Το πεντάστερο ξενοδοχείο «The Met Hotel» στο κέντρο της Θεσσαλονίκης θα έπρεπε λογικά να πληροί όλα τα κριτήρια τα οποία συνιστούν αναγκαία συνθήκη ώστε να δικαιολογείται τυπικά και ουσιαστικά κυρίως η ταξινόμησή του και η «αριστεία» που του απονέμεται από τις τουριστικές αρχές της χώρας. Πεντάστερο σημαίνει πως, πέρα από τα στοιχειώδη και τα αυτονόητα, παρέχονται μια σειρά υπηρεσιών που διασφαλίζουν την ασφαλή και, προφανώς, άνετη διαμονή των πελατών.
Ασφαλής παραμονή. Στις δύσκολες περιόδους που βιώνουμε η έννοια της ασφαλούς διαμονής επεκτείνεται και πέρα από την «αστυνομική» διάσταση του ζητήματος. Μιλάμε για περιόδους Πανδημίας.
Από την πρώτη στιγμή που ήρθε στη δημοσιότητα αυτή η δυσώδης υπόθεση του βιασμού της Γεωργίας Μπίκα σε σουίτα του ξενοδοχείου «The Met», οι πάντες διερωτήθηκαν πώς είναι δυνατόν να διοργανώνονται πάρτι και ρεβεγιόν σε σουίτες με την παρουσία πολλών ατόμων την ώρα που ισχύουν μέτρα αντιμετώπισης της Πανδημίας. Πώς είναι δυνατόν να διοργανώνονται κορωνοπάρτι σε πεντάστερα της Θεσσαλονίκης όπου οι καλεσμένοι αναφέρουν συνθηματικούς αριθμούς δωματίων που πάντως δεν αντιστοιχούν στις σουίτες όπου γλεντούν οι πλούσιοι της πόλης αλλά και οι πάμπλουτοι της πρωτεύουσας. Να πιστέψουμε ότι όλα αυτά συμβαίνουν εν αγνοία της διευθύνσεως; Λίγο δύσκολο να υιοθετηθεί μια τέτοια εκδοχή ακόμη και από τους αφελέστερους των αφελών.
Τίθεται, λοιπόν, ζήτημα δημόσιας υγείας. Ποιος, όμως, ασχολήθηκε με αυτό το ζήτημα την παραμονή της Πρωτοχρονιάς στο «The Met»; Ουδείς προφανώς. Κι όμως, τις ίδιες ημέρες, κάπου στο Μοσχάτο η Αστυνομία, τα media και το Διαδίκτυο ασχολήθηκαν επιμελώς με την «υπόθεση Πολάκη», ο οποίος, κατά τους γνωστούς κονδυλοφόρους της κομματικής ορθότητας της Νέας Δημοκρατίας και των δημοσιογραφικών υπαλλήλων της, «παραβίασε» τα ιερά και τα όσια των μέτρων κατά της Πανδημίας. Ευτυχώς που η «Ζούγκλα» τυχαίως ήταν παρούσα, και έτσι αποκαλύφθηκε η πραγματική διάσταση αυτής της ιστορίας. Στη Θεσσαλονίκη, ωστόσο, οι Αρχές δεν επέδειξαν ανάλογη «ευαισθησία» γι’ αυτούς που βάναυσα παραβίασαν τους περιορισμούς – οι υπεύθυνοι του ξενοδοχείου αλλά και οι πελάτες. Προφανώς επειδή οι πελάτες έφεραν βαριά ονόματα επιχειρηματιών από την Αθήνα ουδείς έσπευσε να ελέγξει αν εφαρμόζονται οι νόμοι και οι διατάξεις.
Μια δεύτερη παράβαση ωστόσο απασχολεί ή θα έπρεπε να απασχολήσει τις Αρχές. Από την πρώτη στιγμή που αποκαλύφθηκε η υπόθεση του βιασμού, οι αστυνομικές αρχές αυτονοήτως έπρεπε να ζητήσουν από τη διεύθυνση του ξενοδοχείου να τους δοθεί όλο το μαγνητοσκοπημένο υλικό από τις κάμερες ασφαλείας. Εξωτερικές και εσωτερικές. Το ίδιο αίτημα, και πάλι για αυτονόητους λόγους, υπέβαλαν και οι δικηγόροι της Γεωργίας Μπίκα. Όλως περιέργως, ούτε οι κάμερες ασφαλείας λειτουργούσαν όπως θα έπρεπε, ενώ αποδεικνύεται ότι η ποιότητα αυτού του εξοπλισμού είναι επιεικώς άθλια. Όπως άθλιο ή ανύπαρκτο είναι το υλικό που έχουν στα χέρια τους οι Αρχές.
Δεύτερο ερώτημα λοιπόν: Γιατί σε ένα πεντάστερο της Θεσσαλονίκης είναι τόσο πλημμελής η κάλυψη των εσωτερικών και εξωτερικών χώρων από κάμερες ασφαλείας; Μήπως για να διασφαλιστεί το «απόρρητον» και το «Ινκόγκνιτο» των «ισχυρών και πλουσίων» πελατών που χρησιμοποιούν τους χώρους για τα ανομήματά τους; Μήπως για να διασφαλιστεί η ανωνυμία τους και να εξασφαλιστεί η ατιμωρησία τους;
Τα ερωτήματα είναι αμείλικτα. Καλούνται δε να καταθέσουν πειστικές απαντήσεις τόσο οι Αρχές -Αστυνομία και Πυροσβεστική-, οι οποίες θα έπρεπε να έχουν διασφαλίσει την κάλυψη των χώρων από το σύστημα ασφαλείας, αλλά και η διεύθυνση και η ιδιοκτησία του ξενοδοχείου.