ΠΡΟΣΟΧΗ:Όλα Όσα Πρέπει να Ξέρετε για το GHB, το Χάπι του Βιασμού που Επανέρχεται

To άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο Thump.

Όταν το ιστορικό club Stereo στο Μόντρεαλ ανακοίνωσε τη νέα του πολιτική μη-ανοχής στο GHB αυτό τον μήνα, ο ιδιοκτήτης Tommy Piscardeli ήλπιζε ότι η κίνηση αυτή θα πυροδοτούσε μια μεγάλη συζήτηση πάνω στα προβλήματα που δημιουργεί το ναρκωτικό στους ιδιοκτήτες των club και στους διοργανωτές event με dance μουσική σε όλο τον κόσμο. «Πρέπει να βάλουμε ένα τέλος προτού συμβεί κάτι πραγματικά φρικτό. Ας το σταματήσουμε πριν πεθάνει κάποιος», είπε στο THUMP.

Αν και η νέα πολιτική του Stereo, η οποία απαγορεύει διαπαντός την είσοδο σε όσους θαμώνες πιαστούν με GHB, ίσως να μην επιφέρει το επιθυμητό αποτέλεσμα, οι υπόλοιποι ιδιοκτήτες club και διοργανωτές δεν φαίνεται να θέλουν να ορθώσουν το ανάστημά τους συμμετέχοντας στη συζήτηση για τη μείωση των κινδύνων. Αρκετοί συμφώνησαν ότι τα τελευταία χρόνια παρατήρησαν μια αύξηση των προβλημάτων που σχετίζονται με το GHB (γ-υδροξυβουτυρικό οξύ), όμως οι περισσότεροι δεν ήταν πρόθυμοι να μιλήσουν δημόσια γι’ αυτό, επικαλούμενοι φόβους πως κάτι τέτοιο θα έστρεφε την ανεπιθύμητη προσοχή των αρχών πάνω τους.

«Πιθανόν φοβούνται», είπε ο «βετεράνος» υποστηρικτής της house μουσικής στο Τορόντο Richard Brooks. «Δεν θέλουν κανείς να πιστεύει ότι υπάρχει έστω και η παραμικρή πιθανότητα να συμβαίνουν τέτοια πράγματα στα clubs ή τα events τους. Το πρόβλημα είναι ότι δεν μπορείς να το ελέγξεις. Μπορείς να ψάξεις τον κόσμο, όμως μέχρι ενός βαθμού. Νομίζω ότι είναι εκπληκτικό αυτό που έκανε το Stereo. Ήθελα κι εγώ να βάλω ένα λογότυπο “όχι GHB” στο promo της περσινής μου διοργάνωσης».

Πώς έγινε το GHB ναρκωτικό των party;

Φωτογραφία από τη σελίδα STEREO MONTREAL στο facebook

Αρχικά ήταν δημοφιλές στους bodybuilders, οι οποίοι το χρησιμοποιούσαν μετά την προπόνηση γιατί θεωρούσαν ότι οδηγούσε στην ανάπτυξη των μυών. Τελικά το ναρκωτικό κατέληξε να χρησιμοποιείται για ψυχαγωγία. Στα μέσα μαζικής ενημέρωσης συχνά αναφέρεται ως «το χάπι του βιασμού», γιατί η δράση του κάνει τους χρήστες να εισέρχονται σε μια κατάσταση αναισθησίας και διαταραγμένης μνήμης. Συνήθως είναι ένα διαυγές, αλμυρό υγρό και καταναλώνεται αφού αναμειχθεί με κάποιο ποτό, αν και πολλοί προσθέτουν χρώμα στο ναρκωτικό για να αποφευχθεί η κατά λάθος κατάποσή του.

Αν και δεν είναι τόσο διαδεδομένο όσο άλλες παράνομες ουσίες, το GHB εμφανίζει αυξημένη χρήση σε συγκεκριμένες κοινότητες και περιοχές. Μελέτες δείχνουν ότι σημειώθηκε μείωση της χρήσης στις αρχές του 2000, όμως δεν διεξάγονται καινούργιες έρευνες, γι’ αυτό και οποιαδήποτε πρόσφατη ανοδική τάση στην κατανάλωσή του δεν μπορεί να επιβεβαιωθεί ή να διαψευσθεί. Σύμφωνα με το Κέντρο για τον Εθισμό και την Ψυχική Υγεία του Τορόντο, υπάρχουν ελάχιστα πρόσφατα στοιχεία για τη χρήση του στον Καναδά. Το ναρκωτικό είναι, επίσης, δύσκολο να ανιχνευτεί στον οργανισμό των ασθενών που εισάγονται στην εντατική, γεγονός το οποίο περιπλέκει ακόμα περισσότερο τις προσπάθειες να καταγραφούν αξιόπιστα δεδομένα για τη χρήση του.

