτοκινήτου εάν δεν υπήρχαν οι κρατικές επιδοτήσεις. Οι κρατικές επιδοτήσεις είναι έμμεσοι φόροι.
Οι δυσθεώρητες επιδοτήσεις στις ΗΠΑ
Τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα εξαιρούνται από τη καταβολή φόρου και τα καθιστά ανταγωνιστικά σε σχέση με τα συμβατικά πετρελαιοκίνητα και βενζινοκίνητα αυτοκίνητα. Εάν δεν υπήρχαν οι κρατικές επιδοτήσεις στην τιμή των ηλεκτροκίνητων αυτοκινήτων, οι τσέπες των καταναλωτών δεν θα άντεχαν το υψηλό κόστος αγοράς τους. Αυτές οι κρατικές επιδοτήσεις δεν θα μπορούσαν να υπάρξουν εάν δεν υπήρχαν οι υδρογονάνθρακες. Στις ΗΠΑ πχ. οι αντίστοιχες κρατικές επιδοτήσεις (=έμμεσοι φόροι) που δόθηκαν σε γνωστότατη αμερικανική εταιρεία πολυτελών ηλεκτροκίνητων αυτοκινήτων ήταν δυσθεώρητες.
To Νοέμβριο του 2018 είχε υπολογισθεί ότι η συγκεκριμένη αμερικανική εταιρεία είχε επιδοτηθεί (μόνο για το έτος 2018) με περισσότερα από 718 εκατομμύρια δολάρια από τις τσέπες των Αμερικανών φορολογούμενων. Τον Μάιο του 2015 είχε υπολογισθεί ότι οι κρατικές επιδοτήσεις στην ίδια εταιρεία είχε ξεπεράσει συνολικά το ιλιγγιώδες ποσό των 4,9 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Αυτά τα χρήματα προήλθαν από τις τσέπες των Αμερικανών φορολογούμενων. Από “πράσινους” φόρους.
Η συγκεκριμένη εταιρεία, όταν ανέλαβε τη διακυβέρνηση ο Τραμπ, άρχισε να αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα ρευστότητας καθώς κόπηκαν οι κρατικές επιδοτήσεις. Με λίγα λόγια, όταν σταμάτησε η αφαίμαξη των Αμερικανών φορολογούμενων προς όφελος της συγκεκριμένης αυτοκινητοβιομηχανίας, τα μοντέλα της κατέστησαν μη-ανταγωνιστικά προς τα συμβατικά αυτοκίνητα.
Η επιβολή πράσινων, έμμεσων και άμεσων, φόρων προς όφελος μίας συγκεκριμένης τεχνολογίας αποτελεί στρέβλωση της ελεύθερης ανταγωνιστικής αγοράς και θυμίζει ξεπερασμένα μοντέλα κρατισμού. Ειδικά για τις ΗΠΑ και τη Νορβηγία, οι πράσινες” επιδοτήσεις δεν θα μπορούσαν να υπάρξουν εάν δεν υπήρχε ο πλούτος που δημιουργήθηκε από τους υδρογονάνθρακες. Εάν επικρατούσε αυτού του είδους ο σοβιετικός-κρατικός παρεμβατισμός στην παγκόσμια αυτοκινητοβιομηχανία σήμερα όλοι μας θα κυκλοφορούσαμε με αυτοκίνητα τύπου Moskvitsch, Wartburg και Trabant. Θα μας άρεσε;
Γιατί όχι και στην Ελλάδα;
Ας έλθουμε στην Ελλάδα. Αρκετοί είναι αυτοί οι οποίοι υποστηρίζουν τη δια του νόμου επιβολή χρήσης ηλεκτρικών αυτοκινήτων (και γενικότερα των ΑΠΕ). Όλοι αυτοί όμως δεν εξηγούν στους Έλληνες φορολογούμενους από πού θα προέλθουν τα χρήματα κτήσης των πανάκριβων ηλεκτρικών αυτοκινήτων (και των ΑΠΕ). Μα από τις τσέπες των Ελλήνων φορολογούμενων. Θα πρόκειται για έμμεσους “πράσινους” φόρους. Αντέχουμε;
Στην Ελλάδα, δεν έχουμε την πολυτέλεια των Νορβηγών για να ασκούμαστε στο πανάκριβο σπορ των κρατικά επιδοτούμενων ηλεκτρικών αυτοκινήτων. Στην Ελλάδα δεν έχουμε παράξει μεγάλες ποσότητες υδρογονανθράκων ώστε να εισπράξουμε μεγάλα έσοδα από την αξιοποίησή τους. Ως εκ τούτου, θα εισάγουμε και πάλι μία πανάκριβη τεχνολογία αυξάνοντας το χρέος μας εις το διηνεκές σε βάρος των επόμενων γενεών. Σε βάρος των αγέννητων Ελληνίδων και Ελλήνων.
Ας αξιοποιήσουμε στην Ελλάδα τους δικούς μας υδρογονάνθρακες, ας πλουτίσουμε, ας ενισχύσουμε τις Made in Greece ΑΠΕ μέσω των εσόδων τα οποία θα δημιουργηθούν από τους ελληνικούς υδρογονάνθρακες, ας επιστρέψουν με αυτόν τον τρόπο οι Έλληνες επιστήμονες των ΑΠΕ από το εξωτερικό, ας ενισχύσουμε την εθνική μας Άμυνα μέσω των εσόδων από τους υδρογονάνθρακες…και μετά ας μετατρέψουμε όλα τα αυτοκίνητά μας σε ηλεκτρικά. Όχι όμως να ξεκινήσουμε αντίθετα προς όφελος κάποιων κρατικοδίαιτων επιχειρηματιών-εισαγωγέων ξένων τεχνολογιών. Αυτό το μοντέλο μας πτώχευσε.