Στα τέλη Ιουλίου η ατμόσφαιρα στις Βρυξέλλες ήταν πανηγυρική, μετά από πολύν καιρό: οι «27» είχαν καταλήξει σε μία κατ’ αρχήν συμφωνία για ένα Ταμείο Ανάκαμψης άνω των 700 δισεκατομμυρίων ευρώ, που θα ανακουφίσει την ευρωπαϊκή οικονομία στην προσπάθειά της να ορθοποδήσει μετά την πανδημία.
Η σχετική γαλλογερμανική πρωτοβουλία που αργότερα αποτυπώθηκε στην πρόταση της Κομισιόν είχε επιτέλους γίνει αποδεκτή από τους Ευρωπαίους ηγέτες, ακόμη και από τους «Φειδωλούς» με πρωταγωνιστή την Ολλανδία – με την υποσημείωση ωστόσο ότι τα περισσότερα χρήματα, περίπου 390 δις, θα είναι δάνεια και όχι απευθείας επιχορηγήσεις και ότι το Ταμείο θα συνδεθεί με τον πολυετή κοινοτικό προϋπολογισμό για την περίοδο 2021-2027.
Λίγους μήνες αργότερα τον ενθουσιασμό διαδέχεται η προσγείωση στην πραγματικότητα. Εκταμιεύσεις από το Ταμείο Ανάκαμψης δεν αναμένονται μέσα στο πρώτο εξάμηνο του 2021, αν και η πανδημία όχι μόνο δεν έχει υποχωρήσει, αλλά ήδη απειλεί με «δεύτερο κύμα». Που οφείλεται η καθυστέρηση; Μία εκτίμηση …:
«Πρώτον, δεν έχουν ετοιμαστεί ακόμη τα νομικά κείμενα για την εφαρμογή του Ταμείου Ανάκαμψης. Δεύτερον, το Συμβούλιο αρνείται ουσιαστικά να αναζητήσει λογικό συμβιβασμό με το Ευρωκοινοβούλιο, το οποίο χαιρετίζει μεν το Ταμείο, αλλά ζητά πιο φιλόδοξο πολυετή προϋπολογισμό, για να μην κινδυνεύσουν κρίσιμα προγράμματα από υποχρηματοδότηση. Θέλει επίσης έναν δεσμευτικό οδικό χάρτη για τους ίδιους πόρους της ΕΕ, χωρίς τους οποίους το Ταμείο δεν μπορεί να χρηματοδοτηθεί, έναν μηχανισμό για τον σεβασμό του κράτους δικαίου ως προϋπόθεση για την εκταμίευση και επίσης μία δυνατότητα ελέγχου και εποπτείας».