Του Οδυσσέα Αρβανίτη
Οι φαντασιώσεις μεγαλείου του Κυριάκου Μητσοτάκη που βλέπει τον εαυτό του σαν Ελευθέριο Βενιζέλο του 21ουαιώνα και βάζει τη χώρα απέναντι στη Ρωσία, την ίδια ώρα που ανοίγει ενδεχόμενο διαλόγου εφ’ όλης της ύλης με την Τουρκία, δημιουργούν το ερώτημα για το αν αντιλαμβάνεται τους κινδύνους για τη χώρα, ενώ εντείνουν την ανησυχία στην πατριωτική πτέρυγα της ΝΔ.
Ο πρωθυπουργός εν μέσω διεθνούς κρίσης, με τις συνέπειές που έχει για τη χώρα, είναι σε διάσταση με τον υπουργό των Εξωτερικών του για το ουκρανικό, ενώ υπάρχουν ερωτηματικά και για την τελευταία εξέλιξη με το ραντεβού με τον Ερντογάν -το οποίο άλλωστε κανονίστηκε από τον παρακαμπτήριο δίαυλο Σουρανή-Καλίν. Τη θέση του Νικήτα Κακλαμάνη, ότι είναι ρίσκο η τοποθέτηση εναντίον της Ρωσίας τη συμμερίζονται πολλοί βουλευτές. Επιπλέον με τη θέση αυτή ο Κυριάκος Μητσοτάκης πήγε κόντρα σε ένα σημαντικό ποσοστό της βάσης της ΝΔ που έχει για παραδοσιακούς λόγους ρωσόφιλα αντανακλαστικά. Οι εξελίξεις στην ουκρανική κρίση δείχνουν ότι η χώρα μας μπορεί να βρεθεί αντιμέτωπη με μία εχθρική Ρωσία, την ώρα που η Τουρκία ενισχύει τη θέση της.
Μεγάλες είναι οι επιφυλάξεις και για το ραντεβού με τον Ερντογάν στην Κωνσταντινούπολη, που όπως προανήγγειλε ο εκπρόσωπος του κόμματός του, θα προσέλθει με όλη την ατζέντα των διεκδικήσεων. Σε κάθε περίπτωση και μόνο από τον συμβολισμό της συνάντησης ο Ερντογάν κερδίζει. Έστω και μόνο την εδραίωση του ρόλου του στην περιοχή μέσω της νομιμοποίησης από την Ελλάδα, εάν όχι και την ατζέντα των διεκδικήσεων. Απεναντίας ο Κυριάκος Μητσοτάκης σε κάθε περίπτωση -ακόμη και εφόσον αρνηθεί τις αμφισβητήσεις- βγαίνει χαμένος. Κάπως έτσι προκύπτει το ερώτημα γιατί πηγαίνει στην Κωνσταντινούπολη; Δεν είναι καθόλου σαφές ότι έχει υπάρξει προετοιμασία και στόχευση από την ελληνική πλευρά.
Το θέμα της αποστρατικοποίησης των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου, δεν είναι καινούργιο, το θέτει η Τουρκία από το 1974. Το ότι το επαναφέρει με σφοδρότητα στην παρούσα συγκυρία ενέχει το ενδεχόμενο συνολικής αμφισβήτησης της Συνθήκης της Λωζάνης, που προσδιορίζει το καθεστώς του Αιγαίου. Το ενδεχόμενο να επιδιώξει ο Ερντογάν κάτι χειροπιαστό σε βάρος της Ελλάδας, ίσως ώστε να μετατρέψει σε de jure κάποιο από τα σημεία που έχει πετύχει de facto ενόψει των εκλογών του, το 2023, δεν είναι αμελητέο.