Η πρόταση της ελληνικής κυβέρνησης για την ονομασία των Σκοπίων, δηλαδή μία λέξη, σύνθετη, αμετάφραστη, για όλες τις χρήσεις (erga omnes), φαίνεται ότι είναι αποδεκτή από την πλειοψηφία του ελληνικού λαού, παρά την παραπληροφόρηση των «ψεκασμένων» και των πατριδοκάπηλων.
Σύμφωνα με δημοσκόπηση της Κάπα Research, που παρουσιάστηκε στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του τηλεοπτικού σταθμού ALPHA, το 48% των ερωτηθέντων θεωρεί ότι είναι προς τη σωστή κατεύθυνση η ενιαία λύση με σύνθετη ονομασία έναντι όλων (erga omnes), αμετάφραστη στα σλαβικά και με συμφωνία στα θέματα του αλυτρωτισμού, δηλαδή στην εξάλειψη του σκοπιανού αλυτρωτισμού σε ό,τι αφορά τα ελληνικά εδάφη και τον σφετερισμό της ελληνικής ιστορίας της αρχαίας Μακεδονίας. Το 44% διαφωνεί.
Στην ίδια δημοσκόπηση το 67,5% του ελληνικού λαού επιθυμεί να συνεχιστεί η διαπραγμάτευση για το Σκοπιανό και διαφωνεί το 30,5%.
Το 53,4% όμως θεωρεί ότι δεν θα καταλήξουμε σε συμφωνία με τα Σκόπια, με ένα 35,9% να τη θεωρεί εφικτή και ένα 10,7% να μην έχει άποψη για την έκβασή της.
Στο ερώτημα εάν συμφέρει την Ελλάδα μια λύση σύνθετης ονομασίας με τα Σκόπια, η κοινή γνώμη είναι μοιρασμένη. Το 44,9% λέει «ναι» και το 46,8% λέει «όχι» και θα προτιμούσε να το αφήσουμε για το μέλλον.
Ωστόσο, στο ποια θα ήταν η επιθυμία του ελληνικού λαού, η πλειοψηφία σε ποσοστό 56,5% δεν θα ήθελε να περιλαμβάνεται καθόλου ο όρος «Μακεδονία», το 38,5% αποδέχεται τον συμβιβασμό και υπάρχει και ένα 4% που θέλει λύση με οποιαδήποτε ονομασία.
Αν και το 48% συμφωνεί με μία λέξη σύνθετη ονομασία έναντι όλων και αμετάφραστη, με το Γκορναμακεντόνια (Gornamakedonija) συμφωνεί μόνο το 40% και διαφωνεί το 56,5%. Προφανώς ένα σημαντικό ποσοστό, το υπόλοιπο δηλαδή 8% που συμφωνεί στη θέση, θα προτιμούσε άλλο συνθετικό.
Επίσης, ενώ το 48% θεωρεί ότι η θέση που έχει διακηρύξει ο Νίκος Κοτζιάς -και την έχει «χρεωθεί»- είναι προς τη σωστή κατεύθυνση, σε ό,τι αφορά τη στάση του Έλληνα υπουργού Εξωτερικών στο συγκεκριμένο ζήτημα το 31,5% τη θεωρεί «θετική» και το 63% «αρνητική».
Αυτό οφείλεται στις προσωπικές επιθέσεις που δέχεται ο Έλληνας υπουργός Εξωτερικών, αναλαμβάνοντας πρόθυμα ο ίδιος προσωπικά το όποιο πολιτικό κόστος.
Έτσι, για μια ακόμη φορά καταγράφεται αυτό που μας το διδάσκει και η ιστορία, ότι ο λαός -ακόμα και ένας σοφός λαός- ακόμα και όταν αντιλαμβάνεται με πολιτικό ρεαλισμό τι είναι εφικτό να γίνει -όπως καταγράφεται εξάλλου και στη δημοσκόπηση- αναζητά υποσυνείδητα κάποιον να τα «φορτώσει».
Για αυτό και λέμε ότι γνώρισμα των πολιτικά ενάρετων ανδρών είναι ότι αναλαμβάνουν το πολιτικό κόστος δίχως παράπονο ή απογοήτευση, διότι υπερτερεί η βαθιά τους αφοσίωση στον λαό και στην πατρίδα, πράττοντας με απόλυτη αίσθηση καθήκοντος, γνωρίζοντας ότι πατριώτης δεν είναι αυτός που δημαγωγεί αλλά εκείνος που οδηγεί.