Ο δρόμος της θυσίας ήταν αυτός που ξεχώριζε τα παλληκάρια από τους ψευτόμαγκες.
Μέγα Σάββατο και η κουστωδία έστησε καραούλι για να βεβαιωθεί ότι Αυτός που τα έβαλε μαζί τους, ειναι τωρα ένα άψυχο σώμα σε έναν σφραγισμένο τάφο. Τον έπιασαν με μπαμπεσιά, τον χλεύασαν, τον βασάνισαν, τον δολοφόνησαν, τον λόγχισαν ακόμα και μετά θάνατον για να βεβαιωθούν ότι τον ξεφορτώθηκαν. Ήταν βλέπεις ανήσυχοι, αφού ακόμα αντηχούσαν στ’ αυτιά τους τα τελευταία λόγια του ληστή πάνω στον σταυρό: «Εσείς τον δολοφονείτε και όμως αυτός προσεύχεται για εσάς»!
Δεν τους είχε ξανατύχει βλέπεις κάτι παρόμοιο. Ένας άνθρωπος να φτύνει την εξουσία τους, να αρνειται τα πλούτη και τα αξιώματα που του έταζαν, να κλονίζει την τυραννία τους και να μην κιοτεύει ακόμα και στα πιο φρικτά μαρτύρια.
Και τα πλήθη να τον ακολουθούν οχι επειδή μοίραζε αργύρια και βούρδουλα. Δεν τους έταζε οτι θα φάνε με χρυσά κουτάλια, οτι θα έχουν χαρέμια και δούλους. Το αντίθετο.
Τους έπειθε να αφήσουν τα πλούτη, την εγωπάθεια, την αδικία. Να υποκλιθούν στον αδύναμο, να προστατεύσουν με την ζωή τους ακόμα την γυναίκα, το παιδί, να δώσουν τον χιτώνα τους στον φτωχό.
Και πως τους έπεισε; Φιλοσοφώντας εκ του ασφαλούς σε κάποιον θρόνο ή κάποιο τηλεπαράθυρο; Όπως οι ινστρουχτορες, τσάμπα μάγκες της αρπαχτής;
Όχι. Ήταν ο πρώτος που μπήκε στην φωτιά για τις ιδέες του.
Ηταν Αυτός που δίδαξε τον δρόμο της θυσίας για τα υψηλά ιδανικά του Δικαίου, της Καλοσύνης, της Αλήθειας, της μπέσας, της μαγκιάς.
Ηταν Αυτός που δεν πρόδωσε αν και προδόθηκε.
Ήταν Αυτός που ακόμα και αιμόφυρτος δεν απαρνήθηκε την καλοσύνη, την αγάπη, την μπέσα.
Είναι αυτός που δίδαξε τι θα πει παλληκαριά και παρότι γυμνός στον σταυρό του μαρτυρίου, ξεβράκωσε τους ψευτόμαγκες με τα λοφία και τα χρυσοκέντητα άμφια.
Και ο δρόμος του, αυθύπαρκτη, υπερχρονική αυταξία για όποιον θέλει πραγματικά να ζήσει και να είναι πρώτος μεταξύ ίσων.
Θέλεις να είσαι και ο πρώτος γονιός; Θυσιάσου για την οικογένεια σου.
Θέλεις να είσαι ο καλύτερος σύντροφος; Θυσιάσου για τον σύντροφο σου.
Θέλεις να είσαι «και ο πρώτος δάσκαλος»; Θυσιάσου για τους μαθητές σου.
Θέλεις να είσαι ηγέτης; Θυσιάσου για τον λαό σου.
Εκεί ξεχωρίζουν οι Μεγαλέξαντροι από τους Αδόλφους, οι Χρυσόστομοι από τους Κεμάληδες.
Ο Λεωνίδας πρώτος θυσιάστηκε για να πείσει τον λαό του οτι πρέπει να θυσιαστεί. Δεν κάθησε στα ανάκτορα να τους στέλνει στον θάνατο.
Αυτό διδάσκει λοιπόν ο Χριστός σε καθε έναν που θέλει να ζήσει ελευθερος. Σε καθε έναν που θέλει να ειναι πραγματικός μάγκας και όχι ψευτόμαγκας.
Γι’ αυτό και τον πολεμούν λυσσαλέα τα λαμόγια απανταχού.
Γιατί ακόμα και σήμερα, στέκει επάνω στον σταυρό και τους υπενθυμίζει ότι ούτε τα πόδια Του δεν είναι ικανοί να φτάσουν.
ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΡΕ ΜΑΓΚΕΣ!
Α. Νοταράς