Δεδομένου ότι το GHB έχει τη φήμη ότι ρίχνει τους χρήστες αναίσθητους και συνδέεται με σεξουαλικές επιθέσεις, είναι δύσκολο για τους «απ’ έξω» να καταλάβουν για ποιο λόγο είναι δημοφιλές σε κάποιες μουσικές σκηνές. Αυτοί που απολαμβάνουν το ναρκωτικό ισχυρίζονται ότι τους φαίνεται πιο υγιεινό από άλλες ναρκωτικές ουσίες, ότι δεν έχουν πονοκέφαλο την επόμενη μέρα και ότι «την ακούν» τόσο ωραία που αξίζει το ρίσκο.

«Η ευφορία που μου χαρίζει το G είναι πολύ ανώτερη από εκείνη του MDMA», λέει ένας ανώνυμος χρήστης και περιστασιακός dealer (ας τον λέμε John). Αν και ισχυρίζεται ότι είναι τακτικός χρήστης εδώ και τρία χρόνια, προτιμά να το χρησιμοποιεί στο σπίτι με τη σύντροφό του την ώρα που κάνουν σεξ, μιας και η ουσία αυξάνει τη λίμπιντο. «Έχω δει κόσμο να το παίρνει σε party και τα κάνει μαντάρα. Κατ’ αρχάς δεν το μετράνε σωστά και αυτό παίζει τεράστιο ρόλο στο συγκεκριμένο ναρκωτικό. Αν είσαι έμπειρος χρήστης του G, το μετράς με πλαστική σύριγγα για να σιγουρευτείς ότι παίρνεις τη σωστή δόση».

Ο John λέει ότι ένας βασικός λόγος που το GHB στα parties έχει κακή φήμη, είναι ότι ο κόσμος μπορεί να το συνδυάσει με αλκοόλ ή να ξεχάσει ότι πρέπει να πάρει μισές δόσεις μετά την πρώτη της βραδιάς. Οι διαφορετικές παρτίδες μπορεί, επίσης, να έχουν εντελώς διαφορετική δράση.

Ένας βασικός λόγος που κάνει τόσο ελκυστικό το συγκεκριμένο ναρκωτικό είναι το πόσο λίγο κοστίζει η παρασκευή του στον Καναδά, κάτι που το κάνει και πολύ δημοφιλές στους εμπόρους. Σύμφωνα με τον John, η τιμή που έχει στους δρόμους της δυτικής ακτής είναι περίπου 1 δολάριο ανά χιλιοστόλιτρο, ενώ το κόστος πέφτει ακόμα περισσότερο όταν η αγορά του αφορά μεγάλες ποσότητες. Το περιθώριο κέρδους μπορεί να είναι υψηλό, ειδικά όταν το ναρκωτικό πωλείται σε μεμονωμένες δόσεις, σε κάποιο event. Όμως, παρόλο που ο John λατρεύει το «άκουσμά» του, το άγχος του λόγω των απρόβλεπτων επιδράσεων που έχει τον ανάγκασε να σταματήσει να το πουλάει σε μικρές ποσότητες, φοβούμενος ότι ένας νέος πελάτης μπορεί να μπει σε μπελάδες. Πλέον, λέει ότι το πουλάει μόνο σε μεγάλες ποσότητες σε άλλους διανομείς και αφήνει εκείνους να πάρουν το ρίσκο.

Απαγόρευση ή ελάττωση των βλαβών;

Φωτογραφία: Phys.org

Ο John επισημαίνει ότι οι καθημερινοί χρήστες μπορεί να εμφανίσουν έντονα στερητικά συμπτώματα και πως οι σκληροί χρήστες θα έχουν πάντα απόθεμα μαζί τους, ανεξάρτητα από οποιαδήποτε σκληρή πολιτική μπορεί να υιοθετεί ένα club, όπως το Stereo, για την καταπολέμησή του. Θεωρεί ότι θα ήταν καλύτερη προσέγγιση αν επικεντρωνόμασταν στην ελάττωση των βλαβών και στη σωστή πληροφόρηση, όπως συμβαίνει με τις ιστοσελίδες που απευθύνονται στους χρήστες οπιούχων και παρέχουν οδηγίες για ασφαλή ενδοφλέβια χρήση.

