Μία από τις πολλές έννοιες και εκφράσεις που έχουν διαστρεβλωθεί σ’ αυτή την Χώρα είναι και η παραπάνω, και αν ρωτήσεις 100 Έλληνες
ποια είναι η βαρειά βιομηχανία της Ελλάδος, οι 99 θα πουν …ο τουρισμός!
Την 10ετία του ’70 όντας φοιτητής, δούλευα τα καλοκαίρια στο εργοστάσιο της ΙΖΟΛΑ στην Καλλιθέα.
Εκείνη την περίοδο, όπου ο τουρισμός ήταν ακόμα ανύπαρκτος, η βιομηχανία ηλεκτρικών συσκευών στην Ελλάδα (ΙΖΟΛΑ, ΠΙΤΣΟΣ, ΕΣΚΙΜΟ) κάλυπταν το 90% της εγχώριας ζήτησης και πραγματοποιούσαν εξαγωγές σε Μ. Ανατολή, Β. Αφρική και σε κάποιες Βαλκανικές χώρες.
Στα μέσα της 10ετίας του ’80 η εγχώρια βιομηχανία άρχισε να καταρρέει.
Αιτία οι Τράπεζες και τα υψηλά επιτόκια, αλλά όχι μόνον.
Θυμάμαι έναν Κρητικό φωνακλά εργοδηγό που είχα στην γραμμή παραγωγής των πλυντηρίων και αργότερα εξελίχθηκε σε αρχισυνδικαλιστή, ο οποίος κατέβαζε κάθε τρεις και λίγο τους εργαζόμενους σε απεργία. Τα συνθήματα γνωστά, αυξήσεις, το μεγάλο κεφάλαιο, που ξεζουμίσει τον εργάτη κλπ….
Το εργοστάσιο έκλεισε, οι εργάτες πήγαν σπίτι τους και ο συνδικαλιστής βρέθηκε μετά από λίγα χρόνια με ξενοδοχείο στην Κρήτη…
Παράλληλα οι γερμανικές εταιρείες, Siemens, AEG, Telefounken, κλπ. έβαλαν πόδι και κυριάρχησαν στην Ελλάδα…
Θα μπορούσαν να αναφερθούν πολλά παραδείγματα για το πώς κατάντησαν την Ελλάδα, από μια ήπια βιομηχανική χώρα – που δεν υστερούσε όμως σε πρωτογενή παραγωγή – σε “ξαπλώστρα” του κάθε Ευρωπαίου, και να σου λέει ο καθ’ ένας σήμερα ότι, η βαρειά μας βιομηχανία είναι ο τουρισμός!
Σαν να λέμε ότι, οι γραμμές παραγωγής μας είναι για να φτιάχνεις φραπέδες και μουσακά και κάνα μπουζούκι για συρτάκι ντανς.
Αυτήν, λοιπόν, την αντίληψη προσπαθώ ν’ ανατρέψω και ας είμαι ο ένας στους 100 που ρωτήθηκαν και απάντησαν όχι.
Όχι βέβαια!
Δεν είναι ο τουρισμός η βαρειά βιομηχανία της Ελλάδος.
Είναι ο Πολιτισμός της Ελλάδος, ανά τους αιώνες.
Είναι το μοντέλο – υπόδειγμα – τρόπου σκέψης και ζωής.
Είναι να πιάνεις το μάρμαρο της Πεντέλης και να το κάνεις κίονες και Καρυάτιδες.
Είναι να βρίσκεις την χρυσή τομή λόγου και πράξης.
Αυτό είναι το ανταγωνιστικό μας πλεονέκτημα διεθνώς!
Είναι θέμα αντίληψης, αλλά και φαντασίας για να αντιστραφεί η κακοποιημένη έννοια της βαρειάς βιομηχανίας της Ελλάδος.
Θα αναφέρω ένα παράδειγμα:
Πόσοι γιατροί αποφοιτούν κάθε χρόνο στα πανεπιστήμια της υδρογείου; Εκατοντάδες χιλιάδες, που θα ήθελαν να έλθουν στην Κω και να ορκιστούν, στην αρχαία διάλεκτο, στον Ελληνικό Όρκο του Ιπποκράτη…
Αυτά έπρεπε να είχε φροντίσει ένα υπουργείο Πολιτισμού, αν ήθελε να ονομάζεται τέτοιο…