Γράφει ο Μανώλης Καλουδάς
Με το… σταγονόμετρο βγαίνουν κάθε φορά οι πληροφορίες από τις συναντήσεις των Θεσμών με τους Έλληνες υπουργούς, στο Χίλτον. Η κοινωνία δεν ενημερώνεται σωστά για τα όσα λέγονται πίσω από τις πόρτες, με αποτέλεσμα αρκετός κόσμος να υποστηρίζει – και όχι άδικα – πως οι δημοσιογράφοι δεν δημοσιοποιούν τις πληροφορίες τους για τις διαπραγματεύσεις. Τι να γράψουμε και τι να πούμε; Αυτά που συνήθως μαθαίνουμε από το κεντρικό ξενοδοχείο έχουν προηγουμένως «φιλτραριστεί» για ευνόητους λόγους.
Κάποιες φορές, ωστόσο, φτάνουν στα αυτιά μας πληροφορίες ιδιαίτερης σημασίας που χρήζουν και ανάλογης προβολής. Τέτοια είναι και αυτή που θα σας παραθέσουμε.
Μάθαμε, λοιπόν, πως η Ντέλια Βελκουλέσκου είχε σε όλη τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων αγενέστατη συμπεριφορά, ιδιαίτερα προσβλητική για τους συνομιλητές της. Και συνομιλητές της δεν ήταν οι συμμαθητές της από το Σιμπίου της Τρανσυλβανίας, αλλά υπουργοί που κυβερνούν μια χώρα.
Η Ρουμάνα οικονομολόγος σήκωσε, όπως μάθαμε, τρεις φορές το δάχτυλο τόσο προς τους Ευκλείδη Τσακαλώτο και Γιώργο Χουλιαράκη, όσο και προς την Έφη Αχτσιόγλου.
Το χειρότερο, μάλιστα, της υπόθεσης είναι πως στις συναντήσεις της με τους Έλληνες υπουργούς είχε πάει… αδιάβαστη.
– «Να κοπούν οι συντάξεις γιατί είναι πιο ψηλές από το μέσο όρο της Ευρώπης», έλεγε αυτή.
– «Ξέρετε ποιος είναι ο μέσος όρος της Ευρώπης;», ρωτούσε ο Τσακαλώτος.
– «Εεεεε…», έλεγε μετά αυτή…
Αυτό επαναλήφθηκε με έντονο ύφος και στη συνέχεια. Σε κάθε αντίστοιχη ερώτηση που της έκανε ο υπουργός Οικονομικών, αυτή απαντούσε με τον ίδιο τρόπο και πήγαινε στην επόμενη ερώτηση, σαν τηλεπαιχνίδι. Ήρθε, δηλαδή, με το γνωστό «γλειφιτζούρι», σήκωσε το δάχτυλο, αλλά από εκεί και πέρα καμία ενημέρωση.
Είναι ίσως μεγάλο λάθος της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ να τους αποκαλεί Θεσμούς, ανθρώπους που όλη η ευρωπαϊκή κοινωνία γνωρίζει πως είναι καθαρά οικονομικοί δολοφόνοι. Δεν μπορούν να εκτελούν τη χώρα στο Χίλτον και εμείς, εδώ, να «ζυγίζουμε» τις λέξεις μην τυχόν κι ανέβει ο… λογαριασμός.
Οι συνομιλίες επιβάλλεται να είναι ανοιχτές στην κοινωνία. Έτσι όπως η κοινωνία παρακολουθεί τις εξεταστικές επιτροπές και τη Βουλή. Και οι ίδιοι θα είναι πιο μαζεμένοι αν γνωρίζουν ότι μιλούν με ανοιχτές τις πόρτες και όχι με κλειστές.
Πρέπει η ελληνική κοινωνία να γνωρίζει τους εκβιασμούς που δέχεται η χώρα, αλλά και τον τρόπο με τον οποίοι οι κυβερνήσεις χειρίζονται αυτά τα θέματα. Όλα τα άλλα είναι προς κατανάλωση…
Υ.Γ.: Ένας υπουργός πρώτης… γραμμής είπε κατά τη διάρκεια πρόσφατου υπουργικού συμβουλίου πως «δεν πρέπει να κάνουμε συνεχώς οικονομία με λογιστική. Πρέπει να κάνουμε και οικονομία της ανάπτυξης». Διότι, μπορεί νούμερο νούμερο να βγαίνει ο λογαριασμός, αλλά μέτρο μέτρο δεν αντέχει η κοινωνία.