«Δεν πιστεύω ότι η απαγόρευση είναι λύση. Η κατάλληλη ενημέρωση, η πληροφόρηση και η προώθηση μιας κουλτούρας ασφαλούς χρήσης είναι πολύ καλύτερες», συμφωνεί ο Nicholas Boyce, ο οποίος εργάζεται στο Πρόγραμμα Εκπαίδευσης πάνω στο AIDS και τη Χρήση Ουσιών του Οντάριο και είναι μέλος της Ερευνητικής Ομάδας για τη Χρήση Ναρκωτικών του Τορόντο. «Στο Μόντρεαλ υπάρχει μια ομάδα που λέγεται GRIP, και το λιγότερο που θα μπορούσε να κάνει το Stereo είναι να την προωθήσει μέσω της ιστοσελίδας του, να τη στηρίξει ενεργά και να φροντίσει να υπάρξει σωστή πληροφόρηση και ευαισθητοποίηση του κοινού μέσα και έξω από το club».

«Το G δεν είναι κάτι καινούργιο και έχουμε βρεθεί στην ίδια κατάσταση πολλές φορές τις περασμένες δύο δεκαετίες, γι’ αυτό και ξαφνιάστηκα λίγο [με τη νέα πολιτική του Stereo]. Νομίζω ότι τα περισσότερα ναρκωτικά περνάνε φάσεις που γίνονται δημοφιλή. Εισέρχονται και εξαφανίζονται από τα κοινωνικά δίκτυα, καθώς ο κόσμος τα πρωτοανακαλύπτει ή τα ανακαλύπτει εκ νέου».

Γιατί αυτός ο πανικός γύρω από το GHB;

Φωτογραφία: Wikimedia Commons

Αυτό που ανησυχεί τους ιδιοκτήτες club και τους διοργανωτές είναι η κωματώδης κατάσταση στην οποία βρίσκονται οι χρήστες. Αν το συνδυάσουν με αλκοόλ ή αν απλώς πάρουν παραπάνω ποσότητα, μπορεί να εισέλθουν σε κατάσταση απόλυτης αναπηρίας. Είναι σχεδόν αδύνατον να προσδιοριστεί η έκταση του φαινομένου, όμως ο Brooks συμφωνεί ότι μοιάζει να υπάρχει μια ανάκαμψη στη δημοτικότητα του ναρκωτικού τελευταία.

«Σίγουρα επανέρχεται. Αυτό συμβαίνει εδώ και πέντε χρόνια περίπου. Βρίσκομαι σε αυτήν τη σκηνή πολύ καιρό τώρα και τα βλέπω όλα αυτά να έρχονται σε κύματα. Όταν ήταν στη μόδα, στα τέλη της δεκαετίας του ’90, υπήρχαν τα ίδια προβλήματα. Ο κόσμος λιποθυμούσε έξω από τα clubs, έρχονταν ασθενοφόρα και υπήρχαν άτομα που κυριολεκτικά είχαν χεστεί πάνω τους».

Αν και η ακούσια κένωση του εντέρου είναι αρκετά σπάνια, η υπερβολική δόση GHB δημιουργεί προβλήματα και σε οποιονδήποτε προσπαθήσει να βοηθήσει το θύμα.

«Τη μία σέρνονται στο πάτωμα, την άλλη καμπουριάζουν, μετά μπορεί να ισιώσουν και την επόμενη στιγμή μπορεί να κουνούν τα χέρια στον αέρα», λέει ο Adam Hobbs, ο οποίος είναι μέλος μιας ομάδας εθελοντών νοσηλευτών του Τορόντο, οι οποίοι ονομάζονται Πάροχοι Βοήθειας Έκτακτης Ανάγκης. «Και αν σκεφτείς ότι μερικοί από αυτούς τους χρήστες είναι bodybuilders, τότε ο κίνδυνος αυξάνεται, ειδικά όταν ένας τύπος γεμάτος μυς που ζυγίζει 90 κιλά κάνει μια απότομη κίνηση, είτε κατά λάθος είτε για να αμυνθεί. Τα πράγματα μπορούν εύκολα να ξεφύγουν».

Ο Hobbs και η ομάδα του εργάζονται σε διάφορα events από το 2001 και παρόλο που ο ίδιος συμφωνεί ότι η ομάδα του έχει παρατηρήσει αύξηση των περιστατικών με GHB τα τελευταία χρόνια, λέει επίσης ότι αυτό είναι κάτι που εξαρτάται πολύ από το κοινό. Όπως το βλέπει εκείνος, το θέμα δεν είναι ότι υπάρχει μαζική αύξηση στη χρήση, αλλά ότι τα περιστατικά που αφορούν το συγκεκριμένο ναρκωτικό είναι ιδιαίτερα δύσκολο να αντιμετωπιστούν.

