Εμμανουήλ Ν. Κώνστας
Το περιβόητο σχέδιο ανάκαμψης που βρίσκεται στις Βρυξέλλες για τελική επεξεργασία και λήψη απόφασης είναι η ολοκλήρωση ενός κύκλου γεγονότων και ενεργειών που οδήγησαν στην πλήρη υποταγή της χώρας στις πολυεθνικές αλλά και στην μετατροπή της σε χώρο κατανάλωσης και ελεγχόμενων οικονομικών δραστηριοτήτων στα πλαίσια του γενικότερου σχεδίου κατανομής εργασίας, κεφαλαίων σε διεθνή κλίμακα.
Η περίληψη του πλήρους σχεδίου των 4000 σελίδων που έγινε αντικείμενο διαβούλευσης είναι στην πραγματικότητα η κατευθυντήρια κεντρική οδηγία σύμφωνα με την οποία επιλέγονται παραγωγικές δραστηριότητες και πάλι κυρίως στον τομέα των υπηρεσιών και κάποιες υποχρεωτικά συμπληρωματικές στους άλλους τομείς. Περιλαμβάνουν στην ουσία το σχέδιο μεταβολής της οικονομίας του τόπου με την υποκατάσταση των μικρών και πολύ μικρών επιχειρήσεων παραδίδοντας ζωτικό χώρο στους μεγάλους ομίλους που αποτελούν άλλωστε τον κεντρικό παράγοντα διαμόρφωσης πολιτικής της Ε.Ε
Στη βιομηχανία και τη βιοτεχνία έχουμε συρρικνωθεί στο 12% του ΑΕΠ επιβεβαιώνοντας απολύτως την εξάρτηση από τις εισαγωγές και καθιστώντας την χώρα μόνιμο επαίτη στις κατά καιρούς δομικές κρίσεις του διεθνούς καπιταλισμού. Η σταδιακή εγκατάλειψη του δευτερογενούς τομέα -του κατ’ εξοχήν πολλαπλασιαστικού παράγοντα- είναι μέρος του συνολικού σχεδίου που υποβιβάζει τη χώρα στα πλαίσια της παγκοσμιοποίησης και αφορά στην ζωτικής σημασίας ανάπτυξη αφού περιορίζοντας εισόδημα και εργασία αναγκάζει δεκάδες χιλιάδες νέους να αποχωρήσουν πλήττοντας έτσι και τη δημογραφική κατάσταση.
Στην ενέργεια που κυρίως ενδιέφερε μεγάλους επενδυτικούς ομίλους, όπου με χαμηλή επένδυση θα υπήρχε μεγάλο αποτέλεσμα, έχει δοθεί το 80% ήδη και αναμένεται ακόμα μεγαλύτερη συμμετοχή τους ώστε να απομακρύνεται ένας εύκολος και χαμηλής κεφαλαιακής επένδυσης χώρος που έδινε πλούτο εργασία και βάση ανάπτυξης για τον τόπο. Πρόκειται για την τελική εκποίηση των φυσικών πόρων.
Στον πρωτογενή τομέα που η εμφανής χρησιμότητα του ιδιαίτερα σε περιόδους κρίσεων αποδείχτηκε περίτρανα τα τελευταία χρόνια και υπάρχει το τεράστιο πλεονέκτημα της βιοποικιλότητας, της φυσικής υπεροχής, καμία ουσιώδης πρόνοια δεν υπάρχει. Καθώς οι όμιλοι επιδιώκουν τον έλεγχο αγαθών και εμπορίου η ανάδειξη των εθνικών προϊόντων είναι ενοχλητική. Στην καλύτερη περίπτωση επιλέγεται η λύση να αλωθούν και αυτά με υποτίμηση. Η αγροτική οικονομία έχει υποθηκευτεί από τους χειρισμούς της προηγούμενης περιόδου μέσω της εκποίησης των τραπεζών.
Το εμπόριο έχει ήδη αλωθεί από τις πολυεθνικές που επιστρέφουν ελάχιστα χρήματα στην Ελλάδα. Έτσι, με τα γνωστά δεδομένα των φορολογικών συνθηκών της Ε.Ε, τεράστια ποσά μεταφέρονται εκτός Ελλάδας, ενώ συντελείται και μια σταδιακή επιβολή νέων εργασιακών συνθηκών που εφαρμόζουν όλες τις νέες ρυθμίσεις. Η κυριαρχία στο εμπόριο και η μαζικής εξαγορά στον χώρο του τουρισμού μεταβάλλει ιδιοκτησιακά και τα τελευταία προπύργια εθνικής δραστηριότητας.
Η εργασία στο διάστημα που προηγήθηκε υποβαθμίστηκε σοβαρά. Ολόκληρη η μεταπολιτευτική περίοδος χαρακτηρίζεται από την προσπάθεια μετακίνησης πληθυσμών στα επαγγέλματα. Η είσοδος των ξένων έπαιξε και συνεχίζει να παίζει καθοριστικό ρόλο σε συνδυασμό με την σκόπιμη μετακίνηση προς τον τομέα των υπηρεσιών. Η νέα νομοθεσία είναι η επίσημη θέση μιας πραγματικότητας που είχε δημιουργηθεί για μεγάλο διάστημα.
Η αντικατάσταση πληθυσμού συντελείται έτσι μέσα από την διαρκή εισβολή ξένων πληθυσμών σε ένα κράτος που η οικονομία είναι σε πλήρη εξάρτηση και δεν μπορεί να συνδεθεί με κανένα ατομικό ή συλλογικό όραμα δημιουργίας για νέους ανθρώπους που αποχωρούν προκειμένου να βρουν μια δουλειά ικανή για πρόοδο.
Το ερώτημα που τίθεται είναι ξεκάθαρο. Η εθνική οικονομία συνδέεται με την εθνική επιβίωση. Εθνική οικονομία ή χώρος πλουτισμού για όλους πλην των Ελλήνων. Η άμυνα των Ελλήνων δεν πρέπει να περιορίζεται σε επισημάνσεις. Αν θέλουμε την Ελλάδα ζωντανή, δημιουργική, ανεξάρτητη πρέπει να αντιδράσουμε στην έφοδο των πολυεθνικών.
Για να αντιταχθούμε σε αυτές τις πολιτικές πρέπει πρώτα να κατανοήσουμε ότι είναι πολιτικές αλλότριων συμφερόντων. Η παρουσία κορυφαίων οικονομολόγων είναι βαθύτατα παραπλανητική αφού στην οικονομία αυτό που έχει σημασία είναι ποιον θέλεις να εξυπηρετήσεις. Οι γενιές που έχουν εκπαιδευτεί στον παρασιτισμό οφείλουν να ξυπνήσουν πριν αν είναι αργά.