Στις περισσότερες περιπτώσεις, αυτοί που χάνουν τις αισθήσεις τους έπειτα από υπερβολική δόση GHB συνέρχονται στο τέλος μόνοι τους, όμως οι νοσηλευτές δεν μπορούν ποτέ να είναι σίγουροι γι’ αυτό. Κάποιος μπορεί να κοιμάται ήσυχα και από τη μια στιγμή στην άλλη να σταματήσει να αναπνέει. Το να τοποθετείς τον αναίσθητο χρήστη σε θέση ανάνηψης βοηθά ώστε να αποφευχθεί η αναρρόφηση, όμως αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί να πάθει κρίση ανά πάσα στιγμή. Αυτή η αβεβαιότητα αφήνει λίγες επιλογές στην ομάδα νοσηλευτών.

«Αν είναι αναίσθητοι –και αναίσθητοι σημαίνει ότι δεν συνέρχονται αν τους φωνάξει κάποιος στο αυτί ή τους τσιμπήσει δυνατά στον μυ που ενώνει τον λαιμό με τον ώμο– τότε πραγματικά χρειάζονται ιατρική υποστήριξη», λέει ο Hobbs. «Μπορεί να συνέλθουν σε ένα λεπτό αλλά μπορεί να τους πάρει και ώρες. Οι άνθρωποι δεν θέλουν συνήθως να στέλνουν τους φίλους τους στο νοσοκομείο, όμως αν δεν τους πας και συμβεί κάτι, τότε έχεις εσύ την ευθύνη».

Ο Hobbs ανησυχεί πολύ με τον μύθο που κυκλοφορεί ότι αν ένας χρήστης GHB χάσει τις αισθήσεις του, τότε μπορείς να τον συνεφέρεις φυσώντας κοκαΐνη στη μύτη του. Παρόλο που αυτοί που πιστεύουν στον μύθο θεωρούν ότι το «ανέβασμα» της κοκαΐνης θα εξουδετερώσει τη δράση του GHB, η πραγματικότητα είναι πολύ πιο επικίνδυνη.

«Τη στιγμή που το άτομο παθαίνει κρίση δεν αναπνέει, όμως η κοκαΐνη μπορεί να αυξήσει την ανάγκη για οξυγόνο στην καρδιά ή κάπου αλλού. Επομένως, αυξάνεις την ανάγκη για οξυγόνο σε μια στιγμή που η αναπνοή έχει σταματήσει ή είναι πολύ αργή. Δεν είναι καλό αυτό».

Γιατί καθυστερούν τόσο οι προσπάθειες για μείωση των βλαβών;

Φωτογραφία: The Telegraph

Δεν υπάρχει κανένα στοιχείο που να υποδηλώνει ότι τα προβλήματα που συνδέονται με τη χρήση GHB στην dance μουσική σκηνή μπορούν να συγκριθούν με την αναδυόμενη κρίση που έχει προκαλέσει η χρήση ηρωίνης και συνθετικών οπιοειδών όπως η φαιντανύλη στη Βόρεια Αμερική. Τα ναρκωτικά, όμως, αυτά δεν συνδέονται σε τόσο μεγάλο βαθμό με τη σκηνή των clubs. Παρόλο που το GHB έχει χαμηλά ποσοστά θνησιμότητας, είναι πολύ εύκολο να χρειαστεί να διακομιστεί σε νοσοκομείο κάποιος χρήστης λόγω υπερβολικής δόσης αν δεν είναι εξαιρετικά προσεκτικός με τη δοσολογία ή κάνει χρήση και άλλων ουσιών.

Αυτές οι ντροπιαστικές αλλά και πιθανώς σωτήριες κλήσεις ασθενοφόρων είναι που αγχώνουν τους διοργανωτές και αυτό είναι λογικό. Το διαβόητο μεταμεσονύχτιο club Comfort Zone στο Τορόντο κατέθεσε μήνυση κατά της αστυνομίας λόγω της διαρκούς παρενόχλησης των θαμώνων του και των επαναλαμβανόμενων επιδρομών, οι οποίες σημειώθηκαν μετά τον θάνατο του Adam Fazio το 2008, ο οποίος είχε βρεθεί στο club λίγο πριν πάρει υπερβολική δόση GHB.

Αυτές οι αντιδράσεις εκφοβίζουν τόσο τους ιδιοκτήτες club και τους διοργανωτές, που τους κάνουν απρόθυμους να εφαρμόσουν πολιτικές μείωσης των βλαβών, ενώ ταυτόχρονα φοβούνται εξίσου και τις πιθανές επιπτώσεις που μπορεί να έχει ο θάνατος κάποιου ανθρώπου στο club τους. Είναι μια αδιέξοδη κατάσταση και αποτελεί το μεγαλύτερο εμπόδιο στις προσπάθειες για τη μείωση των βλαβών παγκοσμίως και όχι μόνο όσον αφορά το GHB. Μπορεί να μην υπάρχει κάποια τεράστια κρίση ως προς το G, υπάρχει όμως ως προς τις προσπάθειες που γίνονται γύρω από όλα τα ναρκωτικά.

Απάντηση

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.